Op de eerste fietsdag zijn we allemaal vroeg wakker.
We lagen er dan ook vroeg in.
We hebben niet allemaal even goed geslapen, dat is toch een beetje de spanning die meespeelt.
Om half 8 zitten we aan het ontbijt van heerlijke broodjes, verse jus en yoghurt met fruit.
Een goed begin van de lange dag die voor ons ligt.
Om half 9 zitten we dan ook al op de fiets.
Het is heerlijk weer en het is nog een beetje fris, maar het zonnetje schijnt al veelbelovend.

We hebben wel alle drie een wat warrige start.
Mirjam verliest na ongeveer 20 meter fietsen de bananenschil die ze nog weg moest gooien, rijdt hier vervolgens met haar fiets zelf overheen en glijdt bijna onderuit op de keien...
Dat zou een mooi verhaal zijn... nog geen 20 meter gefietst en dan uitglijden over je eigen bananenschil.
We hebben meteen de slappe lach, dus dat begint goed.
Kort daarna meldt Iris dat haar zadel veel te laag staat, dus moet er weer gestopt worden.
En als we daarna net het idee hebben dat we dan nu echt aan de fietstocht kunnen beginnen, verliest Henk zijn flesje drinken en moet er weer terug gefietst worden.
Gelukkig blijft het de rest van de dag bij deze klunzige voorvallen en verloopt verder alles voorspoedig.

We fietsen via Oldenzaal (sorry David, we hebben je compleet gemist!) naar Hengelo, waar we onze eerste stop zullen hebben.
Onderweg komen we langs prachtige stukken bos, heuvelachtig landschap en lieve dorpjes.
We fietsen zelfs op een stukje bospad, wat er al vanaf de ijstijd schijnt te liggen, als we de borden moeten geloven.
In Hengelo stoppen we voor een kop koffie en om even de benen te strekken.
Omdat Henk tijdens zijn toiletbezoek de gehele toiletrol-houder van het restaurant van de muur trekt, besluiten we echter om ons snel uit de voeten te maken en weer op de fiets te stappen.
De route brengt ons verder richting Goor, waar we zullen gaan lunchen.
We fietsen een leuke route langs een kanaal en stoppen even bij de sluis van Delden, om daar te kijken naar een scrab-boot (boot die oud ijzer vervoert) die door de sluis moet.
Wat is dit een leuk gezicht!

De lunch ( dank onze sponsor Scorange) in het plaatsje Goor is heerlijk.
Hier komen we echt even bij.
We hebben er nu ruim 45 kilometer op zitten.
Het gaat heel goed, maar we krijgen al wel een beetje zadelpijn.
Ook voelen we dat het al steeds warmer begint te worden.
Zeker als de route ons een behoorlijk lang, recht stuk langs een N-weg stuurt.
We smeren ons goed in en drinken heel veel, dan is het wel vol te houden.
In Lochem maken we nog een korte extra stop, om even wat te drinken en wat zoutjes te eten.

Het laatste stuk van de route gaat door een prachtig stuk bos.
Ondanks de vermoeidheid en de zadelpijn die inmiddels steeds meer gaat opspelen, kunnen we hier even van genieten.
Om half 5 komen we aan in Vorden, waar onze slaapplek is.
We worden hartelijk ontvangen door een aardige meneer, die ons meteen wijst we onze fietsen vannacht kunnen stallen.
Dat blijkt in de feestzaal van het hotel-restaurant te zijn.
We zien dat we niet de enige zijn die hier de fietsen stallen.
Langs de muur van de feestzaal staan al enkele fietsen op te laden.
We zetten onze fietsen ernaast en pakken onze spullen.
De hotelkamers die Henk hier geregeld heeft, zijn weer zeer goed.
We hebben 2 kamers naast elkaar op de begane grond met een tuintje.
We besluiten om even rustig bij te komen, te douchen en te rusten.
Wat is dat heerlijk na zo´n hele dag op de fiets!

Om 6 uur zoeken we aan de overkant van het hotel een terrasje op om wat te eten.
Daar praten we met elkaar de dag door.
Wat een goede eerste dag hebben we gehad!
We zijn allemaal moe, maar kijken ook met een positief gevoel terug op de dag.
Na het eten maken we onze eerste foto voor de Zonnebloem.
Mirjam wilde voorbijgangers vragen om de foto te maken, maar Henk heeft een beter idee.
In de tuin van onze kamers creëert hij een compleet deco, fantastisch!
We vullen de avond verder met goede gesprekken over onze herinneringen aan Alice en met name aan de moeilijke 5 weken die we voor haar overlijden met elkaar hebben doorgemaakt.
Henk heeft een fotoboek mee met foto´s uit Berlijn en van het ziekenhuis waar Alice gelegen heeft, met daarin een heel verslag van alles wat we toen hebben beleefd.
Iris heeft op haar beurt een dagboekje bij zich, wat zij bijgehouden heeft in de dagen dat Alice in het ziekenhuis lag.
Het is emotioneel om hier met z´n drieën op terug te kijken en dit te herbeleven.
We worden er ook een beetje moe van en besluiten daarom dat het dan ook tijd is om te gaan slapen.
Morgen weer een fietsdag.
Wat een lekker gevoel dat we er al een derde van de hele rit op hebben zitten!
De kop is er in ieder geval af!

Henk, Mirjam en Iris

Geschreven door Tour.de.alice