Vandaag zijn we naar de ruïnes van My Son geweest, samen met Wendy en een nederlander, Reinier. In totaal was het ongeveer een uur rijden en onderweg hebben we nog een lekker bakkie gedaan.

De ruïnes waren erg interessant. Mooie gebouwen en beelden en er was nog een show van danseressen en muzikanten. Wat weer een beetje jammer was, was dat er overal kraters in de grond zaten. Dit komt natuurlijk weer van de oorlog, zo jammer dat ze dan ook hier alles moeten verwoesten..

Willen we terugrijden, doet Arjan zijn motor het niet. Of naja de motor, de versnellingskabel was gebroken, dus maar weer duwend rijdend naar de mechanic. Hier werd deze vervangen voor 110.000 Dong, en ik liet mijn bouchie vervangen want mijn motor valt vaak uit in het begin van het rijden, en mijn uitlaat geeft vaak een klap, ook voor 110.000 Dong.

Terug bij het hostel hebben we even gechilled en zijn toen naar de stad gereden, want hier is het lampionnen festival. (de eerste editie) het was mega druk in de stad en overal hingen lampionnen. Toen we er net waren, en wat foto's aan het maken waren van de straat, stonden er wat Vietnamese foto's van mij en Arjan te maken. Toen we dat zagen zeiden we dat ze wel met ons op de foto mochten, en ik wilde natuurlijk weer een selfie terug! :p

Daarna zijn we verder gaan lopen, richting het podium waar ze een show van dans, muziek en grappen maakte. Het was erg leuk om te zien, totdat de stroom uitviel en het festival dus voorbij was. We zijn daarna naar de bar gegaan en kwamen hier nog de gasten tegen waarmee we in het vorige dorpje zaten. Reinier ging eerder naar huis, maar Wendy haar helm zat aan zijn scooter vast. Ik gaf hem daarom mijn sleutel zodat hij haar helm hier ook aan vast kon zetten. Na een uur in deze bar, viel ook hier de stroom uit en gingen we naar de volgende. Arjan verliet ons hier ook en toen wij terug naar de motor liepen zag ik het al.. Ik had nog zo duidelijk gezegd, doe haar helm aan mijn slot en leg de sleutel onder mijn voorwiel zodat ik hem kan vinden, heeft hij de sleutel mee genomen en alles aan mijn voorwiel gebonden, wat een LUL ! Met WiFi geprobeerd Arjan en Beata te bellen maar geen resultaat.. Dus maar terug lopen 7km.. Onderweg zagen we nog wat open en we hadden echt water nodig voor de terugreis, dus hier maar heen. Bleek het een dodenherdenking te zijn maar ze nodigde ons uit om erbij te zitten. De jongeren waren aan het gokken en de oudere zaten Neua (Vietnamese whisky) te drinken. We kregen fruit, eten en wat water. Misschien omdat ik een man ben, kreeg ik als enigste Neua te drinken en ze bleven maar met mij proosten en bij schenken.

Uiteindelijk moesten we maar weer gaan lopen en na een klein uur lopen werden we toch wel erg moe.. Op dat moment belde Arjan mij toen ik nog 1% batterij over had, wat een held! Niet veel later stonden Arjan en Beata voor ons neus met de motoren!!

Terug bij het hostel hebben we nog even gezeten, gechilled en toen werd het alweer licht. Wendy en ik besloten maar naar het strand te gaan en daar te slapen.

Geschreven door Asia.here.I.come