Omdat het gebied hier na de ijstijd dus omhoog gekomen is, ligt er ook een keienstrand op 140m boven zeespiegel. Dat is het hoogste ter wereld van dit fenomeen.
De wandeling ernaartoe staat te boek als erg mooi en dus ging ik ;-)

Niet alleen de wandeling maar ook de weg ernaartoe was heel erg mooi, ik reed door een soort alpenlandschap met overal zicht op uitlopers van de Botnische golf. Helaas was het somber weer, dus de foto's zijn dat ook een beetje...
De weg naar Högklinten was weer eens een erg steil gruisweggetje, maar ik kwam er. Vanaf de P was het wandelpad eerst over de gruisweg, die nu nog veel steiler naar boven ging... Gelukkig ging er na een tijdje een pad het bos in. Eerst tussen bomen door, maar al gauw waren daar de bekende rotsen, die gisteren nog op het strand lagen. Heel raar om zo op twee opeenvolgende dagen te zien, op zeeniveau en op 240m boven zeeniveau 'dezelfde' rotsen.
De wandeling is mooi, wel een beetje klauteren, maar niks bijzonder zwaars. Op een gegeven moment kom ik een hoek om en vliegt vlak voor me een korhoenhaan uit een boomtop! Ik ken ze natuurlijk van plaatjes, maar in het echt... zo mooi, dat zwarte lijf en dan de rode kam en witte veren als contrast.

Na een tijd klimmen kom ik vlak onder de top weer op de gruisweg... die hebben ze blijkbaar helemaal naar boven gemaakt, dwars door het natuurpark... Ik snap het niet totdat ik naar rechts kijk... een heel hoge telefoonmast, die tot nu toe op de één of andere manier niet zichtbaar was. Zonde hoor! Aan de andere kant, ik maar er ook elk moment gebruik van... Lastig wel.
Er staat een informatiebord met tekeningen over hoe laag/hoog de berg was door de jaren vanaf de ijstijd tot nu. Ze verwachten dat, wanneer de steiging zoals nu door blijft gaan, er over 2500 jaar een land-verbinding is tussen hier en Finland. Nou weet ik niet hoe oud die tekst is, dus pin me d'r niet op vast ;-)

Boven is er een weids uitzicht over de kustlijn. Ook hier is er een grot, die vroeger dus onder water was en nu bovenop de berg. Wanneer ik die kant op loop zie ik een man op een bankje zitten. Ik loop erheen en vraag of hij Engels kan: no
Deutsch dan? (je weet het niet) No
Dus ik weer Uh.. grot, grotto.. difficult or easy? (op de borden staat grot en die man laatst zei ook gewoon grot, dus dat zou een Zweed moeten weten).
Hij kijkt moeilijk... en dan: you mean the cave? It is quite steep down there..
IK verbaasd: oh, sorry, ik had u verkeerd begrepen, ik dacht dat u geeb Engels sprak.
'No, just little' en hij bestudeert z'n telefoon heeeel aandachtig.
Oké dan... ik heb hem maar een fijne dag gewenst en ben vertrokken. Toch even bij de route naar de grot gekeken, maar het leek me niet verstandig verder te lopen, te steil inderdaad.

De route terug is over de gruisweg... saai wel. Ik twijfel wat ik zal doen, maar doe het toch maar. Misschien zijn mijn benen blijer met een stukje gewone weg ;-) ook al is zo'n steile gruisweg nog best een ding..

Daarna rijd ik weer een mooie route van dit schiereiland af.
De weersverwachting voor morgen is belabberd: regen/hagel/sneeuw... Een half uur rijden verderop woont een Duits-Zwitsers stel die hun terrein open heeft gesteld voor campers én je kunt er wassen, dus daar rijd ik naartoe. Even een rustdag inlassen door het weer en de was weer schoon... een win-win-situatie :-)

Geschreven door Volgenjullieme-e