Treignac, is een prachtig plaatsje met oude huizen, gelegen op de Santiago de Compostela route.

‘Logis la Brasserie’ is een aanrader.
Comfortabele kamer aan de voorkant met mooi uitzicht

Ontbijt uitstekend!
We worden al wakker van de geur van vers gebakken brood.
Vanwege het weer zitten we in het restaurant binnen. Het is zo te zien pas nieuw allemaal en ziet er prachtig uit. In het midden een grote ronde tafel als buffet. Heerlijke dingen die je allemaal wilt proeven. Pannenkoekjes, cake, appelcompote, allemaal vers en mooi geëtaleerd. Hans kookt eitjes en haalt lekkere koffie terwijl ik nog steeds sta te kiezen. Dat is mijn probleem, zou het liefste overal een hapje van willen nemen.

Ondanks de motregen vertrekken we ‘open’
We ‘rijden naar het licht’

De kronkelende wegen worden wat steviger ingestuurd en we moeten bijna mee hangen in de bochten. De frisse lucht en de natuurlijke schoonheid van het gebied zorgen voor een ontspannen rit.

We passeren een bijzonder dorp dat bekend staat als ‘het insecten dorp’.

En gaan verder door naar het ‘Plateau des Mille Vaches’, een hooggelegen gebied in de Limousin-regio. Het plateau staat bekend om zijn uitgestrekte bossen, heidevelden, en talrijke meren en rivieren. De naam betekent letterlijk ‘Plateau van de Duizend Koeien’.

En we verwachten hier dan ook veel vee tegen te komen dat vrij rondloopt in het schilderachtige landschap.
‘Ik tel er zes’ zegt Hans
Dan hebben we nog heel wat te gaan.

De rit is prachtig, de gele Brem knalt eruit in deze groene omgeving
We rijden hard omdat het weer gaat regenen en we droog willen blijven en dat kan ook op deze lange rechte weg met heuveltjes. Staat daar opeens een jongen die een stopbord omhoog houdt. In zijn t-shirt in de gietende regen.
We moeten wachten en wachten en worden nattere en natter. Wat is er aan de hand?
Het wachten in de regen, zowel voor de jongen als voor ons, roept ergens een gevoel van gedeelde smart, maar veel meer ‘ongemak’ op. Wij trekken het dakje over ons heen.

Het blijft bewolkt maar weer een lekker temperatuurtje. Het dak is er alweer af.

Op deze reis hebben we vooral Les Plus Beaux Villages de France (De mooiste dorpen van Frankrijk) bezocht.
Er zijn 176 dorpen aangewezen
Om opgenomen te worden dient aan een aantal criteria te worden voldaan die zijn opgenomen in de statuten van de organisatie. Zo mag het betrokken dorp niet meer dan tweeduizend inwoners hebben, moeten er minimaal twee artistieke, historische, wetenschappelijke of pittoreske locaties zijn in de plaats en moet het draagvlak tot aanvraag bewezen worden via een goedkeuring door het gemeentebestuur.
We hebben er ondertussen al veel bezocht, stuk voor stuk de moeite waard.

Maar het dorp waar we nu naar teruggaan heeft ons hart gestolen.
Apremort sur Allier
Alsof je de Efteling binnen komt rijden.

Apremont-sur-Allier wordt zéker gerekend tot de mooiste dorpen van Frankrijk.
Niet in de laatste plaats voor zijn charmante roze-okerkleurige huizen bedekt met bloemen. Over dit schilderachtige dorpje aan de Allier heerst een kasteel.
De torens en het woongedeelte van het monument zijn opgetrokken in prachtig steen, dat heerst over het water van de rivier.

We slapen in een authentiek bakkershuisje ‘La maison d'Apremont’ dat verbonden is met andere huisjes midden in ‘De’ straat.
Er is ook nog een wandelpad parallel aan deze straat en dat is het hele dorp. Wij vinden dit het meest parkachtige dorp, je waant je in de Cotswold.

Zodra we geïnstalleerd zijn en de auto op een privé plaats staat gaan we een drankje doen aan het water. Zelfgemaakte Citroenlimonade deze keer.

We mijmeren wat over de afgelopen weken. ‘Wat hebben we veel gezien en wat waren er veel toevallige ontmoetingen en wat was het lekker weer voor wat wij wilde doen. Vandaag onder het rijden af en toe een bui maar zodra we hier parkeren schijnt de zon weer en zitten we aan de rivier, de Allier, en nemen we de tijd hier voor een glaasje bier en kijken met plezier over het heldere water hier’
We zijn geluksvogels

Restaurant is besproken voor vanavond.
Om 19.30uur staat ons tafeltje gedekt in de tuin.
Voor een dorp met 74 inwoners was het best druk.
We zien lekkere gerechten op de kaart staan, maar ook weer iets dat we niet kennen.
Hans bestelt het als nagerecht, Pain Perdu. Het is een stokbrood doordrenkt met boter en caramel met ijs en slagroom.
Ik ga voor Poulpe en Gratin de Fruits.

We zijn heel alleen in het dorp en maken foto’s van de lucht die zowat in vuur en vlam staat. We genieten van de rust.
Het is bijzonder hier.

Geschreven door Elsstripss