Gisterenochtend zijn we bij ons hotel in Sengigi opgehaald door een taxibusje dat ons vervolgens samen met enkele andere backpackers heeft afgezet bij de 'haven' van Bangsal. 'Haven' is echter een te groot woord; er lagen slechts enkele houten bootjes aangemeerd voor een klein strandje en that's it. Vanuit hier zouden we de oversteek gaan maken naar Gili Air, het dichtstbijzijnde eiland van de drie kleine Gili's ten noordwesten van Lombok. En zoals verwacht, waren we niet de enige backpackers (en locals) die deze oversteek wilden maken. Wel als verrassing kwam het aantal passagiers (en hun bepakking) dat met één 'public boat' mee ging. Met dertigen hutje mutje op elkaar gepropt paste het allemaal net. Echt veilig leek het ons echter niet met ongeveer één reddingsvest per vijf opvarenden. Maar zo doen ze het daar kennelijk altijd; dus deze keer zou het ook wel goed gaan.

Na zo'n drie kwartier varen kwamen we inderdaad veilig aan op Gili Air. Evenals bij vertrek was er geen mooie aanlegsteiger om aan land te gaan, maar moest iedereen de laatste meters door het water stappen om het strand te bereiken. Dit had natuurlijk ook zo z'n charme, evenals het feit dat er op de Gili's geen gemotoriseerd vervoer is - de enige vorm van 'public transport' is paard en wagen. Maar omdat de paardjes er volgens Nicole niet goed uitzagen, besloten wij maar naar onze homestay te lopen. Vergeleken met de levensstandaard hier, hebben niet alleen wijzelf maar ook Nicole d'r paardjes een luxe leven. Het lopen was overigens ook prima te doen, aangezien je het eiland in een goed uur helemaal rond kunt wandelen.

Ons budget-verblijf was een kamer achteraf bij iemand op zijn erf. Zoals bijna alle locals, verdiende ook de eigenaar op deze manier de kost met het toerisme op het eiland. Hoewel alles er prima uitzag naar gelang we dat konden verwachten voor de prijs die we betaalden (we hadden zelfs per abuis een 'luxere' kamer gekregen), waren de kakkerlakken in de kamer toch een nare verrassing. Het bleek dat de aan onze kamer grenzende 'open' badkamer geen dak had en de kakkerlakken eenvoudig door de spleet onder de deur onze slaapkamer in konden komen. Na alle aanwezige kakkerlakken te hebben gedood en alle kieren en spleten te hebben gebarricadeerd, konden we hier uiteindelijk toch rustig slapen. Lekker douchen zat er daarentegen ook niet in gezien het feit dat er slechts koud, zout water uit de kraan komt - desastreus voor je haar.

Na het eiland vandaag verkent te hebben, kunnen we niet anders concluderen dan dat het zo uit een reisgids lijkt te komen. De stranden zijn minstens zo wit als bij Kuta Lombok en de zee is zelfs nog helderder blauw - het is een heus idyllisch 'bounty-eiland'. Het wordt in de Lonely Planet ook omschreven als "just right" omdat het niet wordt overspoelt door toeristen, maar er toch een uitgebreide keus aan strandtentjes en accommodaties is.

Evenals gisterenmiddag hebben we ook vandaag de hele middag lekker bij verschillende strandtenten op een strandbedje liggen zonnen. 'S avonds hebben we, net zoals gisteren, op het strand bij kaarslicht gedineerd - über romantisch. Klein minpuntje was aan het diner van gisteren was dat de door Nicole bestelde Pasta Pesto zonder pesto bleek te worden geserveerd. Ook na het te hebben na gevraagd, bleef de bediening er bij dat de Pasta Pesto echt zo zonder pesto hoorde te zijn - raar maar waar.

Geschreven door TimNicole