Ik werd wakker in mijn hotel in Adana en nadat ik mijn spullen in mijn auto had geladen liep ik naar het restaurant voor mijn ontbijt. Hier werd ik waanzinnig verwend. Zoals ik in Turkije al vaker ontving; werd het ontbijt geserveerd en dat wil je eigenlijk hebben want dan kan je op het puntje van je stoel gaan zitten hoor. Mijn hele tafel werd vol gezet met allerlei lekker eten. Het was ontzettend lekker en wederom kreeg ik niet alles op, maar dat boeit ze niet in het overvloedig Turkije. Ik ging op het dakterras wat werken aan mijn verslagen dus ik liep met mijn theetje en iPad vanuit de ontbijtzaal naar boven, maar in de hal was net een fotoshoot gaande. Een prachtige Turkse schone stond in een lange jurk model te staan dus ik kon er niet langs. Ik wachtte totdat ze klaar waren en ik er langs kon, maar ook de Turkse schone moest naar boven dus ze ging de lift in alleen was deze echt mini dus ik paste er niet meer bij. De de Turkse schone accepteerde dat niet: Ze zwiepte haar jurk met een been opzij en gebaarde mij erbij te komen. Ik moest dicht tegen haar aan staan om erin te passen. De grote liftdeur ging dicht, maar er waren ook nog opvouwbare schuif/klapdeurtjes. Deze schoven dusdanige dicht dat ze de lift juist in kwamen en mij verder de lift in duwden; op de Turkse schone. Ik had met mijn kin een zachte landing (Je moet weten dat deze jongedame erg lang was) en tot de lift op de bovenste verdieping zou arriveren konden we ons amper bewegen. Ik werd helemaal rood en kon maar net voorkomen dat mijn theetje omviel. Ik zei sorry, maar de Turkse schone zei; don’t worry darling. Eenmaal boven gearriveerd liep ik met een rode kop de lift uit en wenste ik haar, in mijn stotterende Turks, een fijne dag verder. Ze knipoogde..

Ik werkte op het dakterras in de warme zon wat aan mijn verslagen en kwam in gesprek met de directeur van het hotel die iets ouder was dan ik. We hadden leuke gesprekken over de politiek in Turkije, over hoe hier te ondernemen en andere regels. We zaten wel een paar uur hierover te meimeren toen ik zag dat er nog een tweede Turkse schone hier rondliep. Nou nou. Eenmaal uitgecheckt maakte ik met de dames een foto waarna ik de reis weer voortzette richting het westen van Turkije. Voor de komende twaalf rijuren kom ik geen stad tegen die op mijn lijst staat van steden die ik “moet” zien dus ik weet nog niet waar ik zal overnachten. De rit was echt prachtig! Wederom zag ik menig prachtige landschappen voorbij komen. Ik zag ook veel dieren zoals bijvoorbeeld zwijnen, een soort gazel-achtige en natuurlijk erg veel schapen en geiten met de daarbij behorende herder. Dit klopt trouwens niet helemaal want ik zag ook vaak wilde geiten; vooral in bergachtige landschappen. Ik reed zo’n zeven uurtjes tot ik besloot te stoppen en dit was in Antakya, ondanks dat dit niet echt mijn stad is gezien al het toerisme.

Het was nu al laat in de avond en op ik zat op booking.com voor het kiezen van mijn accommodatie. Zoals altijd kreeg ik vele aanbiedingen omdat ik vaak via hen boek, maar nu waren de aanbiedingen wel erg scherp. Dit kwam door de extra korting vanwege het super laat boeken. Ik betaalde zo’n 60 euro voor de meest luxe kamer in het meest luxe hotel van Antalya; Het Su & Aqualand. Ik reed mijn auto de laan op en menig mannetjes kwamen aanhollen voor het uitladen van mijn auto. Een ander mannetje hielp mij er ook uit en nam de sleutel van de auto over aangezien hier sprake was van Valet parkering. Ik kwam een mega grote hal binnen waar een driekoppig orkest een herkenbare symfonie speelde. Ik liep naar de receptie waar ik incheckte en hier werd aangegeven dat in dit hotel bij de bar en in het restaurant betaald moest worden voor de drankjes en het eten. Oh wat verschrikkelijk, dacht ik bij mijzelf, dit is typisch zo’n opmerking voor zo’n luxe verblijf in Antalya, aangezien hier natuurlijk al dat “all inclusive” volk komt. Ik kwam in mijn kamer, die echt super groot was, en ik had niet alleen een slaapbed in de kamer, maar ook op mijn balkon. Best geinig. Ik kan er zo van genieten dat ik een paar dagen terug nog in een kamer sliep waar geen warm water was en met scheuren van ruim een meter in de gordijnen en dan nu hier. Heerlijk dit!

Ik zette wat klassieke muziek op en ging lekker douchen waarna ik mij op sjiek kleedde voor de avondplanning. Ik besloot hierbij een glas wijn te willen nuttigen dus ik belde naar beneden en vroeg haar welke rode wijnen ze allemaal had. Ze noemde de duurste huizen op en in zo’n hotel als dit kost dat vast een fortuin dus ik zei haar, “I would like to have your cheapest glass of red wine”. De vrouw antwoordde, “I’m sorry sir?”. Ik zei weer, “Your cheapest glass of red wine please”, “the cheapest?”. “Yes please”. De vrouw zei nog, “does it matter which country?”, waarop ik antwoordde, “no it doesn’t matter which country, just your cheapest glass of wine”. Niet veel later ging de bel van mijn kamer en daar stond een klein chinees-achtig vrouwtje met een flesje wijn en een glas. Ze kwam naar binnen en terwijl ze het glas vulde vertelde ze nog van alles over het huis van deze goedkoopste wijn. Het glas was omgerekend €2.80 😂🤣 en hij was oprecht best lekker! Wel had de mevrouw het pinapparaat meegenomen en ze vroeg me vriendelijk meteen af te rekenen. Waarschijnlijk dachten ze, gezien mijn vraag voor het goedkoopste glas wijn, dat ik een arme sloeber was dus ze lieten deze arme sloeber maar meteen afrekenen…😂

Ik streek mijn avondtenue strak en liep in, onder andere😅, mijn nieuwe linnen pantalon naar beneden richting de bar. Ik bestelde nog een, dezelfde, glas wijn en werkte aan mijn verslagen. Ik videobelde met mijn nieuwe maten uit Gaziantep en belde ook nog met met beste vriendin, op Mabel na, genaamd Anna. Wat ben ik toch gek op de meid. We hadden bijzondere gesprekken. Bedankt daarvoor lieve Anna! Ik ben nog even de stad in gelopen op zoek naar wat gezelligheid maar ik zag alleen maar dikke Amerikanen. Ik ging relatief vroeg slapen. Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen