Bijtijds vertrokken richting Whistler. Stralend weer en een heerlijke temperatuur. In Lillooet de nodige spullen in geslagen, ons vuile water gedumpt (legaal!!!) en schoon water in genomen. In en bij Lillooet kom je heel veel nazaten van de autochtone inwoners van dit deel van Canada tegen. Tussen de blanken vallen de Indianen nog meer op.
Gerrit sprak nog even met een camping eigenaar van overduidelijk Indiaanse afkomst over de geschiedenis van de man en die van de omgeving. Volgens Harm moesten we dat niet allemaal geloven omdat het allemaal "Indianen verhalen" waren.

De weg van Lillooet naar Whistler is er een van ongekend schoonheid met hoge bergen en diepe dalen, watervallen, woeste rivieren en diepe kreken, haarspeldbochten en gewone scherpe bochten, smalle rijbanen en wat bredere rijbanen. Doordat je op deze weg geen snelheid kunt maken duurt het uren voor je op de plaats van bestemming aan komt.
Op deze weg meer (zondags)verkeer dan we tot nu toe op welke weg dan ook in Canada zijn tegengekomen. Veel motorrijders waarvan er twee gevaarlijk onderuit waren gegaan. Een er van was er zo te zien slecht aan toe.
De spectaculaire uitzichtpunten langs deze weg waren overbevolkt door de mensen die van de prachtige uitzichten wilden genieten.

In Whistler de camper op een grote, speciaal voor dit soort voertuigen aangelegde parkeerplaats net buiten het centrum geparkeerd en te voet het dorp ingegaan.
Janny had gelezen over een of andere vreemd gerecht, "Poutine" genaamd wat je absoluut gegeten moet heb tijdens je bezoek aan Canada. Het moest iets zijn van slappe patat met jus en kaas. Uiteindelijk voorbij een groot aantal luxe- en iets minder luxe restaurants vond ze een bedenkelijke kiosk die het door haar bedoelde gerecht niet alleen maakte en ook nog verkocht en wel in verschillende samenstellingen waarvan de een nog onaantrekkelijker leek dan de ander.
Uiteindelijk kon ze het gerecht van haar keuze bemachtigen. Helaas bleek de jus uit een zakje te komen en de kaas uit een potje. De slappe patat was wel echt.
Ook dat weer gehad. Nu kan ze er over meepraten.

Na ons bezoek aan Whistler onder wisselende weersomstandigheden richting de campground bij Alice Lake gereden in het gelijknamige Provinciale park. Het park is gelegen in de buurt van een plaatsje met de Indiaanse naam Squamish. Opmerkelijk is dat hier alle plaatsnamen ook met een Indiaanse naam worden aangeduid.
De campground is gelegen in een donker bos bestaande uit grote Douglassparren met een ondergroei van flinke Tuya's.
Bij aankomst wisselvallig weer waarbij het zelfs onweert.

Geschreven door Hobbelink48