We verlaten Montepulciano bergaf met een rotvaart. Roberto z'n ontbijt was echt op z'n Italiaans, om snel te vergeten dus. We fietsen door een dal over een soort klompenpad maar dan voor fietsers. Geen Italiaan fietst hierover, wij wel. Het is een siirt routr langs het valleikanaal. Margrethe is er snel klaar mee, door zulke hoge distels. Ze beweert dat je daar een lekke band van kan krijgen, Ronald gelooft daar niets van en geniet van dit soort paadjes. Zilverreigers en hagedissen schieten weg, we staan oog in oog met twee reeën. We horen de jagers die naar hen op zoek zijn.
Eindelijk een terras, we besluiten een cappuccino te nemen. €1.40, is hier geen inflatie?
Koud of warm lijkt ons echt cultureel bepaald. Italianen leven vandaag bij 23gr in lange broek en hebben een trui of jas aan. Wij fietsen in korte broek en T-shirt.
We komen aan in Perugia, advies van Timo. Overnachten op castello di monterroni, advies van Erwin. Advies van je zoon en vriend zij er om opgevolgd te worden. Het is fantastich hier. We genieten van het diner, met fles wijn. Glas wijn bestellen bleek vandaag niet mogelijk. En doen weer inspiratie op voor het koken thuis: spinazie als salade met heerlijke olijfolie! De (supermarkt) lunch is door Roberto dit keer nodig, die nuttigen we aan de rand van het Trasimeno meer. We komen aan in Perugia, op advies van Timo. We overnachten in Castello di Monterone op advies van Erwin. Adviezen van je zoon en vriend zijn er om op te volgen. Het is hier fantastisch. We sluiten af met een overheerlijk diner met fles wijn. Een glas wijn bestellen was dit keer niet eens mogelijk. Ciliegiolo wijn, wist niet dat die druivensoort bestond. Reizen is ook ontdekken en "mee te nemen" naar huis. Die rauwe spinaziesalade met heerlijke olijfolie ga ik thuis ook een keer maken!

Geschreven door Ronaldmargrethe.opdefiets