Het is zover, we zijn weer in Nederland. Het voelt gek om ineens weer allemaal Nederlands om je heen te horen en we vinden het ook echt jammer dat de reis voorbij is. We hadden graag nog wat verder gefietst, want het leven op de fiets bevalt ons zeer goed. Maar nu we weer in Nederland zijn willen we ook wel graag naar huis en kijken we uit naar slapen in ons eigen bed en het gemak van het leven in een huis. Zeker omdat we de laatste dagen erg slecht weer hebben gehad en dan is fietsen en kamperen gewoon niet zo leuk. We hebben ook echt het gevoel dat de zomer voorbij is. De eikels en bladeren liggen al overal op de grond en het is een stuk frisser, soms zelfs koud! Voor de komende week zijn de voorspellingen gelukkig goed en hopen we nog op een paar mooie dagen op weg naar het noorden.

De afgelopen tijd in Frankrijk heeft ons weer veel gebracht en we hebben een heerlijke tijd gehad. Na de indrukwekkende bergen tot aan het centraal massief moesten we die bergen wel een beetje gaan loslaten. Zo hadden we eerst een wat saaie week na Le Puy. Dit kwam mede door een 44 km lang fietspad over een oude spoorlijn. Dit fietspad 'la Voie Verte' was op zich wel even lekker, eindelijk even niet klimmen en dalen, maar zeer rechttoe rechtaan en dat gaat vervelen. We passeerden wel leuke plaatsjes als Cluny en Roanne. Vervolgens kwamen we in de wijngaarden van de Bourgogne. Daar hebben we twee dagen door alleen maar wijnvelden gefietst, weer heel anders fietsen en ook nog nooit zoveel wijnvelden gezien, maar ook dat gaat na twee dagen wel vervelen. Verder was het veel langs het kanaal en hadden we wat meer regen. Ook was Fabian deze week ziek, wat onze nachten niet ten goede kwam. Wel hadden we leuke campings, wij zijn vooral naar de municipals geweest. Eenvoudige campings, maar vaak kleinschalig en rustig en betaalbaar. Alleen het sanitair hield nog wel eens te wensen over, maar dat is, als je er maar 1 dagje staat, voor ons geen probleem. Wat ons vooral even bezig hield waren onze bidons. Tja, waar je het maar druk mee kunt hebben... Het was zo warm dat we er constant alg in hadden staan. We dachten, dan maar met chloor schoonmaken. Dat werkte heel goed, geen alg meer gezien, maar gevolg was wel dat we nog weken lang een chloorsmaak met schoonmaakmiddel hadden in ons water. En nee, dat kwam niet door de chloor in het Franse water, het was nog erger. Dus bij iedere fontein en kraan die we tegen kwamen ververste we ons water. Inmiddels is de vieze smaak er (bijna) uit.

De week erop kwam mijn familie ons op zoeken. Hier hebben we wel naar uitgekeken, we vonden het erg fijn om elkaar weer te zien. Ook hadden ze wat spulletjes voor ons uit Nederland meegenomen. Vooral de nieuwe matjes waren we erg blij mee! En ook de nieuwe sandaaltjes voor Fabian, we konden in Frankrijk zelf niets vinden. Ook nog het nieuwe routeboekje en de branders. Eindelijk na drie maanden weer op goede matrasjes slapen en ook weer eens fietsen met een gidsje, zo heerlijk. Nu kwamen we de komende weken nog wel door! Samen met de familie hebben we eerst een paar dagen op de camping in Fontenoy gestaan en zijn we vervolgens samen doorgetrokken naar de vogezen. Hier wilde wij graag nog heen omdat het ons erg mooi leek en we nog tijd over hadden. Tevens was het waarschijnlijk de laatste kans om weer echte bergen te zien en daarmee ook weer prachtige vergezichten. De familie wilde ook wel verder trekken richting de Vogezen en na een flinke dag fietsen hebben we elkaar weer getroffen bij Melisey. We waren op het idee gekomen omdat we een week eerder op een camping een overzichtskaart van deze regio hadden gevonden met maar liefst 21 fietsroutes erop. Daarnaast was er van iedere fietsroute een apart foldertje. Samen met familie hebben we een dagje zonder bagage gefietst. We kozen de moeilijkste route uit, de bouclé des belles filles, welke over drie cols klom. Zo konden we nog een keer goed de bergen meemaken en genieten van wat we zo mooi vinden. Tijdens onze dagen in de Vogezen, of eigenlijk de haute-Saône, viel ons vooral op dat het er erg groen is. Veel van het landschap is bosrijk afgewisseld met meertjes, riviertjes en wat weilanden. Prachtig was het maar na drie dagen hebben we afscheid genomen van de familie en zijn we terug gefietst naar de route.

