Eergisteren ochtend zijn we om half acht door een tuk-tuk bij ons hostel in Kampot opgepikt en naar het centrum van het stadje gebracht. Vanaf daar namen we een minibusje naar de toeristische kustplaats Sihanoukville. Maar in plaats van daar te blijven, wilden we vanuit daar de boot pakken naar het eilandje Koh Ta Kiev. Op internet hadden we gezocht naar de mooiste en leukste eilanden voor de kust van Cambodja en zo stuitten we op Koh Ta Kiev. Op enkele vissersfamilies en vijf kleine 'resorts' na, is het eiland geheel verlaten en het bestaat volledig uit ongerepte jungle omgeven door witte stranden. Het leek ons erg leuk om zo'n 'onbewoond eiland' idee eens te ervaren; en groot verschil met de toeristische party-eilanden waar we tot nu toe zijn geweest. Op internet kon je echter nergens voor een accommodatie op het eiland reserveren en ook informatie over een boot naar het eiland was nergens te vinden. Het enigste wat we ergens op een forum lazen, is dat er voor het onderkomen waar wij graag wilden verblijven geboekt kon worden bij een bepaald hotel in Sihanoukville.

Rond tien uur aangekomen bij Serendipity Beach in Sihanoukville, zijn we dan ook allereerst maar op goed geluk op zoek gegaan naar het betreffende hotel. Na een poosje gezocht te hebben, kwamen we er echter achter dat het hotel niet meer bestond. Daarop zijn we maar naar de 'Tourist Information' balie gelopen; wellicht konden ze ons daar verder helpen. De medewerkster keek ons enigszins verbaast aan toen we vertelden dat we naar Koh Ta Kiev wilden; er waren duidelijk maar weinig toeristen die daar heen gingen. Ergens onder uit een stapel brochures haalde ze een flyer tevoorschijn van het 'resort' op Koh Ta Kiev waar wij al eerder naar hadden zitten kijken; precies wat we zochten. Na gebeld te hebben met het resort, bleken er nog accommodaties vrij te zijn en ook ging er vandaag nog een boot naar het eiland. Een kwartiertje later werden we weer door een tuk-tuk naar een ander strand gebracht, waarvandaan de boot zou vertrekken. Wel hebben we allereerst nog extra geld moeten pinnen, want pinautomaten zijn er niet op Koh Ta Kiev.

Eenmaal afgezet, bleek de boot waarmee we naar Koh Ta Kiev werden gebracht de bevoorradingsboot van de resorts op het eiland te zijn. Zittend tussen onder andere vlees, groenten, water en bier, genoten we tijdens het uurtje varen van de zon en de zee. Eenmaal aangekomen op het eiland bleek het precies zoals we hadden gehoopt; geen massatoerisme, geen wegen, prachtige en haast verlaten stranden. De prima plek om helemaal tot rust te komen - wat hebben we het toch zwaar gehad.

Het 'resort' waar we verbleven had meerdere opties om te overnachten. Gisterennacht hebben we in een soort van half open boomhut half boven zee geslapen. Een geweldige ervaring om 's morgens vanuit je bed uit te kijken over een azuurblauwe zee. Afgelopen nacht hebben we in een hangmat aan zee geslapen; heerlijk wegdoezelend bij het geluid van de golven. Kortom, twee van de bijzonderste nachten van onze reis; precies zoals we het ons voorstelden bij een onbewoond eiland.

De hutjes staan op de grond van een lokale familie en enkele backpackers runnen de toko tegen kost en inwoning. 'Resort' is een groot woord voor het verblijf want er is geen stromend water, geen stroom en dus ook geen wifi; maar wat wil je dan ook op zo'n eiland. Je moest je er dus in zee wassen of uit een teil ijskoud grondwater en je telefoon opladen kon alleen tussen zes en tien uur 's avonds wanneer de aggregaat werd aangeslingerd voor de keuken en de verlichting. De keuken was het enige dat de Khmer familie zelf deed, en hoewel prijzig, het eten was er fantastisch goed.

Eergisteren zijn we na aankomst op Long Beach gaan kijken, het mooiste en populairste strand van het eiland. Naast ons waren er welgeteld nog twee andere stelletjes op het eiland aan het zonnen. Op ieder van de vijf resorts kunnen zo'n twintig gasten verblijven, maar het eiland is zo groot dat je je toch al snel alleen want. De inwoners van Koh Ta Kiev willen dit ook graag zo houden. Vandaar dat er op internet zo weinig informatie te vinden is en er niet geboekt kan worden; zij hebben voldoende aan de kleine stroom toeristen die van het bestaan van Koh Ta Kiev afweten van het 'horen-zeggen'. Echter, onlangs heeft de Cambodjaanse regering Koh Ta Kiev evenals nagenoeg alle andere eilanden voor honderd jaar verpacht aan grote buitenlandse investeringsmaatschappijen. Hoewel er op Koh Ta Kiev (nu) gelukkig nog niets is veranderd, is er op de meeste andere eilanden al begonnen met het kappen van bomen en het bouwen van grote luxe resorts. Waarschijnlijk is over enkele jaren dus niets meer over van de rust en schoonheid op deze kleine mooie eilandjes voor de kust van Cambodja - we zijn net op tijd.

Gisteren zijn we door de jungle naar Naked Beach aan de andere kant van het eiland gelopen. Al doet de naam anders vermoeden, dit is geen naaktstrand; al zal niemand er problemen mee hebben als je er in je naakie gaat liggen, want er komt verder ook niemand. Wij hebben er tot aan het eind van de middag heerlijk liggen zonnen, waarna we ruim voor de schemering weer terug zijn gewandeld - anders werd het echt een Expeditie Robinson ervaring. Terug bij het resort hebben we gezellig met de andere gasten op de veranda en aan de bar gezeten; geen wifi maakt mensen veel socialer. Enkele Engelse hippies op leeftijd waren naast de rust en de schoonheid, speciaal naar het eiland gekomen omdat ze hier zonder problemen heel de dag konden blowen. Er is dan wel één soort van parttime politieagent op het eiland, maar die vind kenbaar alles prima en zit 's avonds net zo hard mee te zuipen aan de bar - kan allemaal op een eiland.

Voordat we afgelopen nacht in onze hangmatten kropen, zijn we allereerst nog een keer in het donker naar Long Beach gelopen. In het water rondom de Cambodjaanse eilanden leeft namelijk een soort plankton die 's nachts oplicht. Het gekleurde licht dat de plankton afgeeft is alleen goed te zien als het pikkedonker is en wij hadden net de pech dat het bijna volle maan was. De bijzondere gloed waar anderen het over hadden, hebben wij dus helaas niet kunnen zien. Maar toen Tim het water in ging om het plankton 'te activeren', leek het wel alsof er allemaal glinsterende goudvlokjes in het water dreven - ook al heel bijzonder om te zien.

Wakker geworden in onze hangmatten van de opkomende zon, zijn we vanochtend vroeg gaan ontbijten. Dit moest ook wel, want de bevoorradingsboot waarmee we terug moesten naar het vaste land vertrok al om negen uur. Eenmaal terug op de plek waar we twee dagen geleden op de boot stapten, hebben we weer een tuk-tuk terug gepakt naar het toeristische Serendipity Beach in Sihanoukville. Eenmaal daar aangekomen bleken we precies op tijd om nog de 'slow-boat' naar Koh Rong te halen, het andere eiland dat we graag wilden zien.

Geschreven door TimNicole