ENGLISH VERSION BENEATH

We gaan vanavond weer naar Loon Lake. Morgenmiddag viert de familie van Tyler daar de 80e verjaardag van een tante en het schijnt een drukke bedoeling te worden.
Eenmaal aangekomen eten we hotdogs en daarna maken we de slaapplek even gebruiksklaar. Dat wordt vannacht voor mij geen tent maar de bank in de boot. (Ze zijn toch niet bang dat ik weer in het water loop vanavond ? :) ). Al snel is alles klaar alhoewel de bank niet exact op mijn lengte is gebouwd... (Ik moet dus òf overdwars liggen òf mijn voeten door het raam steken. Ik ga vannacht denk ik voor de 1e optie!)

Het kampvuur wordt weer aangestoken en als dan Larry, de broer van John en neef Jef zich ook aansluiten pakt John zijn gitaar weer.. Al snel weerklinkt wederom het geluid van Creedence Clearwater Revival (CCR) over Loon Lake als een ode aan lang vervlogen tijden. Iedereen zingt uit volle borst mee.. Melanie geniet ook zichtbaar samen met Tyler.. Ik vind het geweldig.

Voor we het weten is het 2 uur, de hoogste tijd voor een "boatride"over het pikdonkere meer. Met een slakkengangetje, muziek (CCR) en natuurlijk "Canadian beer" kan de stemming niet meer stuk. Maar aan alle leuke dingen komt een eind dus om 3 uur gaat eindelijk het licht uit. Ik kruip in mijn bed, kies ligpositie 1 en val in een diepe slaap. Na enkele uren moet het bier er echter uit dus strompel ik naar buiten het bos in op zoek naar een geschikte boom to do "number one". Voor degene die niet uit Canada komen vergt dit even een extra uitleg. Ik had onlangs namelijk even aan John gevraagd welke benaming zij in Canada gebruiken voor het doen van "een grote boodschap". Dit omdat "big message" duidelijk niet de correcte vertaling was gezien zijn enigszins vebaasde blik.. :) In Canada hebben ze dat dus vééél gemakkelijker gemaakt. Ze spreken daar heel simpel over "number one" en "number two"..
Dit keer gelukkig geen onverwachte waterpartij op mijn pad. Na een ietwat gebroken nacht ben ik tegen 8 uur klaarwakker.

Na een ontbijt gaan we eerst helpen om de boot van Larry te lichten. Deze bleek door de aanhoudende regen volgelopen en gezonken. Met diverse mensen tillen we de boot ietwat op waarna het water kan worden weggepomt. Vele handen maken lichtwerk!

Daarna gaan Melanie en ik naar het stadje Westpoort om een paar boodschappen te halen (eigenlijk was het voornamelijk bier) en een cadeau voor Billie, de jarige.. Dat valt nog niet mee maar na enig zoeken vinden we een winkel waar we wat lekkernijen kopen. We rijden terug naar Loon Lake, en zien een leuk extra stukje van Canada.. (Het was natuurlijk mijn schuld dat ik tegen Melanie praatte waardoor zij de afslag over het hoofd zag :) )

Rond half zes arriveren we bij het huis van de jarige alwaar een kampvuur dapper vecht tegen de uit de hemel stromende regen. Het feest wordt dus duidelijk binnen gehouden..
Eenmaal binnen gekomen is het al een drukte van jewelste. John, Paule en Tyler zijn er ook al en ik ga naar boven waar vrolijke muziek klinkt en de jarige moet zijn. Daar zie ik inderdaad een dame op leeftijd genieten van de muziek. Een vrouw achter de piano speelt samen met een vioolspeler en een gitaarspeler de sterren van de hemel. Ik feliciteer haar uitbundig met haar 80e verjaardag. Helaas blijkt zij volgens haar zeggen echter niet jarig te zijn. De jarige is de vrouw achter de piano! Aii foutje :( (Ondertussen is de muziek stil gevallen en schatert iedereen het uit :) Ik spoed mij enigszins ongemakkelijk naar de echte jarige en breng mijn felicitaties over. Ze heet Billie en heeft met haar man vroeger overal opgetreden. Ze is een waar talent en speelt nog steeds!

