MHet is zondag, we hebben een rustdag en zijn ons aan het voorbereiden voor het fietsen in Zwitserland. Afgelopen vrijdagnacht kwamen we er bij toeval achter dat we de hele week in de veronderstellling waren dat het twee dagen eerder was. We dachten woensdag, maar bleek al vrijdag te zijn! Kwamen we net op tijd achter om de weekendboodschappen te kunnen doen! Blijkbaar verlies je dus wel track of time als je langer onderweg bent... Heerlijk toch!

We zijn op weg naar Innsbruck en gaan Oostenrijk bijna verlaten. We hebben genoten van wederom drie prachtige weken. In Oostenrijk hebben we verschillende radwegen langs rivieren gevolgd. Het was voor ons een verademing om eindelijk weer op fietspaden te fietsen en fietsbordje te volgen. We waren blijkbaar in Italië al helemaal gewend aan de drukke wegen, en het was erg fijn om bijvoorbeeld weer eens naast elkaar te kunnen fietsen. En ook de pauzes houden kon weer veel gemakkelijker. Geen spijt dus om met de trein Italië te verlaten! We zijn gestart met de drauradweg door het gebied Karinthië. Een prachtig dal, wat maakte dat we redelijk vlak konden fietsen (uitschieters daar gelaten) en ondertussen links en rechts konden genieten van de bergen. We moesten wel even wennen aan de Oostenrijkse gastvrijheid. Met name de gastvrouwen van de campings waren alles behalve vriendelijk. We kregen vaak het gevoel dat we de mensen eerder tot last waren dan dat ze blij waren met gasten op hun camping. Ook waren de campings een stuk duurder en minder mooi dan Corsica en Italië. We hebben er dan ook geregeld voor gekozen om wild te kamperen. En dat levert vaak de mooiste plekjes en leukste ontmoetingen op. Meest bijgebleven is de avond dat we onder een brug stonden te schuilen voor een hevige onweersbui en dat een vrouw ons had zien staan en kwam ophalen om bij haar in de tuin te overnachten. Zij was net terug van een pelgrimstocht in Spanje en wij waren enorm blij dat we een plekje hadden. We zijn de drauradweg helemaal gevolgd tot in Slovenië. Toch leuk om ook dat land even in te zijn geweest. Via Maribor hebben we een stukje de trein genomen om weer bij de volgende radweg in Oostenrijk uit te komen. De trein in Slovenië was trouwens ook een verhaal apart. Op een heel oud stationnetje konden we bij een uiterst vriendelijke man spotgoedkope kaartjes kopen. Hij zou ons straks wel even helpen met de fietsen. Nou, dat was idd wel nodig. In een oude trein moesten de fietsen (met bagage en kar) door een of ander luik 1,5 m boven de grond. De conductrice was hier ook duidelijk niet blij mee en heeft alleen maar bevelen lopen commanderen. Met wat hulp van sterke mannen lukte het gelukkig prima. Op het moment dat we bijna bij het eindpunt waren deed de conductrice doodleuk het luik vast weer open. En dat op een moment dat we nog in volle vaart over een brug over de rivier gingen en Fabian lekker los rondliep in de coupe. Die hebben we dus maar snel bij ons gepakt en een tuigje om gedaan! Ach ja, niet iedereen is even vriendelijk en blij met toeristen zullen we maar denken.

