De komende dagen gaan we helpen een huis te bouwen bij een project. Hier verblijven Josephine en ik 3 dagen en 2 nachten bij een gastgezin. Die wonen in een van de huisjes die via het project zijn gebouwd. Het project krijgt geld van organisaties voor de kosten van het bouwen, het bouwen wordt gedaan door vrijwilligers. Mensen die in een sloppenwijk wonen kunnen op een lijst komen. De mensen mogen dan gratis in het huis wonen. Wel moeten ze een groot aantal uur meewerken aan het bouwen van de rijtjeshuizen in die buurt en niet met politie in aanraking komen.
Het zijn een aantal straatjes. We zitten in een gezin met twee dochters een zoon, een kat en natuurlijk met een vader en moeder. De ouders werken veel maar zijn heel aardig. Allemaal zijn ze heel bescheiden en lief. De meiden en een vriendin zijn super aardig. Met lorie en lordy (het vriendinnetje van Lorie) hebben we overdag in de pauzes wat tijd doorgebracht. Ze zijn zo gastvrij! Ze vragen of alles oke is, of het eten goed is en het bed niet te hard (sommigen van de groep sliepen op de grond haha), zijn heel trots maar toch bescheiden wat betreft hun huis. Ook vroegen ze veel dingen over ons en over Nederland. Echt super gezellig. Ze behandelen ons echt als familie en geven ons veel ondanks dat ze zelf zo weinig hebben. Lorie noemt me ook Ate Nathalie, Ate zeg je tegen iemand die ouder is dan jij.
Wat we deden bij het bouwen was zakken met zand slepen naar het huis, stalen stokken zagen, ijzer buigen en cement mixen en gebruiken. Het was zo leuk om te zien dat ook kinderen meehielpen. Je kon in de buurt ook echt merken dat de sfeer goed was tussen iedereen. Echt een gezellige buurt, in onze straat hebben alle huisjes een andere kleur. Alle kinderen waren super nieuwsgierig naar ons en gingen met ons praten en spelen, het woord dankjewel leerden ze heel snel haha, dat horen we nu van alle kanten. Ze wilden mn haar ook steeds aanraken en zeiden dat ik op Barbie lijk, ' u beautiful', ur hair so beautiful.

In de avond maakten we nog even een wandeling in het buurtje. We liepen langs de gezinnen waar de anderen van de groep zitten en overal werden we verwelkomd. Ze boden ons eten aan, lieten vol trots hun huis zien. Kindjes pakten onze hand en tikten dat tegen hun voorhoofd, dat is een teken van respect. Zo schattig. Het ene gezin had al veel meer geld om het interieur af te maken dan het andere.

Op de laatste avond maakten we met Lorie en een buurvrouw Mangofloat. Dat is een superlekker toetje wat we al eerder hadden gegeten. Toen Lory hoorde dat we dat zo lekker vonden had ze meteen alle ingrediënten gehaald, zo leuk.

Bij het afscheidsavondje kreeg Lorie tranen in dr ogen, ze zei dat ze het heel speciaal vond om ons twee nachten te ontvangen in haar huis en om ons te leren kennen, was echt heel lief. We hadden nog kadootjes gegeven aan de meiden en de moeder. De moeder is ook zo lief. Gaf ons steeds knuffels en zei dat ze het zo leuk vond dat we even haar dochters waren, dat we vooral eens langs moeten komen later. Zo leuk om deze mensen ontmoet te hebben, ze zagen ons echt als familie. En we mogen ze ook vooral nooit vergeten zeiden ze, dat zullen we ook zeker niet.

Echt een geweldige ervaring om al deze leuke, lieve mensen te ontmoeten en om in deze buurt tijd door te brengen! Je merkt echt dat de mensen hier heel goed met elkaar en met anderen omgaan, mooi om te zien.

De dag en erna hebben we doorgebracht in een weeshuis. Heel veel gespeeld met alle kinderen en hele bijzondere verhalen gehoord. Was ook een speciale ervaring!
Als laatste nog wat fotos van verschillende momenten van de reis!

Geschreven door Nathalie