Na twee dagen zaten we weer op de route en ook weer in ons reisritme. De route hebben we vervolgens helemaal gevolgd tot aan Eindhoven. We zijn door mooie plaatsen als Gray, Nancy, Dinant en Namen gekomen. En ook Montmedy vonden we erg fraai, hier stonden we op de camping die tegen het fort van Montmedy aanlag. De camping was charmant en klein en de receptie was er op zondag dicht, dus we stonden er ook nog eens gratis. Met prachtig uitzicht over de stad en een leuke wandeling om het fort.

Blij verrast waren met de nieuwe Maasroute. Zonder klimmen de Ardennen door! En prachtig fietsen tussen de beboste bergen en kleine boeren weggetjes. Dat was echt nog even een kadootje. Hier hebben we ook bijna dagelijks bramen kunnen plukken voor in onze yoghurt, zo eenvoudig, maar zo leuk om samen te doen. Ook Fabian keurig zijn eigen bakje. Tot we het bekende neuriën hoorde en we wisten dat hij zijn bakje ook weer lekker aan het opeten was.

De afgelopen maanden hebben niet gevoeld als een vakantie, maar echt als een manier van leven. En zoals ik al zei, dat leven op de fiets beviel ons wel. Vooral het dagelijks op de fiets zitten, de heerlijke avonden op de camping (als we tenminste niet ons verhaal voor de zoveelste keer moesten vertellen) de prachtige natuur en zijn rust om ons heen en het samen zijn waren elementen waar we enorm van hebben genoten. De ontwikkeling van Fabian hebben we van zo dichtbij mee kunnen maken, heel bijzonder. We komen ook echt met een heel ander jongetje thuis. Hij is niet alleen bruin en geblondeerd, het is veel meer een mensje geworden die we ook nog eens veel beter zijn leren kennen. Fabian is enorm flexibel, vindt het heel leuk om contact te maken met andere mensen en kindjes. Is zeer geïnteresseerd in alle grote voertuigen, we hoorden vaak een grote 'wooow' als er een tractor voorbij kwam. Heeft leren praten, waarbij zijn eerste woordjes toch echt 'bonjour' en 'au revoir' waren, heel schattig. Maar houdt bovenal van bewegen. Als een echte atleet beklimt hij de speeltoestellen, hangt hij aan stangen, racet hij met loopfietsjes, huppelt hij over straat en kan hij zelfs al koprollen. Over het algemeen zonder ongelukken, al weet hij inmiddels ook al wel wat pleisters zijn en waar die voor dienen. We hebben echt enorm genoten van ons mannetje en zijn heel trots op hem dat hij het zo goed heeft gedaan.

Elke dag stappen we nog met plezier op de fiets en zelfs het in- en uitpakken staat ons nog niet tegen. Het is allemaal zo routine geworden, dat het normale handelingen zijn die erbij horen. Tuurlijk was het niet altijd leuk, de moeilijk dagen en nachten met Fabian en met jezelf waren er ook. En tegenslagen waren er ook nog steeds. De (nieuwe!) tentstokken die ook alweer braken. Het gedoe met de pakketjes, de vele lekke banden die we ineens kregen en de fietskar die kuren kreeg. Daarnaast werd het weer wat slechter en fietsen door mega onweer voelt niet prettig, of het met een tafeltennisbatje geultjes graven om de tent heen vanwege de enorme plassen die ontstonden tijdens een hoosbui, zijn momenten die minder fijn zijn.

De hele reis was ook wel wat minder ontspannen dan we hadden gedacht. Zoals ook in het dagelijkse leven is er een hoop dat geregeld moest worden. Waarbij het vinden van onderdak en zorgen voor eten de belangrijkste zaken waren. Het kostte soms veel tijd om alles uit te zoeken en keuzes te maken, maar het is ook altijd gelukt en daar zijn we best trots op. En van de keuzes van de route hebben we geen spijt. De keuze om naar Corsica te gaan, de keuze om Italië te verlaten, het toch even naar Slovenië fietsen, het in Frankrijk eerst nog naar het zuiden fietsen en het uitstapje naar de Vogezen zijn stuk voor stuk keuzes die ons hele mooie dingen hebben gebracht. En vooral die herinneringen van prachtige, indrukwekkende natuur en bijzondere ontmoetingen met mensen nemen we mee naar huis. We hopen dan ook dat we ooit weer zoiets kunnen gaan meemaken, we hebben tijdens de reis voldoende inspiratie gekregen over wat, waar en hoe we nog meer van de wereld kunnen zien. Voor nu is het goed dat het erop zit. We zijn heel dankbaar en trots dat we heelhuids weer in Nederland zijn. We fietsen in Nederland nog langs wat familie en vrienden en gaan dan thuis weer rustig wennen aan het 'normale' leven. Bedankt voor het volgen en alle leuke berichtjes die we gekregen hebben, dat vonden we erg leuk.

Groetjes van ons drieën!

Geschreven door Fietsen.in.Europa