We rijden vandaag naar een vrije camperplek aan de Calliope River. De eerste afrit deed onze hoofden ‘nee’ schudden en de bodem duidelijk schuren. Hups eerst maar achteruit. Even verderop ging het wel soepel. Een plek waar veel ruimte was en vele mooiste plekken.
Er staat opeens een hond achter mij. Ik schrik en ben verbaasd tegelijk. Ik zeg tegen de vrouw in het rode t-shirt: ‘he doesn’t even bark to me. Wat a Sweetie’. Kom je uit Holland? vroeg ze meteen. M’n Duo Lingo lesjes hadden nog niet het gehoopte resultaat. Er volgde een gezellig gesprek. Zij was met haar ouders in 1945 naar Australië geëmigreerd. Ze was toen 9 jaar. Gescheiden van een Australische man. Nu leefde ze al jaren met Hollander. Zo hield ze de Nederlandse taal levendig. En dat was goed te merken.
Geschreven door Camperrondje