One hundred thousand welcomes in het Gaelic en zo voelen wij ons ook als wij door dit schitterend mooie landschap rijden.

The Cabot Trail wordt beschouwd als één van de mooiste routes van de wereld en dit is zeker niet gelogen.

De eindeloze bossen, de azuurblauwe vergezichten over de onmetelijke Atlantische oceaan, het verveelt ons niet.

Na een tijdje komen we aan Ingonish Beach, het startpunt van het nationale park, Cap Breton Highlands.

Ons logeeradres, "The Keltic House" bevindt zich op een klif in het natuurpark wat weer voor prachtige vergezichten zorgt.

Onze kamer is een upgrade en nog niet klaar, dus we besluiten dan maar een wandeling te maken in het park.

Een waarschuwingsbord wijst ons op de to do's en not to do's bij een ontmoeting van een beer 🦦, een eland 🫎 of een coyote, niet echt geruststellend 🤯.

Na een verdiend vieruurtje want een "hike" hier lijkt helemaal niet op een wandeling in het park van Merksem, vleien we ons op ons terras/tuin met fabelachtig zicht!

Wist je dat :

• Dit deel van Canada heel schots is, kilts

keltische juwelen, onderwijs in het
keltisch ...

• de eerste bewoners van Cap Breton,

vissers uit het baskenland waren.

• we al heel bedreven zijn om in 1 keer al

onze bagage naar de kamer te brengen
dwz; 1 grote en 2 kleine koffers, een
reistas, fototas en brieftas en handtas!

• men altijd moet betalen om toegang te

krijgen tot een nationaal park, in
verschillende parken kan je ook blijven
kamperen/logeren.

• Heineken hier ook wordt aangeboden,

de Hollanders zijn zeer bedreven om hun
producten overal aan de man te brengen.

• 's Avonds in het hotel schotse

volksliederen werden gezongen en velen
ontroerend mee zongen.

Geschreven door Karin-en-eriks.travels