Ik was er weer lekker vroeg bij om nog uitgebreid te kunnen ontbijten alvorens ik de bus richting Sint-Petersburg neem. Mij werd een ontbijt tentje aangeraden waar ik inderdaad fijn had gegeten. Terwijl ik mijn koffie dronk bestelde ik een Uber richting het busstation. Ik moet toch wel echt even zeggen dat die Uber applicatie fantastisch is. Je hoeft eigenlijk op geen enkele manier te communiceren met de bestuurder want hij weet al waar je heen moet en de betaling gaat automatisch van je creditcard af. Ik vind dit handig omdat de meeste bestuurders hier helemaal geen Engels spreken maar dat hoeft dus ook niet.👍🏻
Ik kwam aan bij het busstation en begon aan mijn busreis. Mijn busmaatschappij was Ecolines en deze ticket van Tallin naar Sint-Petersburg koste slechts 10 euro!😁 ik zat echt super comfortabel op de achterste bank van de bus die ik met niemand hoefde te delen. Het was echt niet druk in de bus maar gelukkig zaten er twee Russische vrouwen voor mij die mij met gebaren hielpen bij alles wat er gecommuniceerd werd in en rondom de bus. De gehele communicatie was in het Russisch en er werd dus niets maar dan ook echt helemaal niets in het Engels uitgelegd. Dit was ook zo bij de zeer indrukwekkend grensovergang.
Het begon met een groot herwerk dat open ging en waar de bus dan doorheen kon. Achter ons sloot dit hek waardoor we opgesloten waren in een omheining. Er kwamen gewapende agenten binnen die aan iedereen om de reispapieren vroeg. In mijn situatie dus mijn paspoort en visum. De mannen hadden de typische ‘Oesjanka’s’ op. Echt heel gezellig waren ze niet en ik zag dat ze wat in twijfel waren of ik wel degene ben op het paspoort aangezien dat een foto zonder baardje bevat.😜 We reden 100 meter door en passeerde een groot imposant kasteel. Raven vlogen eroverheen en het weer was wat grauw wat het geheel een sinister beeld gaf. Het was duidelijk dat dit verdedigingswerk vroegen van groot belang was en de grens bewaakte. Weer kwamen we aan bij grote hekwerken waar de bus stopte en er iemand, wederom gewapend, naar binnen kwam. Ook deze persoon checkte de reispapieren en we reden weer een paar meter door. Hier moesten we er allemaal uit om in een huisje een controle te ondergaan zoals op vliegvelden en ik kreeg een stempel in mijn paspoort. De bus werd in zijn geheel gescant waarna we er weer in mochten. Weer reden we een aantal meter door tot we moesten stoppen. Ook nu kwam er een gewapende man binnen die na ging of er nog steeds hetzelfde aantal mensen in de bus zaten en hij controleerde op de aanwezigheid van de stempels die we zojuist hadden gekregen. We waren nu zeker 1,5 uur verder. Toen ook deze agent de bus verliet reden we deze ontzettend grote grensovergang uit en waren we klaar. Wat een waanzinnige controle zeg, niet normaal. Het is eigenlijk ook wel heel erg imposant hoor! Gaaf om ook weer mee te maken.👌🏻
We stopten bij een station waar wat mensen wilde roken en ik wat lekkers en drinken kocht waarna we weer doorreden. Ik kocht Kinder chocolade reepjes maar ik vond ze helemaal niet lekker! Ze smaakte totaal anders dan zoals ik ze ken dus bedroefd zat ik in de bus met die vieze stengels opgescheept. Het was nog goed twee uur rijden voor ik zou aankomen op mijn bestemming dus ik werkte nog wat aan mijn verslagen en las in mijn boek.
We kwamen de buitenwijken van Sint-Petersburg binnen rijden en hier zag je echt de communistische bouwstijlen terugkomen. Simpele, hoge, bruin/grijze gebouwen stonden overal en ik had medelijden met de mensen die hier woonde. Het gemiddelde inkomen in Sint-Petersburg ligt onder de 500 euro per maand dus het is logisch dat niet iedereen in centrum Sint-Petersburg kan zitten maar dit is wel een andere uiterste. GoogleMaps gaf aan dat ik nu toch wel het centrum zou gaan moeten zien maar nog steeds zag alles er wat simpel uit. Toen opeens in één klap veranderde de hele sfeer en zag je overal maar dan echt overal paleizen staan. Overal pronkte de mooiste en meest prachtige gebouwen. Het was een prachtig gezicht maar het was ook frappant dat het zo kon omslaan.
Ik stapte de bus uit en gebruikte nog snel de WiFi van de bus om een Uber te bestellen. Deze kwam binnen een minuut aan rijden en bracht mij naar mijn appartement dat ik voor de komende dagen had gehuurd. Ik had een soort penthouse gehuurd naast de Hermitage, waar ik natuurlijk erg blij mee was. Deze was niet duur, helemaal niet wanneer je het vergelijkt met de prijzen van hotels op dezelfde locatie. Vanavond heb ik het SwanLake concert in de Hermitage dus een betere plek kon ik niet hebben! Ik stapte uit de Uber, pinde gelijk wat Roebels en ging op zoek naar Galina, de manager van het huis. Na wat zoeken en rondlopen zagen we elkaar, liet ze me binnen en gaf ze me de sleutels. Echt een gaaf appartement om de komende dagen in te verblijven! Ik zocht snel nog naar een restaurant om wat te eten maar ik kwam niet 1, 2, 3 wat tegen. Ik zag een vegetarisch restaurant en ging hier dan maar naar binnen. Ik at wat raar smakende linkse gerechten maar ik hield mijzelf sterk en warm met de gedachten dat ik zo bij SwanLake zou zitten. Het is altijd al een droom geweest om deze show te zien in Rusland. Ik at mijn spinazie, bladerdeeg verschrikking op en nam nog wat broccoli met ondefinieerbare saus tot ik door liep. Het komt allemaal goed Jan, het is het allemaal waard.
