Het was bewolkt maar we konden heerlijk buiten ontbijten met uitzicht over het meer.
Het is vandaag de laatste volledige kampeerdag. Omdat we het regenwoud zo'n uniek iets vinden in NZ, zoeken we een laatste mogelijkheid om in de richting van Christchurch iets te vinden. Dit kan in Peel Forest: een stukje regenwoud dat onaangetast is gebleven ondanks alle agrarische activiteit er omheen.
Eerst rijden we naar Geraldine en rijden dan 7 km door naar de camping. We checken in en rijden daarna door naar het noorden richting Peel Forest. We willen 2 watervallen bezoeken die via een gemeenschappelijk beginstuk te bereiken zijn. Het is enorm stijl, het is extreem vochtig maar niet echt warm, het pad is modderig maar we horen nu weer de vertrouwde geluiden van de Tui's, Bellbirds en Yellowheads: daar doen we het voor. Jammer dat er zoveel van dit oorspronkelijke woud gekapt is, wat er over is wordt gelukkig nu wel goed beschermd. We komen bij de rivier aan waar de Emily Falls aan liggen en moeten langs deze rivier van 5 meter breed afdalen. Echter, de rivier is voller dan normaal en zonder natte voeten komen we niet echt ver. Hiervoor was gewaarschuwd, dus we lopen terug en gaan naar de andere waterval: Rata Falls. Het pad wordt nog smaller en modderiger en we moeten weer een rivier van 5 meter breed (dezelfde?) volgen, maar nu stroomopwaarts. Dit gaat met hangen en wurgen inclusief een aantal moeilijke oversteken een paar honderd meter goed. Uiteindelijk stranden we omdat de rimboe echt te groot wordt: kapmessen hebben we niet bij ons. Volgens ons moeten beide wandelingen nog klaar gemaakt worden voor het zomerseizoen. Jammer, het was een leuke uitdaging en we genoten er van.
Na terugkomst rijden we door naar een makkelijke Big Trees walk. En big they were, native Tōtara's van meer dan 1000 jaar oud met een enorme omvang.
Dit was onze laatste NZ South Island experience, morgen rest ons nog een 130 km rit naar Christchurch om de camper in te leveren.

Geschreven door JurAgnesOpReis