Wat een enorme hitte in Needles. Voor het eerst slapen wij met de airco aan. Ik ben natuurlijk al een slechte slaper en het geluid van de airco maakt het er niet beter op.
Ik ben dan ook blij als het 5.15 uur is en Wilco en ik opstaan. Snel klaarmaken en afkoppelen, de kinderen leggen wij in ons bed en slapen nog even verder. Het is
475 km, naar Lone Pine. Nu hopen dat we op deze plek terecht kunnen.

Lone Pine; een allerleukst dorpje in de sfeer van de cowboys. We rijden er doorheen en moeten linksaf de berg op.
Dat is even slikken. Het is een hele klim en dan zeker met de rv. Halverwege de weg omhoog zie ik een bordje staan met : Campground " Lone Pine". Ik denk dat we eraf moeten maar die weg is behoorlijk slecht dus Wilco denkt echt dat we verder omhoog moeten.
Hij rijdt dus door....... de weg gaat stijl omhoog, de rv heeft het zwaar en de afgrond naast mij is heel diep.
Heel eerlijk gezegd poep ik in mijn broek van angst en ik ben toch wel wat berg weggetjes gewend. Dit is niet leuk meer!

We gaan hoger en hoger en ik zie ook bij Wilco de spanning en ik kan alleen maar denken: "fuck, heb ik dit geboekt" .

Als we op 2500 meter hoogte zitten komen we inderdaad bij een campground.

Het is er prachtig. Hoge bomen en de rivier stroomt wild, is kraakhelder en we zien enorme vissen zwemmen.
Het "toilet" is een gat in de vloer en alles van eten moet in metalen kasten ivm beren die er rondlopen.
Een aardige meneer staat ons te woord en verteld ons dat we op iedere plek kunnen staan waar geen briefje aan hangt.
We kijken rond, er staan geen rv's of gezinnen.

Wel mensen die op hun dak slapen of in tentjes. Hoe zijn wij in godsnaam boven gekomen!
Maar ook vooral willen wij dit!

Dan is ook de park ranger er en wordt het ons al snel duidelijk dat dit niet de door ons gereserveerde campground is.
Die ligt zo'n 6 mile verder naar beneden.
Ja juist, dat slechte weggetje in.
Vertwijfeld staan wij boven. Blijven wij hier, durven wij dat aan.
De tempratuur is heerlijk maar er is veder helemaal niets. De rivier is te ruig voor de kinderen om in te spelen er zijn geen voorzieningen niets. De mensen die hier staan zijn hikers of vissers.
Van die mannen met baarden......ppppffff.
Ik zie Niels zijn koppie en die zegt echt nee, dit wil ik niet, Nora haalt haar schouders op en Wilco kijkt vertwijfeld.
Wat beslissen we! Als we horen dat de beren er echt iedere nacht zijn is de beslissing snel gemaakt.
Wij gaan in elk geval 6 mile naar beneden om te kijken naar de plek die wij wel geboekt hebben.

We moeten daarvoor een stukje rond rijden over deze campground hoog in de bergen en ook dat is alweer een hele uitdaging. Het is heel smal en als we dan ook nog een bruggetje over moeten knijp ik mijn ogen stijf dicht.
Maar we redden ook dit.
De 6 mile naar beneden zijn zwaar en heel stijl maar niet meer zo eng als maar boven.

Dan slaan we dus toch dat slechte weggetje in richting de juiste campground. Eigenlijk weten we gelijk dat we ook dit niet 2 nachten willen. Ook hier geen voorzieningen en het beloofde riviertje staat droog.

Gelukkig hadden wij net voordat we Lone Pine in waren gereden een rv campground gezien. Full hooked up en met zwembad.
Gelukkig is er plek!
Langzaam ontspan ik en samen overleggen we wat we nu gaan doen.
Vannacht staan we hier goed. Morgen gaan we naar Visalia. Hopelijk kunnen we daar een extra nachtje staan.

Voor vandaag is het klaar. Wij besluiten lekker uit eten te gaan en kopen hout voor een kampvuurtje.
Het was mij het dagje wel.......

xoxoxo

Geschreven door Wijnen.op.reis