Dag Allemaal,
Het is zondag 17 september, 11 uur Marokkaanse tijd. Ik zit voor de caravan en hoor de vogels fluiten, de zon schijnt en de dromedarissen krijsen met hun soort huilende kreten, galmend door het landschap.
Er heerst een zondagmorgen rust op deze mooie camping met veel groen en bergen.
Iedereen houdt een beetje rustdag, rommelt wat in en buiten de caravan, vooral de koelkasten worden opnieuw georganiseerd, want ja , het was 21 graden in de koelkasten, dus, dat wordt weggooien, de handel. We hebben het bloedheet gehad, temperaturen over de 40 graden , s nachts 27, soms heb ik buiten op onze relaxstoel geslapen. Alleen de vochtigheid graad was 6 procent , dat is uniek en goed voor mijn botten. ......Maar alles was de moeite waard. !!!
Wat was t mooi, kleurschakeringen van de zandduinen , de unieke uitzichten , kan het niet na vertellen en je kan bijna niet vangen op een foto, in ieder geval ik niet met mijn iPad, waarmee ik fotografeer.
Wat de dag gaat brengen, weet ik nog niet. Wat ik wel weet is, dat we vanavond een gezamenlijk diner hebben. Het zal wel gezellig worden en lekker eten, zoals veelal kip of lam of mss wel geit. Groente en aaardappel velen kruiden, alles goed doorgekookt . Vooraf salade rauwe groentes en zelfs biertjes, neen 😊😊😊😊 ik bedoel bietjes.!!!
Het leuke is van deze reis , dat we de gezelligheid van de groep hebben en iedereen heeft zijn eigen gedoetje. En als je geen zin hebt in de groepsgezelligheid, doe je gewoon niet mee, niemand die je iets kwalijk neemt. Dat is Vrijheid....Blijheid.

7 september Fes.
Op de deze dag, hadden we een vrije dag en ja, Pieter kennende had wel weer een uitje in t hoofd.
Hij las dat in het plaatsje Bhailil nog mensen in grotten woonden.
Dus, jullie snappen , mss zouden we dat kunnen bezichtigen. Nu, we kregen meer te zien dat we voor mogelijk hadden gehouden.
We reden het centrum van het dorpje in, waar het druk was met allerlei soorten voertuigen en mensen, ik keek me ogen weer uit.
Een man wuifde al naar ons waar we de auto moesten parkeren, Pieter roept dan, dat bepaal ik zelf wel. Idd, hij vond een mooie plek in de schaduw, de wuivende man kwam naar ons toe, in Marokkaans gewaad, stak ons de hand toe en vroeg in Duits, Engels etc of we grotwoningen wilde bezoeken, ja, dat wilde we wel. Een beetje argwanend lieten wij ons de oude stenen trappen op leiden, we kwamen langs de zeer rommelige dorpswinkeltjes, waar de verkopers slapend achter de toonbanken zaten.
Kamir , zo heette, de toch zeer aardige man die ons gidste, vertelde ons alles, bv de wasplaats van de vrouwen, de vrouwen zijn sterk, zei hij, ja, logisch volgens mij doen die vrouwen veel, veel mannen zitten vaak in het café. Ik heb daar nog geen vrouw gezien. Maar goed na nog wat klimmen, kwamen wij bij zijn grot woning.
Een vrij normale deur aan de ingang en toen we binnenkwamen, wisten we niet wat we zagen. Netjes met veel kleur, kleurige tapijten op,de grond en aan de muur.
Kleurige kleden op de banken en Kamir zat op een bankje met de oude boeken van de Koran naast hem. Hij was vriendelijk vertelde over zijn leven over de grot en de koele temperatuur van dit moment en s winters warm in de grot. Er was zelfs elektrische tijd met een draadje aan t plafond. Zijn vrouw ging thee voor ons zetten, de bekende mint thee met veel veel veel suiker. Toen ik ik zei, geen suiker, lachte hij, met zijn rottende tanden, die te voorschrijn kwamen en hij zei, de tandarts is mijn beste vriend. Tja, je ziet er zoveel mensen, met slechte gebitten en dat kan ook niet anders met al dat suiker, wat hier genuttigd wordt.
Zijn vrouw kwam binnen met de thee, oh zei Pieter een beetje ongeduldig tegen mij, dat duurt weer uren . Tja. Dat heb je ervan, he.
Zijn vrouw en vader kwamen erbij zitten en Kamir vertelde, dat hij veel mensen rond gidste , hij stond zelfs in de lonely planet. Tja,
Wij namen afscheid en inmiddels stond zijn vrouw in de schone keuken, zoals zoveel vrouwen uien en wortelen te snijden.
Kamir leidde hij ons via de andere kant van het dorp naar onze auto.
Nog wat mooie uitzichten en veel jonge kindertjes bedelend achter ons aan.
Hebben wij hem hartelijk bedankt en natuurlijk een goede tip gegeven en wij op naar Sefrou.
Sefrou ook een mooie kleine stad met een oude Medina en zelfs nog hele oude wijken in de joodse gemeenschap. Soms leek t wel of er oorlog was geweest.
We dronken wat en kochten een lekker Luxe broodje bij de bakker en gingen huiswaarts via een prachtige tocht door de bergen.
Een mooie dag en einde fes .
Op naar de Gorges du ziz. 297 km rijden.

