Deze dag was… zeker iets. Het begon helaas met barry die moest afhaken gezien zijn achillespezen echt veel pijn deden. Hij heeft een lift kunnen krijgen naar Balmaha en vanaf daar is hij met het OV naar Inverarnan.

Clau en ik gingen dus op pad, 22,5 km, klinkt te doen. We hebben dag 2 overleefd, dag 3 moet wel lukken.

En mooi dat het was, echt wow. We hebben onze ogen uitgekeken over het prachtige uitzicht, de leuke paadjes en het heerlijke weer.

Met een goed gevoel klimden we verder, halverwege even pauze genomen en genoten van een bolletje kaas. Ja het was allemaal wel goed te doen, zwaar maar leuk.

Tot het niet meer leuk was. Rond 3e werden we erg moe van het continue geklauter en geklim over paden die je amper paden mag noemen (het waren gewoon rotsblokken waar je je over heen moest sjouwen met nog is 20 kilo op je rug). Na ja, wel gedaan. En wij doorzetten en doorzetten maar elke keer dat we ff keken leken we geen meter vooruit te zijn gegaan. De kilometers bleven optellen maar her uitpunt was nog ver uit zicht.

We kwamen ook nog een vriendelijk nederlander en zijn zoon tegen, die vertelde ons dat blijkbaar dag 3 de zwaarste dag was… Nou ja dat was vanaf toen wel te merken.

Wij maar lopen (klimmen) en ploeteren, en uiteindelijk kwamen we dan na een berg op onze camping.

Dit heeft ons bijna 30 km gekost en zowat 9 uur aan wandeltijd. Fysiek en mentaal waren we helemaal op. Maar we hebben her gehaald, en t gevoel dat de zwaarste dag voorbij was, is toch echt wel een goed gevoel.

Gelukkig konden we op de camping al snel eten, douchen en huppakee de tent in (na het ontwijken van alle midges (we waren helemaal lekgestoken)).

Het was een tja, zware dag maar met geweldige uitzichten.

Afstand 29,5 km
Duur: 7 uur 42 (zonder pauzes meegeteld)

Geschreven door Lynn.geniet