Na een stevige nacht, met een onrustige Salmaan mee op mijn matras en de peuter van de nieuwe buren die de camping regelmatig bij elkaar schreeuwt en brult, start ik met Miro de dag met ons trainingsloopje. We kwamen geen koeien tegen, wel veel kaka 💩💩💩 en er was niets leuker dan steentjes in die 💩 gooien. Tja, ieder zijn hobby zeker. De nieuwe vriendjes zijn al snel bij ons om met Miro en Salmaan te spelen, wat een gemak, echt verlof precies 😅. Anna gaat zelfs even wandelen met Salmaan zodat die in slaap valt 🥳
Tegen 13u slagen we er in om te vertrekken.We stoppen ergens aan een buurtwinkel om wat brood en salami te kopen en rijden naar onze bestemming, veel bochtjes en wat hoogtemeters later komen we aan in één van de mooiste dorpjes van Frankrijk "Chateau-Chalon". Blijkbaar was er tot de Franse revolutie een abdij voor Augustenissen zusters. We vinden snel parking, vlakbij een prachtig uitzicht en een picknicktafel. Wij zijn echt gelukzakken. Na het eten trekken we het dorp in, het is echt mooi, veel kunst, mooie schilderijen, .... en bangelijk uitzicht...
We gaan iets drinken, redelijk duur, maar soit, Yuna krijgt een bolletje ijs van 3 euro en Miro een wafel van 5 euro, het smaakt, kindjes content, wij ook dan.
We vertrekken en 20 m verder kan je eten en drinken aan de helft van de prijs 🤦‍♀️.
We snuisteren in nog wat winkeltjes en vertrekken terug want we wouden nog zo'n mooie dorp bezoeken.
Aangezien het al 17u is besluiten we om er gewoon door te rijden. Baumes les Messieurs is eentje dat lager ligt tussen de rotsen, het is een grote halve cirkel, ook weer super cool om te zien maar ook veel meer toeristen dus zo erg is het niet om er niet te stoppen.
We rijden door naar de avondmarkt in Doucier, de verwachtingen zijn hoog, maar er staan misschien 10 kramen 😅. We wandelen rond, komen onze camping vriendjes tegen, en beslissen om dan toch maar pizza op de camping te bestellen want de winkel deden we niet meer, dus geen avondeten voorzien.
Miro speelt nog met Anna tot het bedtijd is, er wordt afscheid genomen, want ze vertrekken morgen naar huis.
Miro is er het hart van in, en er volgen dikke tranen waardoor ze hem nog komen troosten. Er wordt nog wat voorgelezen door iedereen en foto's genomen en om 22u is het toch echt wel slaaptijd. Hopelijk maken ze snel nieuwe vriendjes.

Geschreven door Chilliewillies