Vanuit Slovenië zijn we de murradweg gaan volgen. Deze fietsroute kenmerkte zich voornamelijk door vooral niet langs de mur te fietsen. Hier was geen mooi dal en moesten we eigenlijk dwars door en over de bergen fietsen. Mooi en heel anders fietsen, maar ook erg zwaar af en toe en daar hadden we niet helemaal op gerekend. Gelukkig verlieten we deze rivier ook weer snel , want na drie dagen moesten we alweer een doorsteek maken naar de volgende radweg. Omdat deze berg niet met de fiets over te steken was wederom een stukje de trein genomen. We worden er steeds handiger in. Deze rit ging heel ontspannen, geen moeilijke manoeuvres om perrons over te steken, geen kapotte liften, geen hoge instap en genoeg ruimte in de trein voor de fietsen en voor ons, heel fijn! De ennsradweg lag weer in een mooi dal en we fietsten gelijk af op de grimming, een zeer indrukwekkende berg. Ook deze radweg maar heel even gevolgd. De overstap naar de tauernradweg kon wel per fiets en was niet ingewikkeld. Op deze radweg zijn we wat op afgebrand. De combinatie van nog steeds heel heet weer, een route die op zich wel mooi was, maar voor ons te zwaar. Veel korte steile stukken en dan moeten wij gauw de fiets af en duwen. En dat is niet leuk, zeker niet in de hitte. Ook het vinden van goedkopere campings was hier lastig. En ook de doorsteek naar de volgende radweg bleek niet eenvoudig. Uiteindelijk gekozen om met de trein 30 km terug te gaan, zodat we met een omweg, maar wel via fietspaden, weer op een radweg kwamen. Dat was de Mozartradweg, ontzettend mooi, heel uniek door ruige natuur en hadden we zeker niet willen missen. Maar ook weer erg veel moeten duwen, dus we waren maar wat maar wat blij toen we op de innradweg aankwamen. Zo vlak hebben we de afgelopen maanden nog niet gefietst! Fijn om even bij te komen, al is het uitzicht dan gelijk ook wat minder spectaculair.

Wat ons opvalt aan Oostenrijk is dat het een heel rijk land is. Alles is keurig verzorgd, de huizen en straten zien er goed uit. De fietspaden en bordjes zijn er, ontzettend veel speelveldjes en tennisvelden en geen afval en vulnis langs de kant van de weg. Daarnaast zien we ook heel veel kleine kappelletjes en kerken wat ons doet vermoeden dat het een katholiek land is. Dat bleek ook toen op een doordeweekse dag de winkels gesloten waren ivm sacramentendag. Gelukkig had de campingbaas ons hiervoor gewaarschuwd. Nou ja, om negen uur in de avond zei hij tussen neus en lippen door dat de winkels de volgende dag dicht waren en of we al boodschappen hadden. Eeuh, nee!! O jee, nou volgens hem waren alle winkels morgen dicht, maar was het tankstation wel open. En anders een bakker in de ochtend. Wij zaten toch wel even in de stress, dus in de ochtend eerst maar naar de bakker. Helaas, die was dicht. En op weg naar het tankstation passeerden we een aldi, en die was gewoon open! Nou ja zeg, voor niks in de stress gezeten, en gelukkig dat we langs de aldi kwamen! Hadden we toch eten voor die dag en avond. Bedankt campingbaas.

Wat betreft het weer hebben we overigens echt niet te klagen! Een enkele keer wat regen in de avond of nacht. Pas eenmaal regen bij vertrek in de ochtend en bijna die hele dag het regenpak moeten aanhouden. Dat is vooral met de pauzes wat vervelend, maar verder vonden we de temperatuur eigenlijk wel even fijn! We hebben constant hete dagen en dat is natuurlijk heerlijk, maar soms branden we ook echt weg op de fiets en Fabian in de kar. We proberen dan ook vooral in de ochtend de kilometers te maken en dan vroeg op de camping te zijn. We genieten enorm van alle indrukwekkende natuur om ons heen, maar Fabian zorgt er ook voor dat we de kleine 'gewone' dingen waarderen. Zo worden alle koeien, kippen, schapen, geiten, ezels en paarden langs de route gespot. Gaat er geen trein of tractor voorbij zonder dat we er aandacht voor hebben, zien we alle vliegtuigen en helikopters in de lucht en zwaait Fabian vrolijk naar alle andere fietsers die we tegenkomen. Ontzettend leuk om samen met gebaren alles te benoemen, te bekijken en te voeren. Voor zover ons avontuur, we gaan onze weg in Zwitserland vervolgen!

Geschreven door Fietsen.in.Europa