Na een uitstekende nacht, ontbijten we uitgebreid in de Gite. We nemen bananen en ander fruit mee voor onderweg. Herhaaldelijk raken we de weg kwijt door al dat kletsen, maar Pascal spreekt uitstekend Frans en Frans gaat beter op de kaart/routebeschrijving letten.
De klimmetjes worden heftiger, de afdalingen ook. De Santos voelt bij 67 km p/u solide aan, de Trek van Pascal gaat bij 45 al slingeren dus doet hij het wat rustiger aan in de afdalingen. Het weer is nog steeds uitstekend, maar er wordt slechter weer verwacht binnen enkele dagen.
In Henonville gaat Pascal op zoek naar een hotel/auberge en ik klim nog even door met een venijnige helling van 14% aan het einde van het dorp. De Santos steigert bijna, dus maar het laatste stukje gelopen.
De camping ligt hoog op een heuvel vlak naast de weg. Veel stacaravans en een bijzonder klein toiletgebouw. Ik snak naar een douche maar moet wachten tot de schoonmaakster klaar is. Dan maar eerst een kop bouillon bij de tent. Dat is dagelijks een schot in de roos gebleken. Je dorst wordt gelest, het zoutgehalte aangevuld en de honger (voorlopig) gestild. De roestvrijstalen mok is ook 's morgens in gebruik voor de thee. Voor het avondeten moet ik terug naar het dorp, alleen is er een probleem. Dit dorp heeft geen restaurant, snackbar of iets dergelijks alleen 1 bar, waar ik een paar pilsjes drink en mijn opties overweeg. 1 Fietsen naar een ander dorp, minstens 20 kilometer, 2 een droog stokbrood van de bakker t.o. het cafe. Als ik naar de bakker loop, zie ik een geel gekleurde wagen op het plein staan. Dit blijkt een pizzabakker te zijn die 1 x per week in dit dorp staat. De auto is voorzien van een echte houtoven.Bestellingen worden telefonisch doorgegeven en iedereen uit de regio komt de pizza's halen met de auto. Voor mijn pizza moet ik wel zo'n 25 minuten wachten, hij heeft veel bestellingen, die knaap wordt volgens mij stinkend rijk. En dit is echt de lekkerste pizza Quatro stagione die ik ooit heb gegeten. De 14% klim lukt zonder bepakking wel maar de pizza ligt wel zwaar op de maag.
Geen spoor meer van Pascal. Zit hij lekker in zijn hotel te eten? Ik heb overigens in mijn speurtocht naar eten ook geen hotel gezien.

Geschreven door Frans-heemskerk.in.de.zon