22 mei 2019
9.30 vertrokken van Lviv naar Krements. 163 km.
De zon schijnt, hiep hoi na als die regen.
Iedereen is bezig met te vertrekken , een heel gedoe voor alles erop en er aan zit .
Sommige staan even lekker in het zonnetje, ja, een beetje verwarmen.
Wat zal de dag ons brengen in dit ruime groene land.
En het Skrillex schrift niet te lezen voor ons.

Onderweg zie ik kerkjes met zilveren torentjes die schitteren door het hele landschap.
Een oude man die z n emmertje leeg kiept in de sloot een oude auto van 20 jaar terug, denk ik zo.
Het leven lijkt anders dan bij ons en toch is t hetzelfde 😊
We zijn op zoek naar koffie!!!
En ja hoor, gevonden.
Een op zich oeikrains koffie en eet gelegenheid , het vlees zat al op de spits op de BBC .

4’ kopjes koffie en 2 versnaperingen , nog geen 2 euro. Een half bruin brood. 21 cent.
Tja wat een andere wereld.
De wegen zijn slecht tot zeer slecht en ja ze passeren alsof t niets is, of t mag of niet mag. Lijkt Marokko wel maar dan zonder paard en wagen en hier zijn er nog veel oude Skoda s op de weg.
Onderweg passeren we veel dorpjes oude vrouwtjes met hoofddoekjes werken. Nog in de tuin. Sommige lopen met stok op de slechte weg met kuilen.
Een jongen laat zn koe uit. !!!😀
Daarnaast loopt al bellend een keurig geklede man met aktetas.
Kerken en kleine bidhuisjes met nu gouden koepels staan er plenty.
Oude vreemde kunstwerken nog uit de comministe tijd. En dan
Last but not least een geweldig prachtig klooster met gouden koepels,
Wat we morgen gaan bezoeken.
We bereiken de kampeerplek, ojee. Een parkeerplaats bij een hotel.
Passen en meten 19 equipes dicht op elkaar , maar oergezellig.
Straks happy hour en het was een byzondere. Dag

23 mei in Kremenets.

We gaan een busexcursie maken Naar het kloostercomplex in Pochaiv.

We vertrokken om 9.45 met een beetje oude te kleine bus en
2 echtparen moesten met eigen auto. Wat natuurlijk geen enkel,probleem was.
Na een half uur rijden bereiken we het klooster Pochaiv.
De gid was met ons mee een aardige jongeman , ik schat zijn leeftijd midden dertig en ging ons in zijn beetje Nederlandse taal vertellen.
Hij deed aardig zijn best , maar ja, hij had te weinig kennis en Jan onze begeleider stelde voor om in het Engels over te gaan.nou, dat vlotte beter.
Het eerste waar hij dringend op aan drong tegen de dames, dat wij ons hoofd moesten bedekken en een rok aan. Geen broek en vooral de benen boven de knie moesten bedekt zijn. Pffff
De dames die deze kleding niet hadden, konden een rokje huren voor een luttele gedrag .
Nou het was wel lachen en gaf de nodige hilariteit.
De foto s werden gemaakt, we leken wel oude vrouwtjes , het was geen gezicht.
En warm dat het zat. Gelukkig had ik een jurk aan die wat langer was met een legging onder,
Na deze ceremonie wandelde we over het grote komplex met al zn gebouwen
En mooie uitzichten. De gids vertelde veel, maar het was zo uitgebreid en veel,dat ik t niet allemaal kan opschrijven.
De klokken luidden en het goud van de torens schitterden in de zon, de witte muren staken mooi af bij het landschap.
We wandelden er doorheen het was alsof ik in een andere wereld kwam.
Ja en de mede reisgenoten dames, herkende je soms niet meer, met die sjaals om.
We gingen de grote kerk in Griekse orthodoxe kerk. Ik wist niet wat ik zag zoiets moois had ik nog nooit gezien en niet alles zien ook voelde ik een byzondere ,
Mooie energie alsof hier heel veel was gebeurt in het verleden .
Ik was geraakt en tegen een pilaar stond een klein bankje ik gingerop zitten en liet alles over me heen komen.
Luisterde naar het gezang van een paar vrouwen, die in het zwart waren gekleed
Overal om me heen was wat te zien , goud fresco s muren en plafond, altaren prachtige kroonluchters . Ik,zal,er foto s bij plaatsen.
De gids vertelde Dat Stalin deze kerk gedoogde, omdat hij goede contacten had met de priesters.
Ja, die wisten


Het bezoek was te kort voor mij. Ik was even van de wereld.
We bezochten nog andere kerken , ook heel mooi, maar ja voor mij was toch de eerste kerk,

We gingen de bus weer in op naar de koffie.
We kwamen in een moderne gelegenheid met stoelen en bankjes waar je zowat op lag en bij a niet uitkwam, gelukkig. Er was ook een hoge bar met hoge krukken en uitzicht op het kleine koffiezetapparaattje waar de dame heel rustig kopje voor kopje maakte en dat voor 37 mensen 😂😂😂 Geduld was de redding end e koffie smaakte uitstekend.

Geschreven door Margreets.avonturen