Vanochtend hebben wij de paarden gezadeld die wij zouden gebruiken voor de oefenjacht.

Daarna met Wilma koffie gedronken, en plan de campagne besproken..
Maar we moesten nog een spoor trekken, maar voor dat spoor moesten wij het water in flessen overgieten waar de vos in gelegen had. We moesten het vlees nog snijden die de honden als beloning zouden krijgen.

Vervolgens heel snel al het water overgegoten in de flessen. En zowat over onze nek gegaan van de lucht 🤢.

Daarna met Wilma het spoor wezen trekken. Sabrina liep te voet met de vos achter haar aan gesleept, in de richting van het busje waar Wilma mee reed.

Ik liep met de fles met vossen soep achter Sabrina aan, en zorgde dat het spoor verdikt werd waar de vos over heen ging.

Bij terugkomst snel het vlees gesneden. Maar met botten messen, en met een bot in het vlees ging dit niet zo snel.

Daarna hebben wij ons geïnstalleerd voor de oefenjacht. Hebben de laarzen aangetrokken en de honden aan elkaar gekoppeld.

Toen zijn wij met de koppels met honden. Waarvan 3 koppels aan de hand op het paard. Richting het begin van de slip gelopen.

Eenmaal aangekomen bij de start van de slip, en op het sein van Wilma gingen de honden de slip afwerken. (Althans dit was de bedoeling..🙈).

De honden gingen i.p.v. het spoor naar links te volgen, de andere kant op naar rechts..
En ik met mijn paard erachteraan. “De bende van ellende” hadden ging zin in een oefenjacht, en namen de benen onder de heining door naar het andere land.. kak!!.

Ik ging er te paard achteraan, maar de honden van Martina dachten dat mijn paard het master paard was, en volgde mij 🙈. Een groot drama!.

Vervolgens op het andere veld aangekomen, draaide de honden om. En vlogen weer onder de heining door terug. Ik nam de overige koppels mee. Met veel geschreeuw van:”stay!!, All in pack!” En een pijne keel tot de max. Liep ik uiteindelijk met de 4 overige koppels richting het einde van het spoor. Maar mijn paard ging met mij aan de kletter. Want het was onderweg richting stal. Ik verloor mijn beugel, en de beugel stoten telkens tegen het paard aan, waardoor deze nog harder ging galopperen. De heining aan de andere kant van het veld kwam steeds dichter bij!. En ik trek niet graag mijn paard haaks links omkeert. Omdat ik bang ben dat ik met paard en al onderuit zou gaan. Maar dit keer kon ik niet anders 😳. En in eens stond ik stil. Met enig sinds de trillingen in mijn benen, heb ik mijn beugel terug gevonden. En ben ik met de honden mee gelopen naar het laatste veld.

Hier ben ik weer omgedraaid, want er waren 2 koppels ontsnapt en Sabrina was er al achteraan. Dus ik zie ze in de verte lopen, dus volle gas der heen. Maar ze schoten onder de heining door de middle of no where in.. shiiiit!!!.

Vervolgens een opening in de heining gevonden en in de bush bush opzoek gegaan.
Hoor ik Sabrina schreeuwen:”IK BEN HIER!”
Hartstikke leuk Sabrina, maar waar is hier?!.

Vervolgens Sabrina tegen gekomen en we splitte ons op. Ik liep boven langs, en Sabrina onderlangs.

Vervolgens heb ik de camera van mijn helm uit gezet. En vervolgde ik mijn pad dwars door de bossen. Maar er stond een boom.. en mijn paard liep hier rustig op af.
En ging er rechts omheen. Maar ik zag niks bijzonders, tot ik van mijn paard afgeslagen werd door een tak.

Ben van mijn paard afgegleden. En toen ik mijn ogen openende stond mijn paard heel verbaast naar mij te kijken van:”wat ben jij nou aan het doen?!”

Vervolgens opgestaan, en met het paard aan de hand het bos uitgelopen. Want was een beetje duizelig.
Ik zag op mijn telefoon dat Wilma gebeld had. (Die vroeg zich af of ik de honden had gezien en waar ik was). Ik vertelde waar ik was, en dat ik van het paard was gegleden. Maar dat ik even niet zo goed kon zeggen waar ik was.
Ze zei dat ze naar mij toe kwam. Dus ik riep:”nee joh.. ik klim er gewoon weer op”.

Maar Wilma was sneller als mij, en ik zat nog niet te paard.
En had het idee dat alles draaide.
Dus Wilma wou niet meer hebben dat ik op het paard zou stappen.
Ik bleef volhouden dat er niks was. Maar omdat ik niet goed uit mijn woorden kon komen.
Besloot ze mijn paard aan de hand, naast de bus terug te brengen naar stal.
En mij naar huis te brengen.

Na 1 uur kwamen Wilma en Sabrina terug. En waren alle honden veilig wedergekeerd.
We hebben nog even geëvalueerd.
En Wilma kon alleen maar lachen.
Ik zag eruit als “het standbeeld de denker”.
En moest heel hard lachen dat ik zei dat ik wel weer te paard zou gaan.
Nou zei ze:”Jij mocht van mij echt niet meer te paard”.

Uiteindelijk zijn wij weer een ervaring rijker. En gaan wij deze oefenjacht aanstaande maandag opnieuw doen 🙈.

~ik ben niet eigenwijs, maar mijn manier is gewoon beter!~

Geschreven door LissysInternshiptravel