Het stappen was gisteren echt waanzinnig leuk, maar het is nog beter dat we er deze ochtend niets van merken. We hadden weinig gedronken en we lagen ook niet veel te laat op bed. Gelukkig maar, want vandaag is niet zomaar een dag. Vandaag kunnen Mabel en ik weer een wereldwonder van ons lijstje afstrepen, namelijk: Terracotta Army!🤩
Toen ik wakker werd was Mabel niet in de kamer. Blijkbaar ben ik niet van haar wakker geworden, want ze was al helemaal klaar en had beneden al ontbeten. Ik had lekker uitgeslapen, maar maakte me nu ook klaar om de dag te beginnen. Ik pakte nog een broodje mee en we liepen naar buiten. We zijn eerst terug naar de muur gegaan waar we gisteren overheen hadden gefietst, om daar de de borg van de fiets van gisteren op te halen. Deze waren we vergeten, maar gelukkig vonden we het bonnetje hier nog van. Het was niet zo simpel om dit te regelen, maar de aanhouder wint en weer wat rijker liepen we het stadje in.👍🏻 In het stadje haalden we verschillende broodjes en lekkere snacks. We wilden bepakt zijn voor de dag van vandaag maar, ook voor de treinreis die we morgen weer hebben.
Geheel voorbereid zouden we richting het Terracotta Army gaan. We hadden de route hier naartoe namelijk goed opgezocht, dus het moest een peulenschil zijn om er te komen. Het was slecht één metro naar het noorden en vanaf daar hoefden we enkel over te stappen op een bus die ons naar het Terracotta Army zou gaan. Toch weten we ondertussen wel dat hier in China niet alles zo simpel is als het lijkt, zelfs niet wanneer de planning helemaal klopt. Hier kwamen we dan ook vandaag weer achter, want nadat we de metro rit van 45 minuten erop hadden zitten en we de bus wilden nemen werd ons verteld dat hij niet reed. We zouden een andere bus moeten pakken en wanneer we bij de laatste halte van deze bus zouden uitstappen konden we overstappen op een bus die wel naar het Terracotta Army rijdt. We hadden niet heel veel keuze dus dit deden we maar, al waren we niet blij. We zagen dat deze bus helemaal terug reed richting een station dicht bij ons hostel en hier deed hij een goed uur over, maar ondanks dat we nu al twee uur hadden verkloot hadden Mabel en ik veel lol. We hadden daarnaast in deze bus een Chinees meisje leren kennen die ons in heel gebrekkig Engels hielp om de juiste overstap naar het Terracotta Army te nemen. Super aardig weer!☺️ Ze liep met ons mee en opeens hoorden we een vrouwtje in de deuropening van een rijdende bus naar ons schreeuwen. We moesten die bus hebben en zij wisten dat ook want waar moesten die blanken anders heen dan het Terracotta Army! Wij renden achter de bus aan en sprongen erin terwijl hij gewoon reed. Het was echt even een hectisch moment, maar we hadden de bus gehaald!😅
We waren nu iets vertraagd, maar gelukkig paste alles nog prima in de planning dus we waren happy! Toen we de bus uitstapte waren we er dan eindelijk. We stonden vóór de entree van een van de leipste bestemmingen van onze China reis: het Terracotta Army!
