Het natuurreservaat heet Rotsidan. Waar de naam vandaan komt weet ik niet, maar het gaat er alleen maar over stenen ;-)

Een strook van een dikke 4km langs de kust bestaat uit diabaasplaten (diabaas is een stollingsgesteente). Gedeeltes zijn mooi vlak gepolijst door de zee met af en toe een scheur; andere stukken lijken zo uit de onderlagen naar boven te zijn gebroken, nog helemaal hoekig. Daartussen liggen 'grint'-lagen (maxi-grint), mooi afgeronde stenen door het jaren en jaren rollen in het water. Want dit is nog steeds dat gebied dat jaarlijks een stukje (ik zag 5-8mm) omhoog geduwd wordt.
Eigenlijk is het dus een ongelooflijk zooitje van steen, maar het is wel een mooi zooitje :-D Stenen en rotsen in alle kleuren van de regenboog en allerlei vormen naast en door elkaar.
Meer naar het land toe zijn er mossen, planten en ook sparren en dennen op de stukken waar al wat zand op is gewaaid. Er ligt overal elandpoep, dus blijkbaar lopen die ook over de platen, misschien op zoek naar zout. Het water smaakt haast niet waarneembaar zout (ja, ik heb het geproefd), maar er zit natuurlijk wel meer in dan in regen- of bronwater.

Na het hele steengeklauter reed ik naar een buurdorpje, Barsta, want daar staat een houten visserskapelletje uit 1665. De prachtige sleutel van de kapel hangt naast de even mooie deur. Het is een eenvoudige kerk, maar wel met mooie en bijzondere beschilderingen. In de zomer werd het voor kerkdiensten gebruikt, in de winter hingen de netten en tuigage er ook in voor opslag.

Geschreven door Volgenjullieme-e