Krabi! Althans, zo heet de regio, wij zaten in een dorpje genaamd Ao Nang. In ieder geval another piece of paradise. Je kan eigenlijk ook gewoon het volgende stuk tekst overslaan en de foto's bekijken, die dekken het hele verhaal. Enfin, ons hutje lag bij het zwembad en had een prachtig uitzicht op een grote 'limestone' rots die boven het landschap uitstak. Deze units kenmerken dit stuk Thailand en het is verbazingwekkend hoe hoog ze zijn en als torens over de grond verspreid staan. Ao Nang zelf was verder heerlijk eenvoudig: één lange straat richting het strand, met aan weerzijden leuke winkeltjes, barretjes en restaurantjes.

Op de eerste volle dag besloten we meteen lekker actief te doen: we hadden gelezen over een jungletocht naar een uitkijk punt, dus kom maar op. En dat hebben we geweten ook, jezus christus. De ''wandeling'' was vergelijkbaar met 2,5 uur traplopen, met loodsteile paadjes die eigenlijk bestonden uit duizenden ongelijke stenen waar voor de vorm zand tussen gegooid was, en we regelmatig onder omgevallen bomen of over enorme rotsblokken moesten klauteren. Hier en daar schoot een eekhoorn weg, er vlogen libellen ter grote van een Boeing 747 en er zaten vogels in de boom die serieus afwisselend het geluid van een kettingzaag of het luchtalarm nadeden. Maar het uiteindelijke uitzicht was alles meer dan waard. Onbeschrijfelijk, ironisch genoeg. Zo ver je kon kijken een kustlijn, groen landschap en bergen die als paddenstoelen verspreid stonden. De Dragon Mountain, zoals onze berg heette, bleek inderdaad een draak van een tocht, maar ook met mythische beloning!

De volgende dag verruilden we de jungle voor het strand: we moesten een stukje door het water waden om in een longboat te kunnen klimmen, om vervolgens naar een strand te worden gebracht waar je enkel via het water kan komen. Railey Beach, bi-zar mooi. Hagelwit zand, wuivende palmbomen, lichtblauw water en om je heen hoge rotsen en volop groen. De ultieme plek om even tot rust te komen, te snorkelen, zwemmen, rond te lopen en bij te bruinen. Althans, als bruin tegenwoordig de kleur van een brandweerwagen is. Want ditmaal kwam de beloning eerst en de inspanning achteraf: allebei van top tot teen verbrand, op sommige plekken zelfs behoorlijk heftig. Wel is het ons gelukt om 's avonds in de buurt van ons resort een prachtige zonsondergang te bekijken vanaf een restaurantje waar je stoeltjes net niet in de zee stonden, alvorens we kermend terug waggelden naar ons hutje om hele tubes aftersun op te maken en op natte handdoeken te gaan liggen. Ook de dag daarna konden we wel janken, maar gelukkig hadden we deze ook voornamelijk gereserveerd om wat dingen uit te zoeken en voor te bereiden, de tassen weer in te pakken en ultiem niets te doen bij het zwembad. Het was afzien in de jungle en we zouden meerdere dagen de hoofdrolspelers in fifty shades of red zijn, maar wat was Krabi waan-zin-nig mooi. Voor iedereen die toch zo eigenwijs was om te lezen volgen alsnog de foto's. Het volgende avontuur speelt zich af op Koh Phanang!

Liefs, Bas (en Vera)

Geschreven door Vera.op.reis.123