Pai. Het backpackers walhalla, als we de verhalen moesten geloven. Dát wilden we wel eens meemaken. 1 Busje, 2 natte rugzakken, 3 uur en 643 haarspeldbochten verder, kwamen we er vanuit Chiang Mai aan. Vol goede moed liepen we met onze spullen richting de rivier, waar we via een bamboebrug naar de overkant konden lopen. Althans, dat was het idee, maar dat is pech, brug weg. Stukgeslagen door de hoge rivierstand, zo leerden we. Prima, kan gebeuren, er stond gelukkig een bord dat uitlegde hoe we naar een andere brug konden lopen. Simpele uitleg, heldere kaart, volstrekt overbodig, want ook brug nummer 2 was kapot. 3 maal scheepsrecht? Nop, de volgende brug kwam uit in een of ander resort en mochten we niet gebruiken. Conclusie: de route van ons huisje naar het dorpje was geen 4, maar 24 minuten lopen. Maar wat maakt het uit, Pai geeft en Pai neemt. Want oh wat een heerlijk bergdorp, daar in de Thaise jungle. Een werkelijk geweldig hutje met chille hangmat was ons fijne onderkomen en over het dorp zelf was geen woord gelogen. Het ''centrum'' bestaat uit, pak hem beet, 4 straatjes. En elk gebouwtje hier blijkt of een kroeg, of een restaurant, of allebei. Een heerlijk ongedwongen sfeer vulde de lucht en iedereen leek in een soort festival-vibe: lachend en drinkend, met blote voeten over straat slenterend of dansend ergens binnen. Wij begrepen meteen waarom er gezegd wordt dat sommige mensen hier voor een week komen maar een jaar blijven, zeker afgaande op het hoge hippie-gehalte. Pai leende zich ook ideaal voor het huren van scooters. Dus zijn we als twee echte coureurs op een apparaat gekropen dat in Nederland toch echt niet meer als scooter classificeert en met gierende banden de bergweggetjes opgereden. Wat heerlijk, die vrijheid. Wind in je bek, regen in je nek, maar oh zo relax. Al toeterend verkende we de prachtige omgeving, waaronder pittoreske watervalletjes en het Thaise antwoord op de Grand Canyon. De ene keer onderweg even stoppen om in een straattentje in the middle of nowhere een loempia of soepje voor 50 cent naar binnen te werken, de andere keer een lekke band rijden en een stuk moeten lopen. Maar ach, elke avond weer gingen we op in de sfeer van de toch hele bijzondere plek. Het vrouwtje van ons guesthouse stond zelfs op onze reisdag om 6 uur 's morgens voor ons eieren te bakken, zodat we in een plastic bakje alsnog ontbijt mee krijgen. Wat een dorp, wat een mensen. Pai, you where amazing. Next stop: Phuket. Op naar het volgende avontuur!

Kusjes, Bas (en Vera)

Geschreven door Vera.op.reis.123