In Cloyes sur le Loir volg ik op de automatische piloot de hoofdweg. Fout dus! Dus terug naar het dorp om de route op te pikken. Dit kost me ruim 1 uur!
De weg slingert door een landelijke omgeving en boven op een plateau kan ik kilometers ver de weg volgen. In de verte zie ik een fietser! Na een 1/2 uur passeer ik deze Santiago ganger die ik gisteravond zag inchecken. Het weer wordt 'smiddags slechter, het is bewolkt en koud en af en toe miezert het.
Ik lunch in een gezellig restaurantje maar krijg als hoofdgerecht varkensvlees geserveerd. Tja mijn Frans he.
Ik besluit 's middags een stukje af te snijden een mooie (bos)route op een fietspad die min of meer evenwijdig loopt met de hoofdroute. Nu kan ik weer snelheid maken. Net voor Vouvray kom ik Pascal tegen en wisselen we onze ervaringen van de afgelopen dagen uit. Het wordt steeds moeilijker voor Pascal om een fatsoenlijke slaapplek te krijgen. Het lijkt wel of heel Frankrijk leeg staat. De kleine detaillist verdwijnt in de dorpen, boerderijen staan leeg en vervallen op het platteland, maar ook hotelletjes zijn gesloten of zijn gewoon ronduit vies volgens Pascal.
Landelijk Frankrijk is mooi en wonen op het platteland heeft zijn charme, maar je moet wel een auto en een vrieskist bezitten.
Het mondaine Vouvray ziet er ook een beetje verlopen uit. De stad heeft zijn hoogtij jaren achter zich gelaten.
In Vouvray vindt ik de camping municipaal. Er is nog niemand aanwezig dus bouw ik mijn tentje vast op.
De camping is somber door de grote bomen die erop staan. Na het inchecken blijk ik vannacht de enigste kampeerder te zijn. Niet echt een prettig idee. De poort gaat straks dicht en het toiletgebouw ook, deze kan alleen open via een code.
Ik eet t.o. de camping in een Italiaans restaurant. Ik had me verheugd op een glas Vouvray A.C. maar deze staat niet op de kaart. De porties zijn niet al te groot dus bestel ik een 2de hoofdgerecht. De ober snapt er niets van, maar ik ben inmiddels behoorlijk afgevallen. Mijn outdoor broek moet ik voortdurend ophijsen, ik had een riem met verstelbare clip mee moeten nemen.
Als je een groot deel van de dag in je vetverbrandingszone fietst, dus een hartslag tussen de 120 en 140 tikken de kilo's er vanzelf af.
Na een onrustige nacht heb ik het washok voor mij alleen en kan me dus buiten het douchehokje aankleden.
Het is best wel gehannes hoor in zo'n klein hokje een strakke fietsbroek aantrekken over die klamme benen.

Geschreven door Frans-heemskerk.in.de.zon