UPDATE - Dit keer mét de beloofde foto's van mn chagrijnige hoofd en mn stijle/korte haar. Zoals je ziet ben ik ook op de tweede foto nog niet echt gelukkig, maar een stuk minder chagrijnig dan op de nadja-met-stijl-haar-is-lelijk-foto!

Hoiiiiii ben ik weer jaja gezellig he. Een blog schrijven over meer dan een maand geleden, gewoon omdat het kan. Ik ga hem proberen kort te houden deze keer, want ik moet er nog 9 en anders ga ik het nooit meer doen. Ik zal een hoop foto's er in gooien, ter compensatie. Ofzo.

Na een awesome tijd in Phong Nha hebben we een nachtbus gepakt naar Hanoi. Prima nachtbus, volgens mij hebben we allebei super goed geslapen. Ik weet het niet meer zo goed though, zoveel bussen heb ik al gezien dus misschien vergis ik me. Het zou kunnen dat ik busreizen door elkaar haal. Anyways, Goed verhaal dit. Lekker kort ook. Zo lukt het me nooit om een korte blog te schrijven. Dus. Nachtbus. Aangekomen in Hanoi hebben we ons hostel opgezocht en zijn we nog lekker even verder gaan tukken in de tv kamer. Die dag hebben we lekker rondgelopen in Hanoi, hebben we heerlijke egg coffee gedronken en de beste banh mi (vietnamees broodje) ever gegeten. Dit was helaas ook de beruchte dag dat ik had besloten mn haar te knippen, omdat de punten wel een beetje dood waren. Bij het hostel gevraagd naar een goede kapper, en ik heb de beste van Hanoi doorgegeven gekregen. Soort van. Mevrouw de kapster vond mn puntjes blijkbaar wel heel dood, want in plaats van de 2cm die ik wilde heeft ze er minstens 5 a 6 cm afgehaald. Van mn krullende haar. Waardoor het nog veel korter leek. De ellende begon al toen ze mn haar gingen wassen; door mn psoriasis heb ik een hele gevoelige hoofdhuid en ik kreeg een "hoofdmassage" waar je u tegen zegt, omdat er in principe gewoon met nagels over je hoofdhuid werd gekrast. Ik vroeg vriendelijk of het wat minder kon, dus toen werden het kortere nagels. Ja fijn. Ik kreeg een maskertje in mn haar om het wat minder droog te maken, dus dat was wel chill. Dacht ik. Daarna dus het knippen, waardoor ik bijna moest huilen. Toen kreeg ze het voor elkaar om mn haar stijl te föhnen, wat me echt niet staat en waardoor ik me al een lelijk eendje voelde, en ik weet niet wat er in het zogenaamde maskertje zat, maar mn haar was zo intens droog dat het net leek alsof ze er gespleten punten in had geknipt, in plaats van er uit. Toen zei ze ook nog is doodleuk: it's still dry, I will cut more off" waarop ik beleefd zei dat ze de pot op kon. Oke nee dat heb ik niet gezegd, maar ik heb wel gezegd dat ik het niet korter wilde. Ik kon wel janken kan ik je vertellen. Het enige wat ik wilde was naar het hostel gaan om mn haar zelf te doen om te kijken of de schade echt zo groot was als hoe het er nu uit zag. Man man man. Wat een stress. Gelukkig was de schade inderdaad een stuk minder erg toen ik het zelf deed, dus mn chagrijnige hoofd werd iets minder chagrijnig. Zie foto's voor de staat van mn haar voor en na en zie vooral het verschil in gezichtsuitdrukking hahaha! En ja ik weet heus wel dat het weer aan groeit enzo maar ik ben nou eenmaal een zeikerd als het over de lengte van mn haar gaat. Sorrryyyyy.

Anyways. Tot zover een korte blog. Ahum. Omdat het Caro's laatste dagen waren en we nog wel een paar dingen wilden doen, hebben we een tour geboekt om meer dingen in korte tijd te kunnen zien. Zo hebben we een tour geboekt naar Sapa, waar we twee dagen zijn gaan trekken door de prachtige omgeving van rijstvelden. Serieus een van de mooiste plekken die we hebben gezien, ook al had het 7 weken geregend en was het overal nat. Eigenlijk was het mooier omdat het nat was, want het water weerspiegelde prachtig in de zon, die precies scheen toen wij er waren. Lucky basterds! We hebben lekker gezweet in die twee dagen, de eerste dag hebben we 15 km gelopen en de tweede dag 17. En een groot gedeelte van de tijd is het omhoog! Conditie, waar ben je gebleven?! De eerste dag liepen er allemaal lokale vrouwen mee in de traditionele kleding, die ons aan het einde van de trek uiteraard allerlei dingen wilde verkopen (wat mevrouw zonder ruggengraat uiteraard heeft gedaan). Na de eerste dag zijn we in een homestay verbleven bij een lokale familie, waar we gezamenlijk avondeten hebben gemaakt. Lekker springrolls rollen! Aan het einde van deze trip ben ik echt nog eens een professionele springrol-roller. Oh shit! Na een nacht op een van de hardste bedden ever (hallo rugpijn) zijn we de volgende dag met een iets grotere groep vertrokken om de 17km te doen, wat heel gezellig was. De foto's spreken over Sapa denk ik voor zich, het was echt prachtig!

Die avond zijn we met een nachtbus terug gegaan en om 3 uur aangekomen in hanoi. Gelukkig was er een hostel voor ons geboekt, zodat we nog even lekker konden slapen voordat we de volgende morgen vertrokken richting Tam Coc in de provincie Ninh Binh. Hier hebben we tempels bekeken (ja nog meer), bootje gevaren (de locals gebruiken hun voeten/benen in plaats van handen/armen om de peddels te bedienen, heel grappig en effectief) en gefietst (als je het al fietsen kon noemen, we reden bijna achteruit zo langzaam als de gids reed. Bizar). Na deze dag hebben we ons klaar gemaakt voor onze laatste avond samen (sniksnik) en hebben we ons een avond lekker misdragen in ons partyhostel als afscheidsfeestje voor vriendinnetje Caro. Huilen met de pet op, maar het was een geniale avond! De dag erna waren we zo brak dat we precies niks hebben uitgevoerd, totdat Caro werd opgehaald met de taxi om naar het vliegveld te gaan. Uitzwaaien tot ik niks meer kon zien en daarna lekker een potje janken op de wc. Nee hoor grapje, dat heb ik niet gedaan! Ik ben terug gegaan naar het hostel en heb mn verdriet weg gedronken. Nee grapje ook dat heb ik niet gedaan. Eigenlijk was ik zo kapot dat ik die avond rond een uur of 9 lekker in mn bed lag te tukken! De dag erna heb ik een tour geboekt voor een andere bezienswaardigheid in Vietnam, maar daar vertel ik in de volgende blog wel weer wen beetje over. Voor nu vind ik het weer mooi geweest. Hasta la pasta! Liefde <3

Geschreven door Traveling.dutchie