CEBU

DAG 3
Met zonsopgang reden we het ritje naar de stad, heel mooi om alle palmbomen te zien in de zonneschijn.
We kwamen aan bij het gebouw van Rafi, de organisatie die veel regelt. Alles voor onze 3 weken is super goed geregeld, we hebben begeleiders van allerlei projecten die ons begeleiden en er is continu een ambulance team van twee personen mee voor als er iets is. Ook kunnen we de hele dag overal water bijvullen in de flesjes die we hebben gekregen en eten is ook verzorgd.
Voor deze dag stond een Social Discovery walk op het programma. We gingen dus in Cebu City rondlopen om dingen te bekijken met als onderwerp armoede.
We hadden eerst een bustripje door de bergen van Cebu. Dat bustripje vond ik alweer geweldig. Al die gekleurde huisjes tussen de palmen en bananenbomen is zo'n mooi beeld en zo anders dan wat ik op mn vorige reis allemaal zag! Heel veel mensen groetten ons ook vrolijk of zwaaien als we langslopen of rijden, heel leuk. Het busreisje ging naar Cebu City Operation Second Chance, dat is een jeugdgevangenis. Normaal werden zulke jongeren die door armoede in de problemen kwamen met de wet bij volwassen geplaatst maar met dit project willen ze meer effect hebben op de jongeren wat betreft terugkomen in de maatschappij. De slaapkamers waren wel met tralies maar het buitengedeelte was had gekleurde muren wat de sfeer wel beter maakte. Wel iets heftigs om de dag mee te beginnen maar het lag niet op de route dus we moesten met de bus als eerst daar heen.

Daarna gingen we terug naar de stad om in de stad zelf rond te kijken. We gingen met z'n allen in zo'n jeepney. Dat is de goedkoopste openbaar vervoer manier, kost zo'n 10 cent een ritje, het geld geef je door aan iedereen tot het bij de chauffeur en dan word het wisselgeld weer teruggegeven. Die jeepneys hebben allemaal hele gave kleuren en vroeger in de 2e wereldoorlog werden ze op Cebu gebruikt voor vervoer. Was echt zo leuk om daar met zn allen in te zitten en te ervaren hoe heel veel mensen elke dag ermee naar school of werk gaan!
Met de jeepney gingen we naar de markt. Daar was de opracht om met 366 peso, het minimuminkomen, voor een gezin van 5 een hele dag aan boodschappen te kopen. Was best lastig omdat je goed moet verdelen hoeveel je aan alles uit wil geven en je de markt over moet om alles te halen. Uiteindelijk gaven we de inkopen aan een persoon met een gezin dat het kon gebruiken. Wel leuk om te zien hoe de markt daar anders is en een veel grotere rol speelt dan in Nederland.
Om verder de stad in te gaan gingen we met een tricycle, een soort scootertje met zitplaatsen eromheen. Weer super grappig om te doen haha! Zo tussen alle scootertjes en auto's met de wind door het wagentje wat aan alle kanten schudde en een chauffeur in een gek outfitje. Echt te leuk om allemaal mee te maken!
Dit was allemaal nog in de snikheete zon, maar gelukkig kwam er even een dikke tropische bui nadat we pauze hadden gehouden. We konden met iemands auto naar de lunchplek gelukkig. Vanuit de auto zagen we kindjes douchen op straat in de harde regen en oudere kinderen rollen over straat in de plassen, echt zo schattig om te zien.
Aan het einds van de middag hebben we bij de Santo Nino kerk nog kaarsen verkocht voor een oud vrouwtje, dit om in te zien hoeveel kaarsen zo'n oud vrouwtje moet verkopen om maar een beetje geld te verdienen. Gelukkig kon ik Chinezen wel snel overhalen er een te kopen haha.

Buiten dat we gezien hebben dat veel mensen in armoede leven en wij het wel heel goed hebben in Nederland, hebben we ook gezien dat ondanks dat mensen toch heel blij en opgewekt waren. Mensen groetten ons zo leuk en we zagen bijvoorbeeld ook een oud mannetje en vrouwtje zitten op een hoekje. Zij waren van takken dingetjes aan het vouwen waar je rijst in doet bij het eten. Daar verdien je niet veel aan maar ze deden het met een grote glimlach.

Het was echt super leuk om vandaag zo de cultuur mee te maken en te rijden in die leuke wagentjes door de buurten van Cebu, echt genoten van de nieuwe Filipijnse ervaringen!

