Met de trein reis ik van Da Nang naar Hue. Aan de ene kant het regenwoud aan de andere kant de zee, langs stranden en wat kleine dorpjes kom ik in de avond aan in Hue, het regent en ik ga vroeg slapen. De receptioniste van het hotel leidt me naar m’n kamer en ik wil gaan douchen als er aan m’n deur gebeld wordt. Ik maak de deur een klein stukje open aangezien ik al in m’n ondergoed sta. Om het hoekje staat een man en ik schrik even. Hij wil met z’n arm aanwijzen welke knop ik om moet zetten om het warme water aan te zetten. Ik duw de deur dicht tegen z’n arm en zeg no thank you I am in my underwear en die de deur dicht. Best lomp en wellicht had ie goede bedoelingen maar dan kan die receptioniste me dat uitleggen of even laten zien en niet een man sturen naar een vrouw die alleen reist. Gelukkig kan ik erom lachen en wist ik dit nog van een vorig hot dat het zo werkt.

We vertrekken eerst naar het laatste keizerlijke verblijf wat heeft bestaan.
Er waren 13 keizers, van wie er drie niet erkend werden of te kort regeerden. Daarom zijn er geen afbeeldingen van hen te vinden. De een was te vriendelijk tegenover de Fransen en liet zijn keel doorsnijden, de ander was een alcoholist en heeft slechts vier maanden geregeerd en de derde had ook niet het beste met het volk voor en gaf al het geld uit, terwijl de bevolking het al zo moeilijk had. Keizers mochten meerdere vrouwen hebben en een van hen maakte hier dankbaar gebruik van: hij had meer dan 500 vrouwen en ongeveer 1.400 kinderen. De naam Nguyen komt ook veel voor omdat het personeel vaak die achternaam aannam. Één van de keizers was pas 7 jaar oud en regeerde 7 jaar. onder invloed van de Fransen, omdat ze dachten dat ze hem nog mooi konden manipuleren

De Keizerlijke stad van Huế (ook bekend als de Citadel van Huế) werd gebouwd rond 1803 in opdracht van de Vietnamese keizer Gia Long langs de Parfumrivier in de stad Huế. Hij liet dit complex bouwen omdat hij van Huế de nieuwe hoofdstad had laten maken.

Het complex is een citadel die drie concentrische steden omsluit die samen zo'n 160 hectaren beslaan. Dit zijn de Burgerlijke, Keizerlijke en Verboden (Purperen) stad. De bouwers lieten zich inspireren door de Verboden Stad in Peking. Het complex omvat de paleizen voor de keizerlijke familie, verschillende tempels, woningen voor de mandarijnen (bestuurders), een theater en tuinen.
Tijdens de Franse koloniale periode had het complex vooral een ceremoniële functie. Toen de monarchie in 1945 ten einde kwam trad een periode van verval aan en tijdens de Indochinese Oorlogen werd het complex beschadigd. Sinds 1993 is het erkend als Werelderfgoed.

We bezoeken een theehuis dat geheel uit hout is opgetrokken en waar de keizer vaak met zijn concubine kwam. Na de keizerlijke residenties en graven varen we met de Drakenboot over de parfumrivier en lunchen we op de boot. We bezoeken nog een plek die onder leiding van de 13e keizer is gebouwd. Dit was de laatste keizer.

I travel by train from Da Nang to Hue. On one side the rainforest, on the other side the sea, along beaches and some small villages I arrive in Hue in the evening, it is raining and I go to bed early. The receptionist of the hotel leads me to my room and I want to take a shower when the doorbell rings. I open the door a little bit because I am already in my underwear. A man is standing around the corner and I am startled for a moment. He wants to point with his arm to which button I have to turn to turn on the hot water. I push the door closed against his arm and say no thank you I am in my underwear and he closes the door. Quite clumsy and perhaps he had good intentions but then the receptionist can explain it to me or show me and not send a man to a woman who is traveling alone. Fortunately I can laugh about it and I knew this from a previous hot that it works like this.

