Geen bitcoins, geen euro’s, maar servetjes is het wettige betaalmiddel bij wild kamperen.

Elk mens heeft zijn behoeften of beter gezegd, doet zijn behoefte. We zijn er inmiddels achter, niets is bevrijdender tijdens hoge nood op een hoogvlakte turend naar de horizon. Mits je dus toiletpapier hebt. En laat dat er nu niet zijn. Overdag graaien we dus bij elke gelegenheid servetjes mee, welke we ‘s avonds per opbod verhandelen aan elkaar...

Nog nooit zo lekker geslapen, de ondergrond van tundra is heerlijk zacht. Na het afbreken van het kamp, wassen we onze gezichten in de beek en rijden naar het dal. Daar is een supermarktje. Om 9u vragen we of ze ook al brood heeft, en de dame geeft aan dat het pas later komt. “Wanneer dan?” Vragen we. “Misschien om 10, anders rond 11” geeft ze aan. Heerlijk zo relaxed als dat hier gaat, ze kan ook niet anders want er staan 7 huizen en een fjord, muisstil, geen verkeer, helemaal niets.

De dame biedt aan om koffie te zetten, die ze later naar ons komt brengen op het bankje buiten. Top service.

Even later rijden we richting Lysebotn. Een puntige fjord bekend van de Preikestolen en de kjerag bolten. Beide geweldige uitzichtpunten. Halverwege komen we onze duitse vriend weer tegen van een paar dagen geleden. We rijden een stukje mee, maar het tempo van een cruiser is niet iets voor ons. Wij hebben geen treeplanken die over de grond schuren.

Om 13u komen we bij Lysebotn aan. De weg is afgesloten tot morgen. Na een praatje met de bewaker en overleg met diens baas, mogen we door mits we rustig doen. Er wordt gewerkt aan de hoogspanningskabels boven de weg. En inderdaad we zien op ontiechelijke hoogte mannen in de kabels hangen.

Eenmaal beneden komen we bij de kamping en meteen het einde van deze weg. (Eindigt in een fjord). De campingboer geeft aan niets te eten te hebben en we staan verkeerd geparkeerd. Lekker gastvrij dus we rijden een paar honderd meter verder en slapen een uurtje in de berm. Daarna gaan we terug naar de camping en vragen of we kunnen blijven omdat we de kjeragbolten willen beklimmen. Handige plek, dan bouwen we het kamp op en lopen naar de steen 10km.
Echter de dochter vd campingboer geeft aan dat we niet met de motor het terrein op kunnen. We mogen wel op de parkeerplaats staan. Ik vroeg waarom dit nu zo was, en ze antwoorde geirriteerd “daarom”. Ok, dat was de druppel, we gaven vriendelijk aan dat we een plekje gingen zoeken en dan terug komen, nou dikke doei, we starten de motoren en rijden volgas weg.

Het had zo moeten zijn want daarna rijden we door een prachtig gebied en stoppen bij een supermarkt. De dame achter de kassa bied aan om onze waterflessen te vullen met kraanwater, dat is hier veel lekkerder en zo hoeven jullie dat niet te kopen. Ander uiterste tov de camping.

We besluiten om in dit gebied weer wild te kamperen, geen gedoe en veel gaver. We maken een groot vuur, bakken wat lam en verhandelen weer wat servetjes. Welterusten.

Geschreven door Richard.jeroen.norway