Voor het eerst dus een stukje met de bus naar Monte San Biagio (ca. 13 km) en vandaar te voet (ca. 5 km) verder naar het klooster van San Magno. Het verkrijgen van een "Verklaring" aan het eind van een pelgrimstocht was ook geen doel! Een soepel verlopen reis in goed weer, behoudes een "Ter Apelvoorval" in de bus. De voetreis liep over een vlakke, rustige asfaltweg langs boomgaarden en kassen. Ook in Italie lijken veel migranten in deze sector werkzaam. Aan het eind van dit stuk weg een prachtig klooster waar even voor mij een pelgrim uit zuid Spanje was aangekomen die ook op weg is naar Santa Maria di Leuca. Een jongedame met kind aanwezig in het verblijfsdeel voor de pelgrims ontving mij, ik werd verwacht. Helaas had ik geen voedsel meegenomen om een maaltijd te kunnen bereiden want het klooster beschikt verder over alle benodigde voorzieningen. Ik slaap in een voormalige kloostercel. In eerste instantie leken er geen voorzieningen in de buurt, bij nadere inspectie was er toch een Alimentari/Bar. De leider van scouts uit Napels, die enkele dagen in en rond het klooster verbleven bood mij aan om des avonds deel te nemen aan hun dis. Er waren 3 begeleiders bij de scouts met een "gebrek". Dit doet me denken aan een soortgelijk voorval op een camping tussen Canterbury's en Portsmouth. Met de leider, Jezuiet/hopman (Brothers, do you remember hopman Prins/van Vliet nog?) had ik, in mijn beste engels, nog een uitgebreid gesprek onder het genot van een biertje en een heerlijk, gevuld brood met o.a. buffelkaas en tomaten bij genoemde bar. Een filosofische opmerking tussendoor; "maybe an pathfinfer and a pilgrim are the same thing, both are looking for something at the end of the way". Inmiddels schijn ik dichter bij Napels als bij Rome te zitten.Tenslotte, toch maar niet naar Itri treinen morgen, de treinstations liggen veel te ver (2×ca. 5 km) van de Via Francegina.

Geschreven door Walter-van-kersbergens.wereldreis