Na een goed ontbijt op de camping vertrekken we door de regen naar Ardal. Eerst geven we nog een paar belgen wat route tips. Veel noorwegengangers rijden de hoofdwegen, hierdoor mis je heeeel veel mooie plekken. Waarom zou je niet elk mooi weggetje nemen? Ik vroeg het aan ze; "ja maar wij hebben een vast route plan". Beetje jammer.

In Ardal aangekomen, gooien we de tanks nog even vol en trek ik toch maar een lange onderbroek aan. Daarvoor moet je eerst heel je motorpak uittrekken, leuk tafereel bij het tankstation in de regen. We vragen nog even aan een mevrouw wat het weer boven op de berg is, waarop ze naar boven kijkt en zegt: "cloudy, no snow on the roads."

Deze weg omhoog is fenomenaal, we zijn niemand tegengekomen gedurende 40km door sneeuw en tundra. Afzien, koud, mist. Meer woorden kan ik niet erop plakken, wellicht nog; avontuur en nietigheid. Oja, en de altijd vrolijke lach van Jeroen via de intercom😉

Denk je heel stoer te zijn als man door dit soort gebieden te rijden, komen er ineens twee noortjes aan gerend in kortebroek. We geloven onze ogen niet! Na de bocht nog twee!? Enkele kilometers later stoppen we bij een soort skihut, blijkt een soort triathlon aan de gang.. drukte van jewelste. We nemen wat thee en ploffen met onze natte pakken op de banken🙄 Even bijkomen. Na het opstaan laten we onze stempels per ongeluk achter op de bank, sorry.

We zetten de tocht voort over de rv55 waarvan met zegt dat deze in de top 10 mooiste wegen zit. Voor ons klopt dat.

In lom aangekomen nuttigen we wat broodjes en komt er nog een amerikaan aan ons vertellen dat hij back home een grotere motor heeft, een Wing.

Vanuit lom rijden we naar Dalsnibba, een uitzichtpunt van waaruit je de Geiranger fjord in kunt kijken. Het is bewolkt dus ik twijfel of dat zin heeft, maar gelukkig houdt Jeroen vol dat we boven goed weer hebben. Klopt, het was prachtig. We klappen onze branders uit en maken een noedelsoepje. In alle stilte komt er een duitser naar boven, stopt zijn auto, zet een soort deathmetal punk muziek loeihaard aan en begint ongegeneerd aan een broodje te kauwen. Vreemd volk die germans. We zitten in een tshirt op de berg, van kou en regen naar erg warm, heerlijk.

Daarna rijden we omlaag richting Geiranger en waar we nog fish en chips eten en vervolgens het pondje pakken.

Dit laatste stukje van de dag worden we nig getrakteerd op een geweldige stuurweg: 655. Deze weg stopt uiteindelijk bij een pondje, maar we besluiten om onze tent op te zetten bij een kleine onbemande camping in Urke. Hier maken we een groot kampvuur waarbij we nog tot 23u een beetje de dag doornemen. We zijn in alle kilometers vergeten opladers te kopen, dus er heerst een gezonde laadstress. In het toiletgebouw zit één stopcontact en we willen zes apparaten opladen... 21e eeuw laadstress.😐

Noortje komt nog even langs met de auto om te zeggen dat we bij vertrek mogen afrekenen bij de lokale kruidenier, de enige winkel in dit dorp.

Geschreven door Richard.jeroen.norway