Vandaag mocht Tristan kiezen wat hij wilde doen en hij koos ervoor om Arthur's Seat te beklimmen. 's Morgens regende het nog dus we deden relaxed, maar begin van de middag klaarde het op en kwam de zon door. Aiden had niet zoveel puf om mee te gaan en zij wilde nog leren voor het toelatingsexamen voor de Erasmus Universiteit, dus zij bleef in het appartement. Om half 1 gingen we op pad. Vanuit ons appartement was het een minuut of 10 lopen naar het pad wat de berg op leidde. Daar aangekomen begon het al gelijk met een aardige stukje wandelen omhoog, maar nog goed te doen. Na een derde van de afstand te hebben afgelegd kwamen we bij de overblijfselen van St. Anthony's Chapel. Daarvandaan had je al een prachtig uitzicht. Maar goed... we wilden helemaal naar de top, dus we vervolgden onze weg. Het pad werd wel steeds steiler en smaller. Dan weer modder, dan weer stukken steen, het was echt wel goed kijken waar je je voeten neerzette. Tristan schoot omhoog als een berggeit, ik had er wat meer moeite mee en onderweg heb ik echt wel 3x op adem moeten komen en hoe hoger we kwamen, hoe harder de wind woei. Het pad liep vlak langs de afgrond en ik was soms bang dat ik omver geblazen zou worden. Maar goed, ik wilde me natuurlijk niet laten kennen tegenover Tristan, dus ik klom dapper door (vond ikzelf). De laatste 15 meter omhoog moest ik echt mijn handen en voeten gebruiken om omhoog te komen, zo steil was het. Tristan zat inmiddels al op de top te chillen en te genieten van het uitzicht. Toen ik eenmaal boven was leek er wel windkracht 10 te staan en ik moest mijn telefoon echt heel goed vasthouden zodat hij niet uit mijn handen zou waaien bij het nemen van foto's. Na daar even gezeten te nemen, kwam mijn berggeit van zijn plek op de top en keken we samen nog even naar het prachtige uitzicht. Daarna begonnen we aan de tocht naar beneden. Dat ging gelukkig een stuk makkelijk en bij de grote afstappen toonde mijn zoon zich een echte heer en gaf mij een hand zodat ik wat makkelijk van de stenen kon stappen. Na een klein half uurtje stonden we weer beneden en liepen we richting het appartement. Op de terugweg liepen we langs een toko die blijkbaar ook vlakbij ons appartement zat. Daar haalden we wat drinken en dumplings, die hadden we wel verdiend! 's Avonds aten we tortilla's in ons appartement en rond half 10 vertrokken we voor onze tour in de Edinburgh Vaults. De Edinburgh Vaults of South Bridge Vaults zijn een reeks kamers gevormd in de negentien bogen van de South Bridge in Edinburgh, Schotland. Ze maakten deel uit van de South Bridge Act 1785 en werden voltooid in 1788. Ongeveer 30 jaar lang werden de gewelven gebruikt voor huistavernes, werkplaatsen voor schoenmakers en andere handelaars, evenals opslagruimte voor genoemde kooplieden. In latere jaren waren de gewelven een hotspot voor daklozen en voor criminele activiteiten zoals illegale gokcafés, illegale whiskydistilleerderij en, volgens het gerucht, bodysnatchers die er 's nachts lijken bewaarden. Het was vochtig en muf in de Vaults en het is moeilijk voor te stellen dat hier dus ook mensen verbleven. Een van de gewelven werd tot voor kort nog gebruikt door een heksenkring. Het was een interessante tour vol spannende verhalen.

Geschreven door Gabriellesvakanties