Dag 11 alweer van mijn tijd in Noord-Ierland. De route gaat verder over de Mourne Coastal Road.
De dag begint wat grijs, maar de verwachtingen zijn redelijk. Dus met goede moed onderweg richting Kilkeel. Daar weer even mijn dagelijkse lunch en melk ingekocht. Ik loop steeds vaker op blote voeten als ik even de auto uitga voor foto's en inkopen. Soms kijken de mensen wel raar, maar ja wel relaxed hoor.
Van Kilkeel ga ik verder naar Rostrevor. In het Rostrevor Forest ligt de Cloughmore Stone. Vanaf een parkeerplaats is het maar een kleine wandeling omhoog. Deze omgeving doet me steeds meer aan Nieuw-Zeeland denken. Zo ruim en ook de huizen zijn een beetje gelijk.
De weg naar boven gaat door een bos. Er valt een vies motregentje, ook als ik bij de steen aankom, maar gelukkig klaart het nu snel op en komt de zon al voorzichtig door.
De steen ligt op een heuvel met een geweldig uitzicht over Carlingford Lough. Een prachtige omgeving. Het is niet zomaar een steen. Hij is een stuk groter dan mijn badkamer thuis. Boven tref ik een oud vrouwtje die dapper naar boven stapt. Later bij auto kom ik haar weer tegen. Kwam ze toch nog even vragen waar ik vandaan kom. Dat wil iedereen hier graag weten.
Van Rostrevor verder langs Carlingford Lough en dan trekt de lucht helemaal open met een heerlijke knalblauwe lucht. Op weg naar Warrenpoint maak ik weer diverse stops en geniet waanzinnig van Carlingford Lough. Ik denk dat dit de mooiste baai is van Noord-Ierland. Tussen Rostrevor en Warrenpoint staat een enorm monument, het Ross Monument. Ook maar weer even kijken natuurlijk.
In Warrenpoint gaat de weg het binnenland in. Onderweg kom ik langs een mooi torentje langs de oever van Clanrye River. Het is een Towerhouse van Narrow Water Castle.
De volgende plaats die ik passeer is Newry. Op een heuvel langs de weg ligt een kerkhof van minstens 3 of 4 voetbalvelden lang. Echt ongelofelijk hoe groot sommige kerkhoven hier zijn.
Via Newry ben ik dan eindelijk naar het doel van de dag gereden: Slieve Gullion Forest Park met als hoogste top de Slieve Gullion. Vanaf de parkeerplaats ging het direct omhoog. Het eerste stuk was niet spectaculair. Het ging over een asfaltweg naar een hoger gelegen parkeerplaats. De bedoeling was om een rondwandeling van 9,5 mijl te maken. Het was eigenlijk al wat aan de late kant door de stops van die morgen. Na een tijdje begon het landschap steeds mooier te worden met een prachtig uitzicht op de co. Down en Armagh. Weer veel fotostops en ja, ik kon weer niet van de vele bramen afblijven langs de weg. Uiteindelijk kwam ik bij de bovenste parkeerplaats. Vandaar ging er een pad omhoog naar de Slieve Gullion. Maar omdat ik teveel rond liep te kijken, zag ik de opgang naar de top over het hoofd. Toen ben ik maar op een alternatieve manier omhoog gegaan, dwars over de helling, tussen de heide door over meest paadjes die de schapen hadden gemaakt.
Eenmaal boven op de helling kon ik de top zien, maar ik was behoorlijk afgedwaald. Dat kostte weer de nodige tijd. Maar het uitzicht maakte veel goed. Eenmaal op de top heb ik dan ook flink zitten genieten. Vandaar kon ik over de hele omgeving kijken, met de Mourne Mountains, Carlingford Lough en een flink stuk van co. Armagh.
Net toen ik naar beneden wilde gaan kwam er een man omhoog. Al snel raakten we in gesprek. Toen hij hoorde dat ik uit Holland kwam vertelde hij dat hij daar volgend jaar heen gaat met zijn zoon, die op een hoger niveau triathlons doet. Hij vroeg of ik de grot al had gezien onder de top. Niet dus, ik had dat ook nergens gelezen. Een stukje onder de top was er inderdaad een ingang naar een open ruimte die vermoedelijk een grafkamer was geweest.
Ik vertelde dat ik de rondwandeling wilde doen, maar daar werd het wel een beetje laat voor. Spontaan vroeg hij of hij me naar mijn auto terug kon brengen. Zijn auto stond een stukje verder aan de voet van de Slieve Gullion aan een andere kant maar wel op de route die ik wilde gaan. Nou dat aanbod heb ik mooi aangenomen.
Vlak onder de top is nog een meertje, Cailleach Beara Lough. Ciarón, zoals de man heet vertelde daar nog een mooi verhaal over. De reus Finn McCool, dezelfde die de Giant's Causeway heeft gemaakt volgens een ander verhaal, had een vrouw getroffen. Zij had haar ring verloren in het meertje. Finn zo Cool als hij was dook erin en vond de ring. Maar toen hij eruit kwam was hij een oude man geworden. Dat is wel leuk om te horen. Ze hebben hier echt zoveel van die verhalen.
Over het zelfde meertje wordt gezegd daar er geen bodem in zit. Nou ja, ik ben er niet in gesprongen om dat te uit te zoeken.
Samen zijn we de Slieve Gullion afgedaald, waarbij het een klein beetje regende. Bij de auto van Ciarón aangekomen bracht hij me niet direct naar de parkeerplaats, maar reed hij de route die ik anders zou hebben gelopen. Super aardig toch, waar maak je dat nou mee! Onderweg stopte hij nog bij een de ruïne van een oud kerkje, Killevy Church om me daar nog wat foto's te laten maken. Onderweg vertelde hij nog het een ander over de plekken waar we langs reden tot we bij de parkeerplaats aankwamen waar mijn auto stond. Bij het afscheid nemen wilde hij mijn naam nog weten om de foto's te kunnen zien van mijn reis door Noord-Ierland.
Terug naar Annalong was het weer supermooi weer. Ik zag langs de weg nog een bordje met de naam Santa's Cottage. Dat weet ik dus ook weer, Santa woont helemaal niet op de Noordpool, maar in Newry.
Toen ik weer terugkwam in de buurt van Annalong kon ik de Mourne Mountains pas echt goed zien. Het was helemaal opgeklaard en nu pas kon ik de Slieve Binnian goed zien en vooral de enorme rotsblokken op de top.
's Avonds ben ik lekker relaxed naar het haventje gelopen in Annalong en onder het genot van een paar pints Guiness lekker gegeten met een mooi uitzicht op de kust in the Harbour Inn.
Toen ik terug kwam waren 2 echtparen aangekomen die in het noordoosten van Noord-Ierland wonen, vlakbij Slemish Mountain waar ik langs was gereden. Nog even een poos gezellig zitten kletsen. Ook weer hele aardige mensen.

Geschreven door Aad.op.vakantie