3 februari 2021 - Oudewater, Nederland - op het moment dat ik eigenlijk al heel de dag had moeten studeren maar studieontwijkend gedrag vertoon en dus 4 jaar na dato blogs aan het schrijven ben zodat ik eindelijk dit boek kan bestellen van mijn wereldreis - a.k.a. de meest fantastische tijd van mijn leven als ik al mijn verhalen zo terug lees.

Zo. Dat was een lange openingszin. Maar wel de waarheid helaas, dat ik dus al dik 4 jaar lang niet de moeite heb genomen om mijn blogs af te schrijven. Het zal me dus ook niets verbazen dat ik eigenlijk vrij weinig meer weet over de reis naar Calí, hoe lang ik daar precies ben geweest, wat ik er allemaal precies overdag heb uitgevoerd en welke mensen ik precies heb ontmoet. Een aantal dingen weet ik echter nog héél goed, dus ik ga maar gewoon vertellen wat ik nog weet. Dat zal ook wel het belangrijkste zijn geweest.

In Salento had ik in een hostel gezeten wat een soort keten is en waar er meerdere van zijn verspreid over het land. In Salento hoorde ik dus al dat ik, mocht ik nog naar Calí gaan, specifiek naar dit hostel zou moeten gaan omdat ze daar hele leuke salsa lessen gaven en mensen mee zouden nemen naar leuke salsa feestjes. De danser in mij had hier natuurlijk zéker oor naar, al helemaal omdat mijn beste vriendinnetje in Nederland rond deze tijd ook aan het salsa dansen was en mij er al van verzekerd had dat ze me, wanneer ik terug zou komen, mee zou slepen naar al die leuke salsa feestjes. Waar is dan de beste plek om alvast even te oefenen? Juist. In Calí dus. De salsa hoofdstad van Colombia. En dát heb ik geweten!

Wat ik eerst moet vertellen over Calí is dat de stad eigenlijk helemaal niet zo leuk is. Ik had de eerste dag niet heel veel aansluiting in het hostel waar ik zat, omdat de meeste mensen al weg waren. Ik besloot dus in mijn eentje op pad te gaan, wat al veel vaker deze reis was voorgekomen. Maar nergens heb ik me zo ongemakkelijk gevoeld als hier in Calí. Overdag was het prima te doen, maar 's avonds zou ik echt geen voet alleen op straat durven zetten. De criminaliteit in Calí ligt namelijk redelijk hoog, en dat is te zien aan hoe mensen met hun spullen omgaan. Overal staan hekken. Ook voor alle restaurantjes, waar je moet aanbellen en binnen gelaten moet worden en waar je dus niet gewoon even gezellig binnen kunt lopen om op het terras te gaan zitten o.i.d., omdat ze eerst willen zien wie er binnen komt lopen. Best een rare ervaring voor mij, dat had ik niet eerder op mijn reis meegemaakt. Verder was er in Calí ook gewoon niet zo bijzonder veel te bezichtigen overdag, in tegenstelling tot andere steden in Colombia, dus overdag heb ik me voornamelijk vermaakt bij het hostel met een heerlijk zwembad en goede hangmatten, waar ik zeker één boek (en misschien wel twee) in heb verslonden.

Maar dat waren de dagen. De avonden, waren héél anders!

Salsa hoofdstad dus. En het hostel speelde hier goed op in! Iedere avond was er een gratis salsa les waar je de basis kreeg aangeleerd van salsa. Nu wil ik niet perse opscheppen, maar die basis was voor mij wel heul erg simpel, dus het was voor mij eigenlijk voornamelijk een uurtje kleine workout. Ik heb dan ook de volgende dag een privé les genomen, om iets meer op niveau mee te kunnen doen en wat te kunnen leren. Maar die avond heb ik gewoon weer met het standaard uurtje mee gedaan natuurlijk! Super leuk wel om te zien hoeveel mensen (ook met twee linkervoeten) zo enthousiast raakten over deze fantastische dansstijl. Het is natuurlijk én super leuk om te zien, maar ook heel leuk omdat het zo'n sociale dans is! Iedereen danst met elkaar en niemand verwacht iets van iemand. Tenzij ze dus meer dan 2 nummers met je dansen. Dan blijkt het dus dat er wél iets van je verwacht wordt. Iets waar ik al snel achter kwam tijdens het eerste feestje.
Na de les op de eerste avond zijn we met een hele groep, begeleid door het hostel, naar een super leuk café gegaan waar de hele avond salsa werd gedanst. Ik werd al snel de dansvloer opgevraagd door één van de vrienden van de hostelmedewerkers, en heb me een aantal nummers prima vermaakt. Hij kon heel goed salsadansen (en leiden) en ik kon prima dansen, maar niet volgen, dus dat was zéker nog even wennen voor me. Hij wilde me het blijkbaar wil leren. Na één van de miljoenen spins plantte deze gozer echter een kus op mijn mond (en mind you, deze man was een goede danser, maar alles behalve aantrekkelijk), dus ik duwde hem "zachtzinnig" van me weg. Vond ie blijkbaar heel grappig (gelukkig maar) en vertelde me dat, als ik dat niet wilde, maximaal twee nummers met iemand moest dansen omdat ze er anders van uit gingen dat je de ander wel leuk zou vinden. Nou, mij was dat stukje common sense nog niet ter ore gekomen, anders had ik natuurlijk na twee nummers vriendelijk bedankt en was ik er vandoor gegaan. Maar eind goed al goed, hij vond me blijkbaar grappig genoeg om toch nog als leraar te fungeren. Ik heb dus de hele avond lekker kunnen dansen en de eerste kennismaking met salsa kunnen voortzetten! Een fantastische avond. Jammer dat ik van deze hele (paar) dagen in Calí dus echt nul foto's heb volgens mij. Ik plak er dus gewoon maar twee screenshots in van een filmpje toen het flink hard aan het regenen was die ik naar vrienden in Nederland stuurde, en een foto van het bandje van één van de veel te leuke salsa avonden. We doen het er maar mee.

Salsa was wel echt het enige wat me in Calí hield, dus ik ben (volgens mij) redelijk snel doorgereisd. Welke vervolgstappen ik heb gezet moet ik dus letterlijk uit de volgorde van mijn foto's bekijken, en dat is nog best een opgave, want na een jaar reizen heb ik in Colombia eigenlijk bar weinig foto's gemaakt. Of ik nu een tussenstop mis weet ik dus niet zeker, maar één van de volgende bestemmingen was Medellín. En man, wat ben ik verliefd op die stad.

Geschreven door Traveling.dutchie