Na een superlekker ontbijt, gaan we terug op pad.
We maken nog een ommetje naar het Centennial Park in Moncton, waar je alle mogelijke sporten kan uitoefenen, er is zelfs een strand aangelegd.
Aan de ingang van het park, weer enkele relikwieën uit het oorlogsverleden.

Onze volgende stop, is het stadje Shediac, de kreeftenhoofdstad van de wereld.
Een gigantische kreeft van maar eventjes 11 meter lang, 5 meter breed en 6 meter hoog.😲 prijkt naast de haven.

Spijtig genoeg is er juist een invasie van oudere japanese toeristen die het niet beter vinden om op het beeld te klauteren en zo 65000 foto's te trekken 😡
Eindelijk krijgen dan toch de kans na een boze blik van uw reporter om het beest in zijn volle ornaat op de gevoelige plaat vast te leggen.

Dan doemt in de verte de 13 km lange Confederation Bridge op, onze toegangspoort naar Prince Edward Island of zoals ze hier zeggen "Pi-ih-ai"
Het is echter wachten geblazen, want de brug moet helemaal beschikbaar zijn voor speciaal vervoer, vertaald een huis, dat naar de overzijde wordt gereden.

P.E.I is de kleinste provincie van Canada en de dichtstbevolkste, wat in onze maatstaven helemaal niet zo is.

Toch een beetje een wens van mij om hier enkele dagen te vertoeven na de series Anne of the Green cables & Road to Avonlea welke ik verslonden heb en hier afspeelden.

We besluiten een deel van de North Coastel Drive af te leggen om daarna onze 1e dag af te sluiten in de plaats Summerside aan de Golf van St Lawrence.

Morgen zetten we onze verkenningstocht verder.

Wist je dat :

• de toiletten hier heel laag zijn en de

bedden heel hoog 🚽

• we hier op de highway tot onze verbazing

een treinoverweg hadden! We mogen hier
100 km/uur rijden 🚂 🚗

• De aarde in dit deel van P.E.I. zo rood is

als in Alice Springs - down under. Zo
krijgt ook de branding een rood kleurtje.

Geschreven door Karin-en-eriks.travels