Vanmorgen onder een stralende zon van Snare river terug richting Jasper gereden. Wat we gisteren niet gezien hadden was dat het elektronisch zandtalud van het smalle weggetje naar Snare river vol stond met afdrukken van beren poten. Elke beer die het weggetje oversteekt laat daar zijn sporen achter. Zo te zien zijn dat er nogal wat geweest. Ondanks dat zo,n spoor in het losse zand uitdijt en misschien daardoor groter lijkt dan in werkelijkheid de berenpoot is zaten er flinke afdrukken bij. Een mannenschoen paste er eenvoudig in. Dus nog geen beren gezien maar wel de nodige sporen.

Net voor Jasper de weg richting Maligne lake in gereden. Deze ruim dertig kilometer lange, bij het Maligne meer doodlopende weg voert door een prachtig gebied. Dezelfde weg terug moeten rijden is geen straf. Alles ziet er dan immers weer anders uit dan op de heenweg. Een klein eindje deze weg op kom je bij de Maligne kloof. De Maligne rivier heeft daar een veertig meter diepe kloof van soms maar een meter breed door de rotsen gesleten. Een imposant gezicht (zie foto 1) waar we even de tijd voor genomen hebben. Zes voetgangersbruggen gaan over deze kloof.

Verder over deze route kom je langs het Medicine lake. Een meer dat 's winters helemaal leegloopt doordat het water wegzakt in de bodem die onder het meer uit grotten bestaat. Dat leeglopen is nu al begonnen wat aan de droogvallende oevers goed te zien is. (Zie foto 2).
Bij het wel erg touristisch Maligne meer gekeerd en de mooie route terug gereden. In het gebied schijnen erg veel Caribou's voor te komen. Wij hebben ze niet gezien. Wel zagen we drie vrouwelijke Elk in de berm van de Hwy 16 richting Jasper staan. Helaas zagen onze dames ze niet.

Voorbij Jasper via de Hwy 16, of te wel de Yellowhead H.wy richting Lucerne gereden waar we een overnachtingsplek vonden op een eenvoudige maar naar verhouding wel dure campground in de buurt van Mount Robson en Yellowhead pass. Ondertussen het nationale park Jasper verlaten en de grens tussen Alberta en Britsh Columbia overgestoken. Wat ook inhoudt dat we de klok weer een uur terug moesten zetten. Op die manjef wordt de akantie wrl steeds langer.
Van een aardige kampeerder op de campground brandhout gekregen voor het vuur waar we ons avondeten op gaan bakken en grillen. Water moeten we hier uit een pomp halen dus even de tank vullen is er niet bij. De camping sluit overmorgen dus zijn we nog net op tijd. Met uitzondering van een paar toilet en enkele vuilnisbakken kent het terrein verder geen faciliteiten.

De toiletten op de campgrounds bestaan uit eenvoudige houten hokjes, soms voor zowel dames als heren en soms gescheiden. (Zie foto 3). De WC pot, meestal van kunststof staat boven op een betonvloer met daaronder de opslag voor alle uitwerpselen van de camp gasten (Zie foto 4). Er zijn meestal meerdere closetrolhouder en soms een dispenser met daarin een handreinigingsmiddel.De inhoud van de kelder onder de closetpot wordt aan het einde van het seizoen door een tankwagen met een speciale pomp leeggehaald. Het lijken compost WC'S zoals in Scandinavie maar werken totaal anders.

Stil is het hier overdag niet echt. De campground ligt tussen de Hwy 16 en de Canadian Transcontinental railway met z'n honderden meters lange treinen.
Nu, zo tegen de avond begint het wel veel rustiger te worden.

Geschreven door Hobbelink48