25 juni 2024

Toen ik mijn gordijn openschoof zag ik een eekhoorntje druk in de weer om zijn kostje bij elkaar te schrapen. Ik wilde naar buiten, het zag er zo aantrekkelijk uit. Heel vroeg stond ik onder de douche en voor half 8 zaten we aan de koffie buiten en zagen we de leukste vogeltjes van boom naar boom fladderen. Wat een genot!
Il gaf ons een routeboek en een (professionele) brochure mee van de bezienswaardigheden die we gaan bezoeken.
En een leuke tas met natúúrlijk M&Ms, Appels, knotslollys, water, een zaklantaarn, koekjes en last but nog least super leuke onderzetters van Marius van Dokkum.

Ontbijten doen we in het hotel ‘de Witte Berken’
Alles was er, plus een tafel met lekkernijen, zelfs Pastel de Natas.

Uitgepraat raken wij niet en dat is logisch. We kennen elkaar ondertussen al meer dan 20 jaar en hebben al veel lief en leed gedeeld.
Om 9.45 uur vertrekken we naar Ermelo, naar restaurant Bonaparte waar we de rest van de club ontmoeten. Hier kijken we naar uit want dan zijn we voltallig.

Toch nog een rit van 45 min.
Maar het is meteen al genieten. Er staat ons veel natuurschoon te wachten de komende dagen, dat staat vast.
Allerhartelijkst begroeten we elkaar. Zo fijn weer.

En dan gaan we, in een gekleurd sliertje op weg naar Harderwijk, naar het museum van Marius van Dokkum. Hoeveel geluk hebben we dan als blijkt dat we Marius daar zelf aantreffen. Hij maakt ter plekke een schilderij van een schaatswedstrijd. Leuk dat wij de opzet gezien hebben. De toeschouwers kunnen nog een heel andere houding krijgen vertelde hij. Zeer benieuwd naar het eindresultaat. Wanneer het af is kan hij niet zeggen, ‘op deze manier kan het nog wel eens lang duren, lacht hij.
Hij maakt tijd om met iedereen een praatje te maken.
Ik was al groot fan van zijn werk maar nu ook van hemzelf. Wat een lieve bescheiden man.
https://mariusvandokkum.nl/

Onze Il trommelt de boel weer bij elkaar. Ze heeft nog een mooi programma voor ons vandaag.

We rijden naar Ermelo, naar restaurant ‘De Zwarte Boer’ voor een lunch.
Niet dat we honger hebben na dat uitgebreide ontbijt 😌.

Maar wonder boven wonder worden alle borden weer leeg gegeten. De huisgerookte zalm met salade, inplaats van brood,
was een perfecte keuze. Hans gaat, net zoals gisteren weer voor twee kroketten brood.

We rijden een pad in met (opwaaiend) stof dus rustig aan en om en om rijden maar.
Als je 'open' rijdt heb je kans op een behoorlijke zanddouche.

In het hart van de Veluwe maken de bomen opeens plaats voor een groot open gebied van heidevelden en zandverstuivingen: het Kootwijkerzand, ook wel ‘de Sahara van de Lage landen’ genoemd.

Wanneer je, net als wij, vanaf de uitkijktoren (zandloper) over het gebied heen kijkt is het 750 ha grote Kootwijkerzand indrukwekkend. Fantastische vergezichten, blond zand in de zon, karakteristieke bomen, en in de verte Radio Kootwijk verscholen in de bosrand, alsof dat mijlenver lopen is. Een prachtige blauwe lucht met voorbij glijdende wolken. Zo’n bijzondere plek. Kootwijkerzand is het grootste stuifzandgebied van West-Europa.

Landgoed Staverden
Mogelijk is Staverden, met zijn 52 inwoners zelfs de kleinste stad van de Benelux.
Hier komen de bubbels uit de koeltas van Il. Meegebracht uit de Moezel en aan de reacties te horen is het heerlijk. Lekkere kaasstengel erbij en traditiegetrouw pakte Hans zijn mondharmonica. Een muziekje ontbrak er nog net aan. Het was relaxed zo.
Zittend of liggend in het gras en met uitzicht op het Landgoed Staverden.

Op het programma staat verder:
Het verscholen dorp.
Daar geeft Il op papier de hele uitleg van mee. De moeite waard om eens te lezen.
www.verscholendorp.eu

Het Verscholen Dorp, ook wel genoemd het Geheime Dorp of het Pas Op kamp, was een schuilplaats voor onderduikers in de bossen in het zuiden van de gemeente Nunspeet, tussen het dorp en Vierhouten. Het bevindt zich aan de Pas-Opweg
Een bos om stilletjes doorheen te wandelen.

Het diner was weer in de mooie tuin van De Witte Berken, een prachtig natuur hotel. Wat is het gezellig met z’n allen te eten aan een lange tafel, een grote familie.
De knolselderij als voorgerecht en de bloemkoolplak als hoofdgerecht viel goed in de smaak. In vegetarische gerechten blinken ze uit. Zolang je maar geen vlees besteld, dat bleken ze niet voor elkaar te krijgen . Waarschijnlijk past vlees niet bij een natuur hotel.

We gaan weer naar, ons huisje met Il en Gijs en Liesbeth.

Il en Gijs hebben samen nog het nieuwe levensjaar van Il ingeluid met een wijntje.
Wij maakten het niet zo laat.
Morgen vroeg op.
X

Geschreven door Elsstripss