Zoals ik gisteren schreef: dit is het begin van de Höga Kusten, een gebied dat tijdens de laatste ijstijd een 3km dik pak ijs op zich kreeg, waardoor het in elkaar gedrukt werd. Sinds het weggaan van het ijs is het al 285m gestegen en nog elk jaar stijgt het 8mm!
Er zijn hier grotten die vroeger dus onder de zeespiegel lagen en die uitgesleten zijn door de kracht van de golven. Door de stijging van de kust zijn die grotten nu boven water en je kunt er naartoe wandelen.
Komoot weet het zo mooi te vertellen... Een wandeling van 4,51km, 1u en een kwartier beweegtijd, met 70m stijging/daling, gekwalificeerd als makkelijk met makkelijk begaanbare paden. Er is een klein stukje gekwalificeerd als 'soms wat veeleisend'.
Nou ken ik die app al wat langer dan vandaag, ik heb foto's van het gebied gezien, dus ik weet dat het niet zo zal zijn (-:

Al vrij snel wordt het een pad over boomwortels en dan komen de rotsen. Eerst van die nijlpaard-rotsen, maar als snel worden het allerlei formaten maxi-kiezels en ben ik blij dat ik geen korte beentjes heb ;-) Het is opletten en zoeken waar de volgende stap naartoe kan. Een paar keer is er een touw om je aan op te trekken en over de hele route 2 laddertjes. De route is op zich duidelijk aangegeven met oranje stippen verf op de rotsen.
Ik kom op het punt dat een aanwijzer naar links staat voor Grotstigen en naar rechts staat Grottor 0.2 (dus 200m). Ik weet dat de wandeling naar 1 grot intensiever is, welke weet ik niet, maar ik denk dus die Grottor.
Ik ga er toch maar eens kijken en al gauw hoor ik kinderstemmen... kleine kinder stemmen. Natuurlijk praten ze Zweeds, had ik al gezegd dat Zweden anders gebouwd zijn? ;-)
Al gauw zie ik ze ook, terwijl ik met enige moeite van steen naar steen stap/spring. Een gezin met 3 kinderen in de leeftijd van 1-6 jaar (schat ik zo). Moeder zit met de kinderen te picknicken op een rots, terwijl ik vader verder zie 'lopen'. Tegen de tijd dat ik op hun punt ben, komt hij alweer terug. Ik vraag of de grot dichtbij is en of het te doen is.
Ja, de grot is om de hoek, het is een beetje technisch, maar "fun" om te doen.
Ik was tot dit punt gekomen omdat ik hun hoorde, anders was ik al eerder gestopt. Nu besluit ik door te gaan, als er wat gebeurt is er in ieder geval hulp in de buurt ;-)
Door rustig te kijken waar te stappen kom ik bij de grot, die me eerlijk gezegd een beetje tegenvalt.. Hij is open van boven, dus eigenlijk geen grot in mijn ogen, maar wel mooi glad uitgesleten.
Als ik de grot uitkom voel ik mijn bovenbenen flink, ik besluit op een grote rots te klimmen om wat te eten en uit te kijken over zee. Tot mijn verbazing (toch wel) komt het gezin nu ook deze kant op... De oudste springt als een gems van rots naar rots, de middelste wordt vastgehouden door moeders en vader loopt met de kleinste op de rug.
Als ik het er later met vader over heb zegt hij: this is our life, we doen niet anders. Normaal doet hij dit trail-runnend(!!), maar nu met vrouw en kinderen doet hij het rustig aan... Ik bedank hem dat ze hier waren, omdat ik anders niet zover was gegaan. Hij snapt het, toen hij in het leger zat stuurden ze ook militairen alleen op pad ('s nachts) en dan kwamen er allemaal problemen/was iedereen onzeker. Met z'n allen konden ze alles aan, maar alleen...
Ik moet er toch echt niet aan denken om in zo'n soort gebied, waar je ook nog onbekend bent, 's nachts rond te moeten lopen! En ook niet om dit trailrunnend te doen :-D

Ik ga verder, opzoek naar de andere grotten, want die moeten nu piece of cake zijn. Valt toch wat tegen ;-) Maar ook hier lopen mensen, waaronder een Zweedse man op regenlaarzen (geen idee waarom) en een meisje op d'r nieuwe witte sneakers.... Ik ben toch maar wat blij met m'n stevige wandelschoenen, anders was het allang fout gegaan met m'n enkels. Via een, gammel ogend, steil laddertje en kruip door sluip door kom ik bij de volgende grot. Deze is wel dicht van boven (ja, ik zie het ook ;-) ).
Daarna ben ik de oranje stippen even kwijt, maar dankzij Komoot zie ik welke kant ik op moet klauteren en zo kom ik weer op de route. Daarna is het eigenlijk wel piece of cake. Wel nog klauteren, maar niet meer dat je moet zoeken. Even later sta ik op de hoogste top hier en heb een prachtig uitzicht.
Nu dus alleen nog maar naar beneden, een rondje om een mooi meer en dan ben ik weer terug bij de camper. Mijn bovenbenen en mijn kuiten weten weer waar ze voor dienen! ;-)

De rest van de dag deed ik niet zo veel. Beetje bellen met de kinderen, beetje foto's uitzoeken, beetje eten maken... van dat soort minder intensieve dingen.
Kortom, prima dagje :-)

Geschreven door Volgenjullieme-e