Na deze drukke dag gingen we lekker eten met de moeder (Laarni) en de dochter (Stephanie). In restaurant met heerlijke seafoods. We aten krab, garnalen, octopus, allemaal zo lekker!
Ik voelde wel meteen weer het contrast. Eerst de hele middag zien hoe mensen het met zo weinig geld doen en vervolgens zo'n diner..dan voel je wel dat er echt een groot verschil is. Gelukkig is Cebu sinds de 10 jaar van MyCebu al veel verder ontwikkeld en gaat het steeds beter, dat is een goed vooruitzicht!

DAG 4
Als ontbijt kregen we avocado's omdat we hadden gezegd dat we dat lekker vonden. Zo lief dat ze het meteen geregeld hadden haha! Voor we het wisten lagen er 4 reuzenavocado's op tafel. Ze zijn hier wel wat zoeter dan in Nederland. Net zoals alles, suikerverslaafd zijn ze hier volgensmij haha.

We zijn met onze eigen bus naar het public hospital gegaan. Dat is door de overheid gefinancierd, maar omdat er weinig geld beschikbaar wordt gesteld is er maar te weinig plek voor alle mensen en minder goede apparatuur.
Door het in het echt te zien kon ik echt het verschil merken met Nederland. Soms moesten er twee personen in een bed per waardoor er problemen zijn met hygiëne en sommige kamers zijn in een oude parkeergarage bijvoorbeeld. Het ziekenhuis zit namelijk in het oude kantoor- en parkeergebouw van de brandweer omdat het gebouw na een aardbeving stuk was. De werknemers doen wat ze kunnen met de faciliteiten die ze hebben, ze zijn erg afhankelijk van de interesse van de burgemeester en het geld. Ze verzwijgen ook niet dat ze uitdagingen hebben en problemen maar ze proberen zo goed mogelijk iedereen te helpen. Nederlandse ziekenhuizen hebben de duurste apparaten en kamers, nu ik dit zelf zie merk ik echt hoe anders het hier is en dat dit is waar de mensen het mee moeten doen. Ik vond het ongemakkelijk om daar rond te kijken maar blijkbaar vertelde een werknemer dat het bemoedigend was dat wij willen zien wat voor werk ze doen, dan zien ze dat hun werk belangrijk is.
Het waren slechte omstandigheid maar toch is het goed dat het er überhaubt is, anders hadden die mensen geen zorg en bleven ze op straat of thuis met hun probleem. Ze hoeven voor die zorg ook niks te betalen.

Daarna gingen we naar een prive ziekenhuis. Dat was reusachtig, nieuw, glanzend en modern. Leek een beetje op wat wij hebben, andere stijl alleen. Veel mensen met een normaal inkomentje hebben wel het geld om daarheen te gaan, dat is wel weer een goed teken.

Als derde gingen we naar de organisatie die ambulances en brandweerwagens krijgt vanuit Hoofddorp. Echt gaaf om te zien dat het vriendschapsverband tussen Nederland en Cebu echt voor verschil kan zorgen door auto's en cursussen te geven. Het ambulancepersoneel had trouwens een super leuke lunch voor ons gemaakt met spaghetti, koekjes en allerlei cupcakes. Echt heel lief!

Aan het einde van de dag bezochten we een drugs afkick dorp. Dat is een project waarbij er een dorpje is waarin je afkickt. Overdag ben je daar en in de avond slaap je thuis zodat je niet weer ineens terug komt in je oude leven als je klaar bent. Om het dorpje heen is een kerk, tuintjes en gewoon buren. De Filipijnen leek bijna het Colombia van Azië te worden dus om meer plekken op te zetten in buurten werd dit bedacht. Het werkt heel goed, een aantal mensen die afgekickt waren van drugs vertelden ons hun verhaal.

Het was vandaag heel speciaal om te zien hoe de mensen in het ziekenhuis, van de ambulancediensten en het afkickdorp vrijwillig of gewoon samenwerken om te zorgen voor ontwikkeling en verbetering met allerlei projecten.

Morgen eindelijk wat later verzamelen dus niet zo vroeg naar bed. Tijd voor Mamma Mia in de bios! Hier mocht je wel je eigen eten en drinken mee dus we gingen de bios in met zakken vol starbucks, popcorn en patat hahaha. We komen niks tekort. Na de film waren we met bijna de hele groep gaan bowlen. Echt leuk hoe snel we vrienden zijn geworden met de Filipino's, ze zijn zo enthousiast en lief!

Geschreven door Nathalie