Het feest gaat door, ik maak met iedereen kennis waaronder de 2 aardige zusters van John. Langzamerhand gaan mensen naar huis en rond 23.00 uur houdt ook de jarige het voor gezien. (Ze woont in Kingston, dit is haar vakantiewoning aan het meer). De "harde kern" geeft zich natuurlijk nog lang niet gewonnen, John pakt weer zijn gitaar, het "Canadian Beer" vloeit rijkelijk en al gauw is het weer 2 uur voor ik in bed kruip. Wij gaan de volgende ochtend naar de hoofdstad van Canada: OTTAWA.
Na diverse nachtelijke boswandelingen ("number one's" :) ) val ik rond 9 uur tamelijk gebroken uit bed.

Nadat de rest ontwaakt is, ontbeten heeft, number one and two heeft gedaan, en we nog even wachten op een van de familieleden die mee rijdt vertrekken we "al" om 12 uur richting Ottawa. We nemen daar de citytour en zitten bovenin de bus alwaar we volgens de gids absoluut niet mogen opstaan! "Very, very dangerous!!" Zelf staat hij echter wel constant waarbij hij verwoede pogingen doet zichzelf staande te houden. Een stap naar voren, twee naar achteren.. Gefocust op dit tafereel staan wij allemaal klaar hem op te vangen en horen allang niet meer wat hij zegt :) Dan opeens een klap en gegil.. Voor ons een auto die de macht over het stuur verliest, de weg naar beneden stort en 15 meter lager op de kop belandt.. Gelukkig blijken de twee inzittende niet te ernstig gewond.. Wat ze al niet verzinnen om je wakker te houden bij die bustours hé..

Ottawa is sinds 1857 de hoofdstad, eerder waren dat Kingston en Montreal. De keuze voor de stad was een compromis, omdat andere kandidaten zoals Montreal en Toronto te uitgesproken in de Franse of Engelse traditie stonden. Bovendien lag de stad verder van de grens met de Verenigde Staten, wat als een voordeel werd beschouwd aangezien Canada en de V.S. in die tijd op gespannen voet met elkaar stonden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleven prinses Juliana met Beatrix en alle andere kinderen in Ottawa waardoor de stad nog steeds een speciale band met Nederland heeft. Elk jaar, in de maand mei, vindt in Ottawa het Tulip Festival plaats waarbij het Nederlandse koningshuis 10.000 tulpenbollen naar de stad stuurt als dankgebaar voor de huisvesting van leden van de koninklijke familie alsmede voor de Canadese hulp tijdens de bevrijding van Nederland.

De stad heeft vele prachtige statige gebouwen, musea en het beroemde Rideau kanaal. De naam van de stad komt van de indiaanse benaming ‘Verkopen’. De stad telt ruim 800.000 inwoners en is ruim opgezet met veel groen. Een ware aanrader!

Na diverse dingen te hebben gezien is het tijd om naar huis te gaan. De rit van Ottawa naar Kingston is ongeveer 2 uur en na een prettig weerzien met Joan, Ron, Bregt en natuurlijk de prachtige baby Avery duik ik mijn bed in en val in een diep slaap..
Morgen rustig aan doen en dan de volgende dag naar de spectaculaire Niagara Falls!


ENGLISH VERSION

We return to Loon Lake tonight. Tomorrow Tylers family celebrates the 80e birthday of an aunt en as i understood it will be busy.
Once we arrive we eat some hotdogs and after that a sleeping place is made. Tonight no tent, i will sleep on the bank of the boat. (Maybe they might be afraid that i fall in the water again? :) ) Soon everything is ready however the seize of the bank does not exactly measures my length. (So either i lie crosswise either stabbing my feed out of the window.. Tonight I think i'll go for the first option)

The campfire is lit again en when then Larry, the brother of John, en his cousin Jef join up John starts playing the guitar again. Soon the sound of Creedence Clearwater Revival (CCR) carries again over Loon Lake as an ode to long forgotten times. Melanie enjoys is clearly along with Tyler.. Mann i love it here.. :)
Time flies and before i realize it is already 2 am. Now it is obviously time to make a boat ride over the pitch-black lake. Easy going with music (CCR) en not to forget some Canadian Beers the mood could not be better. But all good things must come to an end so at 3 am finally the lights go out and i go to bed. I pick lying position 1 en fall into a deep sleep. After a couple of hours the beers wants to find a way out so i stumble out of my bed into the forest to find a suitable tree to do "number one". For those who are not from Canada this might need some additional explanation. Earlier this week i asked John which expression they use when you have to go the bathroom to do "the big thing". In the Netherlands we call it "a little message" and "a big message". Seeing the amazed look on his face it was clear that this was not the way they say it in Canada. Well in Canada they have made this much easier. They very simple just call it "number 1" and "number 2".
All goes well this time, i find no unexpected water on my path.. After a somewhat broken night i am fully a waked at 8 o'clock.

