Afgelopen zondag hebben we bij een touroperator in de straat van ons hostel een trip naar Indonesisch beroemdste vulkaan Bromo geboekt. Eigenlijk was het ons plan om deze trip te combineren met een bezoek aan de vulkaan Ijen. Echter is deze vulkaan sinds donderdag tijdelijk gesloten voor het publiek nadat de activiteit was toegenomen en er hoge concentraties giftige dampen zijn gemeten. Helaas geen Ijen voor ons dus; maar gisterenochtend zijn we wel per busje vertrokken naar Bromo. De rit duurde alles bij elkaar ruim dertien uur en dat was een aardig lange zit in een krap busje met een kapotte airco en een bestuurder die geen belang hechtte aan het rijcomfort. De wegpiraat had kennelijk veel haast, want hij haalde allerlei capriolen uit de kast om zo snel mogelijk op de eindbestemming te zijn: continu claxonneren, bumperkleven en seinen met zijn groot licht om voorgangers en tegenliggers aan de kant te laten gaan, links en rechtsom inhalen, spookrijden, langs files af rijden, etc. Daarbij had Nicole de pech dat haar zwetende buurvrouw het liefst al kwijlend tegen haar aan in slaap viel.

Eenmaal veilig aangekomen bij ons hotel Café Lava in Cemoro Lawang, aan de voet van de Bromo vulkaan, zijn we na een snel maar gezellig diner met een Frans stelletje direct gaan slapen. Na een nachtje van slechts vierenhalf uur, moesten we vanmorgen al weer om half vier klaar staan om per Jeep naar een uitkijkpunt nabij de Bromo vulkaan te gaan om daar (alweer) de zonsopkomst te kunnen aanschouwen. En eenmaal bovenaan de berg bleken wij niet de enige die dit graag wilden zien; er stonden wel meer dan zestig jeeps die daar zo'n driehonderd toeristen hadden afgezet. Gelukkig wisten wij - met gevaar voor eigen leven - een plekje voor de railing van het uitkijkplatform te bemachtigen en hadden we toch nog een prima uitzicht.

Na de zon te hebben zien opkomen, daalden we per Jeep af naar de krater van het Tengger Massif waarin Bromo en nog twee andere vulkanen zich bevinden. Deze krater is gevuld met één grote zand-zee, waardoor het iets wegheeft van een savanne. Vanuit hier zijn we naar de rand van de actieve Bromo vulkaan gelopen (en geklommen). Hoewel niet zichtbaar vanwege de dampen, hoorde je eenmaal boven het binnenste van de aarde duidelijk borrelen. Heel apart - en enigszins beangstigend - om dat van zo dichtbij te kunnen zien en horen. Vanwege de niet te harden stank die op je adem sloeg, besloten ook wij, geheel in Aziatische stijl, een mondmasker te dragen.

Geschreven door TimNicole