Na zoals gewoonlijk een trage start komen we deze middag aan in Lélex. We gaan weer zweten🥵. We wandelen naar col de Crozet op 1485 m hoogte.
Plan 1 is om naar chalet "la ratou" te stappen, die ligt op 1200 m ongeveer. De info op de pijltjes beloofd niet veel goeds, 55 min stappen om 2 km te overbruggen. Yuna vindt dat wat overdreven😏. Het pad begint goed steil omhoog en er komt geen beterschap, dus 2 km steil omhoog wandelen. Yuna die gaat er al snel vandoor. Miro die huppelt ook vrolijk naar boven. Yuna belt om te zeggen dat ze aangekomen is, de berghut is gesloten maar de chalet erna is wel open.
We komen na nog eens 30 min zweten aan bij de super leuke Chalet de pointu. We bestellen drinken, de jongens gaan op de trampoline, Miro wil petanque spelen, er wordt een blokkentafeltje voor Salmaan tevoorschijn getoverd. Salmaan speelt ook nog met een bal, die bal die vliegt ineens van het veldje af, hop naar beneden , gelukkig is Yuna de heldin van de dag en kan ze de bal nog gaan halen. Het is hier echt zalig om even echt te rusten en de kinderen kunnen nog wat extra energie kwijt (als ze geen ballen de afgrond in smijten). De eigenaar verteld dat hij nog maar 2 jaar open is en dat het vooral in de winter druk is. We zitten dan ook in ski gebied.
Na een lange pauze omdat het zo gezellig is en de muziek goed is, wandelen we verder. Na 40 min komen we aan de volgende berghut (ja Yuna was er weer veel eerder). Er zou een meertje zijn en ook van daar kan je de Alpen en Genève zien, tip van de chaletuitbater.
Hoewel het op de camping goed weer was is het boven in de bergen toch wat minder. Er waait een koude wind en de toppen zitten in de wolken. We wandelen verder nog wat hoger en vinden water, het is een kunstmatig aangelegd meer. We wandelen er rond, we zien "Lac Leman" in Zwitserland, maar niet de Alpen, die zijn in dikke wolken gewikkeld. Aan het officiële uitkijkpunt beslissen we om terug naar beneden te wandelen, de wolken komen lager en zien er dreigend uit. Er waait ook een stevige koude wind. Waar de klim naar boven een conditietraining was, is de afdaling naar beneden een beenspier training. Yuna huppelt voorop en laat weten dat ze aan stop 1 is en huppelt verder naar de auto. Miro moet nog net in ons zicht blijven. Tegen het einde is Salmaan het kotsbeu en begint te slaan en te krabben op mijn rug ... ik verhuis hem naar mijn buik, kunnen we tijdens het afdalen nog wat babbelen, dat kan hij beter appreciëren.
Yuna mocht nog bijna 45 min op ons wachten aan de auto. We shoppen nog wat souvenirs, deze keer zijn er wel t shirts 🥳, nog snel iets drinken in een café (van een 91 jarige dame waar we nog 4 euro cash aan moeten geven omdat we te weinig cash meehadden in de 'Pointu', leuk dat vertrouwen) en dan terug naar de camping want het is bijna 18u30. Die 2 kleinsten vallen gelukkig niet in slaap, waardoor we ze na het avondeten snel in de tent in slaap kregen.
Een stevige geslaagde dag met 9,31 km en 652 hoogtemeters in de benen.

Geschreven door Chilliewillies