Bali 11

Het was best relaxed, nog een dagje Kuta. Niet dat dit nou een heerlijke vakantieplek is (voor ons althans) het is druk, warm, veel winkeltjes met meer van hetzelfde, Europese ketens als McD, KFC en zelfs een Jamie Oliver. We konden nog wel ff wat souvenirs scoren voor het thuisfront en ik moet zeggen dat het bargainen ons steeds beter af gaat.

Om 4 uur kwam de taxi, om kwart over 4 op het vliegveld, verkeerde terminal (we stonden bij international en moesten naar domestic, de eerste vlucht, naar Jakarta, is een binnenlandse), dus 10 minuten wandelen over het overigens prachtige vliegveld van Ngura Rai ( mopper de mopper van ... raad maar wie?) een passend afscheid van Indonesië vond ik zelf.

Er was echter nog een klein dingetje bij het inchecken voor de internationale vlucht naar A'dam in Jakarta. Arie ging als eerste door de paspoort controle en , o o, dat duurt wel erg lang en, ja hoor : trammelanto. Wij met z'n vieren op het matje!
We hadden een visum voor 30 dagen en dit was met 1 dag overschreden! Wisten we natuurlijk wel maar hadden er op gegokt dat van 17 april tot 17 mei ( is idd 31 dagen) niet op zou vallen, maar zo dom zijn die Indonesiërs dus toch niet.

"Madam, this is not OK, I've gotta give you a penalty, I'm sorry"
Wij mee naar de office, paspoorten werden ingenomen: "you have to pay first"
Met mijn meest onschuldige blik en ontwapenende glimlach probeerde ik nog of ze dit niet door de vingers konden zien, want ach, dat ene dagje en van 17 tot 17 klinkt toch logisch of niet, maar de uniformen waren onverbiddelijk.
"What's the penalty?" "1.000.000 rupia " (ca 63 euro) "... EACH!"

Aangezien we maar een uur overstaptijd hadden werden we er nog knap druk mee, want we hadden natuurlijk die miljoentjes niet meer in de pocket. Met de boarding pas en de bankpas in de hand weer terug naar de vertrekhal, pinnen, lukt vaak niet in 1 keer omdat er niet genoeg geld in de automaten zit, terug, opnieuw door de check in, naar de office, daar werd voor iedereen een bon uitgeschreven, betalen en toen als een speer boarden, gelukkig net op tijd!
Tsja, dit is natuurlijk ook een manier om het wachten wat op te luisteren niewaar? Onze snor had ons gewaarschuwd voor de tijd en kon het niet nalaten: "ik heb 't oe toch wa zegt!!" Dat klopt ook, maar ach "vake... .. .....", 't kwam uiteindelijk allemaal goed.

Dit laatste stukje schrijf ik in het vliegtuig, we hebben allemaal 3 stoelen ter beschikking, er staat nog een maaltijd en een glaasje wijn klaar dus dat gaat helemaal goed komen (hebben wij weer)

We kijken terug op een fantastisch avontuur in een voor ons onbekende omgeving. Veel gedaan, veel beleefd, veel gelachen, veel gezien, enorm genoten!

INDONESIA
• is prachtig, heel divers, heel relaxed, goedkoop, grote verschillen tussen mensen en eilanden, soms armoedig en vies, mensen nemen het leven zoals het komt, paradijselijke plekjes, altijd lekker warm, lieve goedlachse mensen
• "never trust a seller", bargaining is a way of life...
• waar tijd een rekbaar begrip is
• waarom doen we in Nederland zo moeilijk met onze regeltjes in bijvoorbeeld het verkeer? Hier kruist alles door elkaar heen, niemand wordt boos en het gaat allemaal goed (geen ongeluk gezien)
• de "Bump-Gun" is ideaal, meenemen naar Nederland dat ding!

We hebben maar een klein deeltje gezien, en dan ook nog in vogelvlucht, dat biedt perspectief voor de toekomst!


Lieve Arie, Gisela, GertJan en Jasper: dank voor deze heerlijke weken samen, we vormden een ijzersterk (reis)team dat zich niet snel uit het veld liet slaan!

Op dit moment allemaal weer veilig in de Twentse en Australische , een klein wonder na al die kilometers, maar ach, jullie weten het inmiddels "vak.. ... b...e " en zo is 't!

Dank voor het lezen, dank voor jullie leuke berichtjes, het is mooi om dit samen met jullie te delen.

Jullie Blogster Rietje

("op vakantie met Rietje dan geniet je")

Geschreven door Holamo.ontourintheEast