We first leave for the last imperial residence that ever existed.

there were 13 emperors and three of them were not recognized or ruled too short and that is why there is no picture of them. one was too friendly with the French and had his throat cut, the other was an alcoholic and ruled for only 4 months and the other also did not have the best interests of the people at heart and spent all the money while the population was already having a hard time. the emperors were allowed to have multiple wives and one made good use of that and had over 500 wives and around 1400 children. the name Nguyễn is also very common because the staff often took over that surname. one of the emperors was only 7 years old and ruled for 7 years. under the influence of the French because they thought we could nicely shape him how we want

The Imperial Citadel of Huế (also known as the Citadel of Huế) was built around 1803 by order of the Vietnamese Emperor Gia Long along the Perfume River in the city of Huế. He had this complex built because he had made Huế the new capital.

The complex is a citadel that encloses three concentric cities that together cover some 160 hectares. These are the Civil, Imperial and Forbidden (Purple) City. The builders were inspired by the Forbidden City in Beijing. The complex includes the palaces for the imperial family, several temples, residences for the mandarins (rulers), a theatre and gardens. During the French colonial period, the complex had a mainly ceremonial function. When the monarchy ended in 1945, a period of decline set in and the complex was damaged during the Indochina Wars. It has been recognised as a World Heritage Site since 1993.

we visit a tea house that is built entirely of wood and where the emperor often came with his concubine. after the imperial residences and tombs we go via the perfume river on the Dragon Boat and have lunch on the boat. we visit another place that was built under the direction of the 13th emperor. this was the last emperor.


La Ciudad Imperial de Huế (también conocida como la Ciudadela de Huế) fue construida alrededor de 1803 por orden del emperador vietnamita Gia Long a lo largo del río Perfume en la ciudad de Huế. Mandó construir este complejo porque había elegido Huế como su nueva capital.

Viajo de Da Nang a Hue en tren. De un lado la selva tropical, del otro lado el mar, a lo largo de playas y algunos pequeños pueblos. Llego a Hue por la tarde, está lloviendo y me acuesto temprano. La recepcionista del hotel me muestra mi habitación y estoy a punto de ducharme cuando suena el timbre. Abro un poco la puerta ya que estoy en ropa interior. Hay un hombre parado a la vuelta de la esquina y me sobresalto por un momento. Quiere señalar con el brazo qué botón tengo que presionar para abrir el agua caliente. Empujo la puerta y la cierro contra su brazo y le digo: "No, gracias, estoy en ropa interior". Y él cierra la puerta. Bastante torpe y quizás tenía buenas intenciones, pero luego la recepcionista me lo puede explicar o mostrar y no enviar a un hombre a una mujer que viaja sola. Por suerte, puedo reírme de ello y recordé de una publicación anterior que así es como funciona.

Partimos primero hacia la última residencia imperial que jamás existió. Hubo 13 emperadores y tres de ellos no fueron reconocidos o reinaron demasiado poco tiempo y por eso no hay ninguna imagen de ellos en exposición. uno era demasiado amigable con los franceses y le cortaron la garganta, el otro era alcohólico y solo gobernó durante 4 meses y el otro tampoco tenía los mejores intereses del pueblo en el corazón y gastó todo el dinero mientras la población ya estaba pasando por un momento tan difícil. A los emperadores se les permitía tener varias esposas y uno de ellos hizo buen uso de ello y tuvo más de 500 esposas y alrededor de 1.400 hijos. El nombre Nguyễn también es muy común porque el personal a menudo adoptaba ese apellido. Uno de los emperadores tenía sólo 7 años y gobernó durante 7 años. bajo la influencia de los franceses porque pensaron que podíamos darle nuestro propio toque

El complejo es una ciudadela que encierra tres ciudades concéntricas que juntas cubren unas 160 hectáreas. Estas son la Ciudad Civil, la Ciudad Imperial y la Ciudad Prohibida (Púrpura). Los constructores se inspiraron en la Ciudad Prohibida de Pekín. El complejo incluye los palacios de la familia imperial, varios templos, residencias de los mandarines (administradores), un teatro y jardines.
Durante el período colonial francés, el complejo tuvo una función principalmente ceremonial. Cuando la monarquía terminó en 1945, comenzó un período de decadencia y el complejo sufrió daños durante las Guerras de Indochina. Desde 1993 está reconocido como Patrimonio de la Humanidad.

Visitamos una casa de té construida completamente de madera y donde el emperador venía a menudo con su concubina. Después de las residencias y tumbas imperiales, pasamos por el río Perfume en el Barco Dragón y almorzamos en el barco. Visitamos otro lugar que fue construido bajo la dirección del 13 ° emperador. Este fue el último emperador.

Geschreven door Cindys.reizen