Vandaag de laatste dag van onze reis. Op het programma staan vandaag Edinburgh Castle, de Harry Pottertour en Hoots - Comedy, Drag, & Cabaret Bar. Vanmorgen eerst naar het kasteel gewandeld. Ik was in de veronderstelling dat het een kasteel was waar ooit koningen enzo gewoond hadden, dus ik verwachtte balzalen, kroonluchters, vertrekken voor bedienden. Maar dat was het dus niet. Het bleek een militair bolwerk te zijn, dus cellen voor krijgsgevangenen, eigen soldaten en een tentoonstelling over de Schotse Militairen. Wel hebben we de kroon, het scepter en het zwaard van de koning gezien én de Stone of Destiny

De Stone of Scone, ook wel Stone of Destiny genoemd, is ongetwijfeld de belangrijkste steen uit de geschiedenis van Schotland. Op deze 152 kilo zware steen werden van de negende tot en met de dertiende eeuw de Schotse koningen gekroond. Tegenwoordig bevindt de steen zich in Edinburgh Castle, waar ook de kroonjuwelen van Schotland worden bewaard. Volgens een Keltische legende gebruikte de Bijbelse aartsvader Jacob de steen als kussen toen hij op de vlucht was voor zijn broer Esau. Terwijl hij op de steen sliep droomde Jacob dat hij een ladder tot in de hemel zag waarop engelen afdaalden en opstegen. Dit werd bekend als de Jakobsladder. De mythische steen is gemaakt van zandsteen en zou vervolgens vanuit het Heilige Land via Egypte, Sicilië en Spanje rond 700 voor Christus in Ierland zijn beland. Daar kreeg de steen een plek op de Heuvel van Tara (Tara Hill), waar de oude koningen van Ierland werden gekroond. Hierna zou de steen zijn meegenomen door Kelten die Schotland binnenvielen en veroverden. Rond 840 na Christus kreeg de steen een plek in het dorp Scone, waar de Schotse koningen werden gekroond. De Stone of Scone groeide hierdoor uit tot hét symbool van het Schotse koningschap. De laatste Schotse koning die op de beroemde steen werd gekroond was in 1292 John Balliol. Deze vorst kreeg steun van de Engelse koning Eduard I, maar die liefde bekoelde al snel toen bleek dat Balliol een zelfstandige koers ging varen. Zo weigerde de Schotse koning bijvoorbeeld met de Engelse koning ten strijde te trekken tegen Frankrijk. In plaats daarvan sloot Balliol een pact met Frankrijk en Noorwegen. Eduard I besloot Schotland hierop, met hulp van onder meer Robert Bruce, binnen te vallen. De Schotse koning werd in 1296 bij Dunbar verslagen en opgesloten in de Tower of Londen. De kroningssteen van Scone werd hierna, samen met andere Schotse regalia, overgebracht naar de Westminster Abbey in Londen. Hij kreeg hier een plek in de Coronation Chair (kroningsstoel). De Engelse koning Edward I wilde hiermee duidelijk maken dat koningen van Engeland automatisch óók koning van Schotland waren. Hij ging daarvoor letterlijk ‘op’ de steen zitten.
Op kerstochtend 1950 werd de steen uit de Westminster Abbey gestolen door vier jonge Schotse nationalisten. Enkele maanden later werd de steen teruggevonden in Schotland op een plek die belangrijk is voor de Schotse onafhankelijkheid. Hierna bracht men de steen terug naar Londen. In 1996 droeg de Britse overheid de Stone of Scone officieel over aan Schotland. Hij wordt tegenwoordig bewaard in Edinburgh Castle. In het plaatsje Scone is een replica van de beroemde steen te bezichtigen. Als er een nieuwe koning of koningin wordt gekroond reist de steen tijdelijk weer terug naar de Westminster Abbey. De Steen van het Lot speelde zo in 2023 ook een rol in de kronings-ceremonie van koning Charles III van het Verenigd Koninkrijk.

Na Edinburgh Castle wilden we nog een broodje eten bij een broodjeszaak die alleen maar glutenvrij eten verkocht. Het was een half uurtje lopen vanaf het kasteel en het was inmiddels al half 2 en om half 3 zou de Harry Pottertour beginnen. Dus flink de pas erin en rond 2 uur kwamen we daar aan. Omdat het ook weer een half uur teruglopen was naar het startpunt van de Harry Pottertour, hebben we maar een Uber besteld, dus we waren mooi op tijd aanwezig. Onze gids Amy verdeelde ons eerst over de afdelingen van Zweinstein dmv kaartjes die ze in een soort sorteerhoed had. Aiden kwam in Zwadderich, Tristan in Griffoendor en ik in Huffelpuf. Tristan wilde graag ruilen dus ruilde ik met hem. Daarna was er tijdens de tour en Harry Potterquiz en de afdeling met de meeste punten won de prijs van de eeuwige roem. Eerst liepen we richting de Universiteit waar J.K. Rowling Frans en Klassieke talen had gestudeerd (punten voor Griffoendor). Daarna door naar Greyfriars Kirkyard, waar J.K. Rowling haar inspiratie haalde voor namen van bepaalde hoofdpersonen (professor Moody, Tom Riddle en Professor Macgonnagal). Ook vertelde ze het verhaal over Greyfriars Bobby, het hondje wat na de dood van zijn baasje nog 12 jaar lang elke nacht op het graf van zijn baasje sliep. Naast het kerkhof staat een school, haar inspiratiebron voor Zweinstein. Nadat we het kerkhof hadden verlaten liepen we naar Vicoriastreet, haar inspiratie voor de Wegisweg (Diagon Alley). Daar zit ook De Harry Potterwinkel. Verder naar de laatste stop, voor het gemeentehuis een steen met de handafdrukken van J.K. Rowling. Daarna was de tour ten einde en natuurlijk won Griffoendor. Tristan wilde nog even terug naar de Harry Potterwinkel omdat ze daar boterbier verkochten. Aiden wilde nog een whiskeyglas scoren en daarna naar het appartement. Tristan en ik gingen terug naar de Harry Potterwinkel en kochten en flesje boterbier, daarna gingen we ook terug naar het appartement. In het boterbier zat geen alcohol, en kleine teleurstelling voor Tristan, maar hij vond het wel lekker. Na het eten bestelden we weer een Uber om naar Hoots te gaan. Daar traden 4 standup comediants op. Het was een klein zaaltje een we zaten op de eerste rij. Tijdens de show bleek de hele eerste rij uit Nederlanders te bestaan. De comediants waren leuk en rond 11 uur was de show ten einde. Ook nu weer een Uber richting appartement en lekker naar bed. Morgen weer naar huis. We hebben het enorm naar ons zin gehad en hebben veel gezien en gedaan. Edinburgh is een geweldige stad!

Geschreven door Gabriellesvakanties