After a nice breakfast we first go to help Larry lifting his sunken boat. Due tot the heavy persistent rainfall of the past days it was completely flooded and then finally sunken. With a lot of helping hands the boat is a bit lifted and then pumped dry. Many hands make light work!
Then Melanie and i go to Westpoort, a small city in the neighborhood, to buy some groceries (actually it was mostly beer..:) ) and a present for Billie's birthday party. The last part appears not to be so easy but after some time we find a shop where we buy some goodies. We drive back to Loon Lake and see a nice extra part of Canada (Off course this was my fault because i spoke to Melanie by which she missed the exit :) )

Around 17.30 we arrive at the house where a campfire bravely fights against the pouring rain. Clearly the party is held inside.
Inside it is already quite busy. John, Paule and Tyler are there and i follow the sound of cheerful music coming from upstairs. There i see an elderly lady sitting and enjoying the music played in front of her by a woman behind a piano, a violin player and a guitar player. They play really fantastic. I exuberantly congratulate her with her 80e birthday but calmly she explains me that's its not her birthday today. It's he woman behind the piano! Oops! mistake..
Meanwhile, the music has fallen silent and everyone bursts out laughing :) I rush somewhat uncomfortable to the right person and bring my congratulations. Her name is Billie and she and her husband have previously performed very much. She is a true talent and is still playing!

The party goes on and i meet most of the people there including two friendly sisters of John. Gradually people go home and around 11:00 pm also Billie keeps it a day. (She lives in Kingston, this is her vacation home at the lake). The "hard core" of course isn't throwing in the sponge so easy so John again picks up his guitar, the "Canadian Beer" gushes and soon two hours are passed before I crawl into bed. We have planned to go the next morning to the capital of Canada: OTTAWA.

After several nightly walks ("number one's" :)) I fall quite broken out of bed around 9 am. After the rest has been awakened, had breakfast, did number one and two, and then waited for a family member riding with us, we leave "already" at 12 o'clock to Ottawa, a drive off approximately 2 hours.

We take the city tour in a double decker and sit on top of the bus where we are not allowed to stand up during the ride.. According to the guide this is absolutely "Very, very dangerous !!" However he himself certainly is not setting a right example for he stands constantly and makes frantic efforts to keep standing. One step forward, two backward.. Focused on this scene we are all prepared and ready to catch him and not hearing anything what he says :) Then suddenly a bang and screams .. For us a car has lost control, crashed and felt 15 feet below and ends at the roof .. Fortunately the two passenger are not seriously injured .. What they do not already come up with to keep this city tours interesting..
Ottawa is since 1857 the capital of Canada. Previously Kingston and Montreal were. The choice of the city was a compromise, as other candidates such as Montreal and Toronto stood to much in the French or English tradition . In addition, the city was further from the border with the United States, which was seen as advantage because Canada and the United States where not really on speaking terms in those days.

During World War II princes Juliana stayed with all the children in Ottawa and the city still has a special relationship with the Netherlands. Every year, in the month of May, you will find the Tulip Festival in Ottawa and the Dutch royal family sends always 10,000 tulip bulbs to the city as a thank for the given accommodation to members of the royal family as well as the Canadian aid during the liberation of the Netherlands.

The city has many beautiful stately buildings, museums and the famous Rideau Canal. The name of the town comes from the Indian term 'Sell'. The city has over 800,000 inhabitants and is spacious with lots of greenery. A real must!

Having seen several things it is time to go home. The drive from Ottawa to Kingston is about 2 hours and after a pleasant reunion with Joan, Ron, Bregt and of course beautiful baby Avery I dive into my bed and have a good sleep..
Tomorrow i will take it easy and then the next day we go to the spectacular Niagara Falls!

Geschreven door AlfredtenHulsen