Na het halen van de paarden uit het land. En alle paarden die mee zouden gaan op excersise training, gezadeld te hebben.

Gingen wij met 5 stagaires, en de eigenaresse op excersise training.

De eerste groep met honden die wij mee hadden genomen. Ging prima!.

Bij de 2e groep met honden, peerde er een koppel met honden er tussen uit. Want die dachten:”wij hebben geen zin om al terug te gaan”. 3 meiden die achteraan liepen gingen te paard erachteraan.

Een andere stagiaire en ik, liepen mee met de overige honden. En brachten deze veilig en wel weer terug naar de kennel.

Wij wisselde de paarden als een malle en de irritaties liepen ondertussen al op. Want de vraag was:”waar zijn die honden!”. Te paard liepen wij naar het punt waar ze er tussenuit vlogen. Gingen vervolgens de bossen af dwars tussen de doornstruiken, brandnetels en modderige paden. Opzoek naar die honden...

Ondertussen waren wij na 1.5 uur te paard aardig geïrriteerd en vermoeid. Want waar zouden die honden nou kunnen zitten?. Overal waar je kijkt is bos, en bergen, en grote vlaktes met open velden. Maar helaas geen resultaat.

Na 2,5/3 uur gezocht te hebben. kregen wij eventjes een uurtje pauze I’m wat the eten, en bij te komen. Maar helaas hadden wij de honden nog niet gevonden. Dus zouden wij na de pauze opnieuw gaan zoeken naar de weggelopen honden.

Maar toen kwam er een berichtje binnen dat een meneer ze gevonden had, en de honden bij hem achter het hek had zitten.
Wij waren enorm blij natuurlijk!.

De rest van de middag hebben we een aantal overige werkzaamheden verdeeld en zijn wij allemaal even over gegaan in de relax modus.

Dus wie nog een keer zegt dat paardrijden geen sport is, die zal ik eventjes aanspreken over 10 weken 😂.

Wat er morgen op de planning staat is nog een raadsel. Uiteraard weer terug in het zadel. Want een dag niet paardgereden, is een dag niet gewerkt zeggen wij hier maar.

~ don’t look back, look foward. And never close your eyes. 🙈🍀~

Geschreven door LissysInternshiptravel