Over het hotel Strandbo in Nagu. Een al ca. 100 jaar bestaand hotel met een enigszins klassiek (met enkele zuilen) front in het centrum van de kleine haven van Nagu. In de zomer is Nagu enigszins toeristisch, buiten dit hotel zijn er nog enkele gastenverblijven en restaurants. Het toeristenseizoen start pas over enkele weken dus het hotel is, ondanks het prachtige weer, spaarzaam bezet. De bus en treinreis vanaf Nagu naar Helsinki Airport verlopen voorspoedig. Wanneer ik reeds vlakbij Helsinki ben ontmoet ik de Finse dame, Yvonne Nykopp, die mij soepeltjes verder loodst naar het treinstation Helsinki Airport. Geen klachten over de contacten met de Esten en Finnen tot dusver maar met deze dame klikt het toch enigszins. Yvonne (1950/met Zweedse roots) is ook zeer geïnteresseerd in deze pelgrimsreis en is op weg naar een boekpresentatie over een overleden familielid in Stockholm. We raken in de trein ook in gesprek met een jonge Francaise uit Bordeaux, tevens op weg naar Stockholm. Zij is niet bekend met de prachtige pelgrimsherberg midden in het historische centrum van Bordeaux. Op het vliegveld van Helsinki, waar we al om ca. 14:00 uur aankomen neem ik afscheid en wisselen we (met Yvonne) snel onze e-mailadressen uit. Evenals ik is ze enigszins op leeftijd maar ze heeft marathon(s) gelopen, dus is zij vast wel tot een pittige pelgrimstocht in staat. Een marathon zie ik me echt niet meer doen. Omdat ik voorlopig toch niet kan in- checken (incl. ticket afhalen) neem ik er mijn gemak maar van. En wat zijn die Finnen toch een aardige mensen totdat je de verkeerde ontmoet zeker, want reizigers worden gewaarschuwd 'to attend to your luggage'. Verder valt het me ook hier op, minder controles bij de douane als op Schiphol. Vermoeid en vol zorgen om mijn broer(s) arriveer ik vroeg in de avond in mijn appartement in Gouda.

Epiloog:
Wanneer ik dit schrijf is het zondag 02 juni 2024 en is bewaarheid wat Ruud zijn vrouw Jolanda, kinderen Daan en Marlotte, zijn familieleden, mijn persoon en al zijn andere naasten al lang vreesden. Na een lang en zwaar ziekbed is (mijn broer) Ruud op dinsdag 21 mei 2024, overleden. Helaas heeft de kaars in de kathedraal van Turku niet geholpen (foto bij het reisverslag van woensdag 15 mei 2024). Het valt me moeilijk dit te accepteren. Jullie zullen begrijpen dat ik deze reis niet op korte termijn zal kunnen voortzetten. De komende dagen ga ik me maar bezig houden met de annulering(en) van de reis, ik kan me een leukere bezigheid voorstellen. Inmiddels heeft op vrijdag 31 mei 2024 de crematie en herdenking van Ruud op de begraafplaats IJsselhof te Gouda plaatsgevonden. Mooi gedaan allemaal en bedankt, ik zal Ruud voor altijd missen.

Geschreven door Walter-van-kersbergens.wereldreis