8 september Gorges du Ziz
Deze dag gingen wij vroeg weg en maakten weer een een mooie tocht door het mooie landschap van Marokko.
Deze keer konden we de weg goed vinden en ik had natuurlijk geleerd,😊😊😊.
We namen veel rustpunten om van de uitzichten te genieten.
S avond aangekomen op een prachtige camping tussen de Bernd , die rood kleurde in de zon. Het mooie was daar de zon daalde om. 6 uur achter de berg en genoten wij van de schaduw. , want het begon al warmer en warmer te worden,
We werden weer hartelijk ontvangen door Hassan doe ons trakteerde op thee en lekkere zoete Marokkaanse koekjes. Daarna happy hour en nog lekker eten, het kan. Niet op.
De volgende dag werd er een wandeling georganiseerd door Gorges du ziz door de rivierbeddingen en ze moesten een hoge rots over , de hele club behalve yvonne en ik .wij werden door Hassan in een autootje gepropt met gevaar voor eigen leven.
En werden afgezet bij de lunchplek een mooie schaduwrijke plek,en de gebarbecuede kippenpoten en de wortelen etc lagen klaar.
Biijna de hele groep wandelgroep kwam uitgeput aan. Jullie snappen, Pieter is een berggeit die deed t op z n sloffen.
S middags het zwembad in en lol gemaakt.

10 sept .
Autotocht met de groep de bergen in onder leiding van Hassan.
Er zijn nog heel veel fossielen te vinden en een van de medereizigers is geoloog.
Die ons heel veel interessante informatie geeft over de leeftijd van het gesteente zo n 300 miljoen jaar oud, is voor mij bijna niet te bevatten.
Daarna bezochten we oude en verlaten kasbah s , waar de Berbers en de joden etc nog hebben gewoond. De laatste bewoners
S hebben hun huis moeten verlaten vanwege het stuwmeer dat werd aan gelegd.
Maar dat oude verlaten dorp vond ik heel interessant,
Ik voelde de oudheid en dan denk ik hoe hebben ze hier geleefd.
Eigenlijk net als mensen van nu, maar veel primitiever en een veel harder leven.

S middags in het zwembad. S avonds met elkaar wee lekker gegeten.

Tot zover , soms is het moeilijk te versturen vanwege zwak internet. Maar geloof mij ik doe m'n best.

Een lieve groet en dikke kus van ons.
Wordt Vervolg.

Geschreven door Margreets.avonturen