Al een week van huis … ik vermaak mij prima, en gelukkig kan ik op de hotel wifi met whatsapp videobellen met thuis!
Vandaag een lange dag: 160km ongeveer.
Ook hier, voor vertrek een fotosessie voor de “socials” van het hotel. Ik zal eens kijken op hun FB of ze ons er op zetten!
We vertrekken om 9 u, het is nog lekker koel, 19gr, we zijn dan ook op 100m hoogte. Doordat het vochtig is is het hier en daar ook nevelig.
Eerste stop is 5km verder bij een tankstation. Then off we go! Als we de plaats uit zijn slingeren we tussen theeplantages door, nog een fotoshop en door, we hebben een lange dag voor de boeg.
We rijden vandaag vooral door natuurreservaten: het Chinnar Wildlife Sanctuary, en het Anaimalai Tijgerreservaat, waar ook allerlei andere wilde dieren zijn.
De eerste stop is een theetent …. Hier gaat t mis: op zeer oneffen ondergrond, bijna in in stilstand, val ik om, de motor is te zwaar om te houden en in een slow motion val ik om en raakt mijn rechter voet bekneld onder de motor. In no time schieten van allerlei kanten mensen te hulp, Deepu tilt de motor op en ik kan zelf opstaan. Wel een zere voet. Anita,Deepu en A&B vragen of het gaat, hoeden zich om adviezen te geven, ik ben immers zelf een dokter, dus….. Ze moesten eens weten hoe eigenwijs ik kan zijn!! Mijn voet doet zeer maar in kan er re-de-lijk op lopen; bij inspectie is de buitenzijde/voorvoet dik en pijnlijk, ook iets asdrukpijn …..Ik wil dat het niet gebroken is dus hou het op gekneusd. De theetent heeft geen ijs dus ik kan niet koelen. We drinken thee en gaan verder.
We zien onderweg geen wild, wel kuddes koeien, n kudde geiten, rhesusapen, overstekende pauwen. Ondertussen slingeren we omhoog en omlaag steken we de grens naar deelstaat Tamil Nadu over, lunchen we in een onooglijke tent waar we met de handen moeten eten van een bananenblad: we moeten eerst de handen wassen, dan het bananenblad een beetje schoonmaken met water en dan scheppen ze er rijst en curry’s op. Ik hou het bij de rijst met een vega curry. Gelukkig hebben ze een overvloed aan papadums. Stukjes papadum kan ik gebruiken als lepel. Het smaakt overigens heerlijk! Inmiddels is het gaan stortregenen, en wachten we het einde van de bui af.
Dan verder. We gaan van het ene over in het andere wildpark, zien hier en daar een bordje van oversteekplaats van olifanten, maar geen gezien. Als ze wel zouden zien dan mogen we ze niet storen….. geen idee waarom ze denken dat ik dat zou willen doen?!?
Als we stoppen voor de thee in een alleszins moderne gelegenheid, naast een groot yogacentrum, zitten we naast 3 verzorgde Indiase dames in mooie sari’s, ik schat 30’ers, volgens Anita zeker 10jr ouder.
Gelijk vragen ze mij waar we vandaan komen en ze lachen en kwetteren onderling druk en geanimeerd, Ze willen met ons op de foto, en de dame in de rode sari knijpt me in de wangen ……. Dat is lang geleden dat iemand dat bij mij deed!! Later blijkt dat ze nog nooit n blanke heeft gezien en mijn huid wilde voelen…….. en dat anno 2024!! Het is een grappig stel:) Ze vragen Anita om haar nummer, en nog veel meer over mij want ze zijn bloednieuwsgierig. Als hun les weer begint moeten ze opstappen, met spijt in hun hart…
Hierna laatste etappe: ongeveer 35 km met 40+ haarspeldbochten ….. poehpoeh!! Anita legt ons uit dat we vooral niet hoger dan 2e versnelling, meest zelfs in z’n 1, en links moeten houden in de rijbaan ivm inhalende gekken en de bussen en vrachtwagens die meer dan de rijbaan nodig hebben om de draai te maken.
De haarspeldbochten zijn genummerd en hebben namen gekregen: vooral vogelnamen, maar ook de olifant, de grote Indiase reuzeneekhoorn en een slang heb ik gezien. Het is pittig! Maar Anita loodst ons naar onze bestemming. Als we afslaan naar de weg die ons naar ons onderkomen leidt hebben we nog een 4km te gaan over een weg die de naam niet mag dragen: de kuilen zijn gescheiden door reepjes asfalt en het is nogal pittig, zeker omdat hier ook nog een aantal hair pins zijn!
We komen aan bij Sina Dorai’s Bungalow, onderdeel van een Indiase hotelketen. Het is het huis van een vroegere Britse theeplanter, en ligt op 1100m hoogte en heeft een prachtig uitzicht!! Het is hier wel vochtig en nevelig. Huis en tuin zijn prachtig onderhouden, vlgs de dame die ons ontvangt in originele stijl. Omdat hier Indiase bisons (gaur) en (minder vaak) luipaarden zijn Gaat ‘s nachts een elektrisch hek aan. Ondanks dat, als de heren in het donker van hun huisje naar de eetzaal in het hoofdgebouw willen moet dat onder begeleiding van de nachtwaker. Anita en ik hebben een kamer in het hoofdgebouw. Het is prachtig en heeft een koloniale stijl die we wel kennen van de Nederlanders in Indonesië.
Het avondeten is verrukkelijk, zacht gekruid, niet scherp. En ze serveren heerlijke, niet sterke thee in wit porseleinen servies…… Ik zou hier wel dagen willen blijven! Stil, vredig en prima verzorgd….!
Ik ga op tijd naar bed met een lading pijnstillers, voet is wel dik en gevoelig🫤
Morgen verder!


Afstand 180km
Reisduur 7,5 uur
Temp max 31 gr

Geschreven door Annemarie.op.reis