Ik liep een groot plein op en stond voor dé Hermitage. WoW! Wat een gigantisch groot en imposant gebouw. Hier heb ik mij altijd zo op verheugd maar nu sta ik er dan! Ik moest naar de rechterachterkant van de Hermitage om de persoon te ontmoeten die mijn ticket had. Ik liep richting een plek dat aangegeven stond op mijn instructieformulier. De instructies stonden hier duidelijk op met zelfs een foto waar ik moest wachten. Ik kwam hier aan en zag een vrouw staan. Terwijl we elkaar wat vertwijfeld aankeken brak zij deze stilte met de vraag of ze bij mij moest zijn. Ik gaf aan dat dat kan omdat ik iemand hier moet treffen voor het in ontvangst nemen van mijn ticket. Ze gaf aan dat zij ook aan het wachten was op deze persoon en dat ze dus zelf ook een ticket moest hebben, maar ik wist in ieder geval dat ik goed stond. We raakte wat aan de praat en ik kwam te weten dat deze 30 jarige vrouw een kunstenares uit Canada is. Momenteel woont ze in Helsinki en bezoekt ze net als ik Rusland als een toerist.
Terwijl ik met Elis aan het wachten was op de persoon die onze tickets heeft werd het steeds later en de show zou over 15 minuten al beginnen. De persoon was nu al 15 minuten te laat dus we gingen naar binnen en kwamen erachter dat er geen show voor vandaag gepland stond. We waren met stomheid geslagen en bedachte snel een plan. We hadden nog maar kort de tijd maar ergens in de Hermitage moet dit concert zijn. Waar we nu staan is de plek om de ticket op te halen maar het hoeft niet de plek te zijn waar ook werkelijk de show is. De Hermitage is super groot dus ik nam de helft van de bagage over van Elis en we besloten om de Hermitage maar gewoon helemaal rond te rennen tot we ergens een ingang zagen. Zo had ik mijn avond niet verwacht, bedacht ik me terwijl ik aan het rennen was. We rende langs verschillende grote deuren die alle gesloten waren. Het duurde even voor we een kwart van de Hermitage erop hadden zitten en we de hoek om gingen. We rende door en zagen nog steeds niets. Het was pikke donker en de Hermitage was prachtige verlicht. We waren op drie kwart en kwamen bij de grote ingang uit. We rende naar binnen, vertelde over de show en waar we moesten zijn. De werknemers stuurde ons terug naar de plek waar we 10 minuten geleden stonden. Daar was het dus wel echt. We rende naar buiten om het laatste deel van de Hermitage ook af te rennen waardoor we dus weer op de plek stonden waar we begonnen. Nogmaals liepen we hier naar binnen maar weer zeiden de bewakers dat er echt geen show is voor vandaag. Bedroeft en verloren sjokte we naar buiten. Zouden we zijn opgelicht? Waren dit nep tickets? Het moest wel zeiden we. We liepen weer naar de voorkant van de Hermitage om uiteindelijk de stad in te lopen. Ondanks de grote teleurstelling was het niet ongezellig, integendeel. Beiden waren we natuurlijk echt verdrietig maar zo gaan we onze eerste dag Rusland niet beleven. Beiden waren we voor het eerste in deze prachtige stad en als we geen SwanLake kunnen krijgen dan maar een VodkaLake! Ik vroeg aan een Rus waar ik de beste Vodka kon krijgen en we werden naar een bar gestuurd. Elis en ik werden hier super vriendelijk ontvangen door de ober en we bestelde onze Vodka shots. Terwijl deze werden gehaald zei Elis nog dat ze nog nooit maar dan ook werkelijk nooit alcohol had gedronken. Vanavond gaat de eerste keer zijn zei ze “want na deze teleurstelling wil ik de avond op een andere manier bijzonder maken”. We zeiden “nastrovje!!” en dronken de werkelijk heerlijke, ijskoude vodka naar binnen. Het was heerlijk en dat terwijl ik het in Nederland nooit puur drink. De avond was erg gezellig en we bestelde nog wat vodka’s.
We kwamen buiten en Elis zou naar haar hostel gaan maar deze was erg ver en Elis voelde zich niet helemaal ok. Ze was toch wel aardig dronken bedacht ik me en het was naar haar zo te zien. Ze moest ook overgeven en ze liep met al die spullen. Ik voelde mij werkelijk nog prima maar ik ben natuurlijk meer gewend. Ik kon haar echt niet zo achterlaten, dat zou niet netjes zijn. Ik zei tegen haar dat het misschien beter is als ze op de bank zou slapen van mijn appartement. Hier eenmaal aangekomen heb ik wat reserve dekens gevonden in de kast en toen ik terugliep lag ze al voor pampus. Ik gooide de dekens over haar heen. Die arme meid, 30 jaar en ze gaat morgen haar eerste kater hebben.
Ik ging naar mijn bed toe en ging ook lekker slapen. Morgen zie ik meer van het prachtige Sint-Petersburg en vandaag was uiteindelijk toch nog wel echt een super leuke dag. Dat Zwanenmeer komt echt nog wel een keer en wie kan er nou zeggen dat hij op zijn eerste dag in Rusland de Hermitage helemaal heeft rond gerend! Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen