Na een heerlijke nacht is het tijd voor ontbijt. De dag begint vroeg. Wat een feest als je zo aan het onbijt mag aanschuiven. Daar dient ons eerste dilemma van de dag zich aan. Vind je dat je op fietsvakantie aan de eigenaar mag vragen of je van het ontbijt voor de lunch mag meenemen? Onze meningen zijn verdeeld. Compromis snel gevonden: we vragen een banaan en een broodje kaas mee.
We vertrekken vol goede moed voor een tocht van 76 km. Droom omstandigheden vandaag, zon en heerlijke temperaturen. We starten met een pontje, er volgen nog vele pontjes. Deze vakantie al meer aan pontgeld dan aan de horeca uitgegeven. Margrethe fietst vol energie op een heerlijke fiets. De tegenvaller is groot als Ronald steeds meer last van z'n knie krijgt. Nog ergere pijn dan het fieve visje in Bretagne destijds. De pijn buitenkant knie is niet te harden. Vermoedelijk ontstaan doordat de leenfets niet op maat is ingesteld. De fiets is geleend van Aart Pieter. Blijkbaar heeft Ap een net iets ander postuur dan Ronald.
Zadel hoger, stuur meer naar voren het mag niet baten. Ronald kan zo niet doorfietsen. Totdat Margrethe haar pijnstillers (2018 tht flink over datum) te voorschijn haalt. Het wondermiddel helpt na een half uur. Ronald is Margrethe eeuwig dankbaar en biedt excuses aan voor al de jaren dat hij gefoeterd heeft op wat Margrethe allemaal aan spullen teveel meenam op vakantie. De fietstocht kan vervolgd worden. Pijnstillers genoeg voor de komende dagen. Gelukkig geen dopingcontroles meer voor Parijs.
Wat een heerlijke tocht deze Maasroute. Hoe zuidelijker je komt hoe mooier. Fietsen doet je mijmeren, Margrethe wordt er melancholisch van. Het is als skiën maar dan zonder zwart.
We touren tussen de witte en paarse bloesem van de aardappelvelden. Langs de Hertog-Jan bierbrouwerij in Arcen. Helaas nog te vroeg om te proeven, we moeten nog een aantal km. Cenrum Baarlo een juweeltje, heerlijk op Limburgs terras van het jaar, Ronald een vlaai en Margrethe een lunch gegeten. Nog maar weer eens een pontje. We fietsen bijna in Duitsland. Tot zijn grote schaamte moest Ronald erkennen dat zijn afstand inschatting niet klopt. 76 km wordt 105 km. De domper van de dag. Hoewel de grootste domper nog steeds blijft als je met al je inspanning ingehaald wordt door een elektrische fiets. Of beter positief gesteld: het inhalen van een elektrische fiets geeft je veel energie. Moe aangekomen in Ohé en Laak sluiten we af met ons welverdiende Italiaanse ijs. B&B Ohé en Laak. De pizza wordt zo bezorgd. Morgen naar Maastricht slechts 42 km, als ik me niet vergis....

Geschreven door Ronaldmargrethe.opdefiets