Het Terracotta Army is een collectie terracotta beelden die het leger vormen van Qin Shi Huang, de eerste emperor van China. Dit leger van terracotta is gemaakt in het jaar 210 BCE toen de emperor overleed. Hij werd met deze beelden begraven zodat hij in het hiernamaals beschermd zou zijn. Dit leger bestond uit 8,000 unieke soldaten, 130 chariots, 520 paarden en 150 cavalry paarden. Deze beelden zijn verdeeld onder drie pits. Het Terracotta Army is pas zeer recent ontdekt namelijk in het jaar 1974. Een boer wilde een put slaan tot hij een terracotta beeld raakte.🤓
Met de tickets op zak liepen we naar de eerste pit en tevens grootste pit. Over de pit is een soort hangar gebouwd en de ruimte is echt gigantisch. Mabel en ik waren echt sprakeloos toen we aan de rand van de pit stonden en we de beelden zagen staan. WoW! Niet normaal waartoe een geloof in staat is.😮 Eerst stonden we gewoon 15 minuten op dezelfde plek om ons heen te kijken zonder ook maar iets te zeggen, zodanig waren wij onder de indruk. Eenmaal weer hersteld liepen we van informatiebord naar informatiebord, waar we veel informatie op deden. We kwamen erachter op welke manier dit leger was gebouwd en dat het na de bouw direct werd afgesloten van de buitenwereld. De beelden waren in rijen onder de grond gezet met zelfgemaakte daken erop. De enige ingangen werden na voltooien direct dichtgegooid zodat niemand het ooit zou vinden. Toch zijn de tombes en het leger honderden jaren geleden gevonden, beroofd en in de fik gestoken. De schade is nog steeds zichtbaar. Het gekke is dat na deze plundering het Terracotta Army weer in de vergetelheid is geraakt tot 1974. Bijzonder hè!🥰 Terwijl we pit 1 rondliepen zagen we hoe de beelden, wanneer ze zijn opgegraven, worden gerestaureerd en de kapotte stukken weer één worden. Dit werd namelijk achterin pit 1 gedaan en de archeologen waren er aan het werk. Het viel ons op dat ze nog heel veel werk hebben, want een heel klein deel is pas echt opgegraven en gerestaureerd. Over 30 jaar moeten we dus echt weer terug zeiden Mabel en ik nog. ‘Dan is er veel meer opgegraven en te bewonderen’ zeiden we.
Pit 2 en 3 bestonden uit veel meer paarden en boogschutters dan de eerste pit en hadden dan ook een andere functie. Ze lagen bewust achter de eerste pit want boogschutters moesten achter de infanterie staan en waren. Hierachter was dan ook de plek waar zich de tombes bevonden. Goed beschermd opgesteld dus.
Wat een geweldige ervaring was dit zeg! Terwijl Mabel en ik naar de uitgang liepen belde ik nog met Dim, wat erg leuk was want ik had hem al een tijdje niet gesproken. We liepen richting de bus die wederom met de deuren open weg reed. Het voelde als een dejavu want we renden weer een rijdende bus achterna, terwijl we werden aangespoord door een fanatiek Chinees vrouwtje, in de deuropening van de bus.😅
Toen we waren aangekomen liepen Mabel en ik weer richting het drukke gezellig straatje waar de leuke restaurants zaten. We besloten een leuk restaurant uit te kiezen die ons al eerder was opgevallen. We werden bediend door wel vijf rennende Chinezen. We hadden een heerlijke bank waar we beiden erg chill op lagen te wachten tot het eten eraan kwam. We hadden uiteraard weer hele fijne en prettige gesprekken en konden hier de dag goed verwerken. Toen het eten werd opgediend vielen we beiden snel aan want we hadden erg trek, maar het duurde niet lang voordat we ons meer inhielden. Het eten was namelijk ongelofelijk pittig echt niet normaal. Mabel kan wel wat pit hebben en ik ben gek op pittig maar dit was niet normaal. Het was daarnaast niet enkel maar een gerecht dat pittig was, alle gerechten staken ons werkelijk in de fik! Mabel nam een hap van de kip en vond het zo pittig dat ze snel wilde blussen met een paar happen van iets anders, maar dat was nog meer pittig! Het werd dus alleen maar pittiger. Ze zei letterlijk dat ze bang was dat ze moest overgeven zo pittig vond ze het!🔥💥☄️🌶
Terwijl we achteruit gezakt op de bank aan het afkoelen waren moesten we toch ook wel erg lachen. Hoort bij de reis en misschien hebben we het ook wel verdiend. We hadden, gedurende de eerste Chinese dagen, een aantal keer geklaagd dat we het eten wel wat meer pittig wilde hebben.😜 De ontzettend lieve bediening zag ons zweten en trakteerde ons op een groot bord met fris fruit. Dit kregen we van ze! Laat me het nog een keer zeggen! De Chinese mensen zijn echt zo super lief!
We liepen naar ons hostel en maakten het niet te laat. Wat was dit toch een prachtige bestemming zeg! Xi’an is echt zo leuk! Wat een paar top dagen hebben Mabel en ik hier toch gehad, al gaat onze reis morgen weer verder. Welterusten!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen